헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́05́4́

(πράξεισ ἀποστόλων, chapter 19)

Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν Ἀπολλὼ εἶναι ἐν Κορίνθῳ Παῦλον διελθόντα τὰ ἀνωτερικὰ μέρη ἐλθεῖν εἰσ Ἔφεσον καὶ εὑρεῖν τινὰσ μαθητάσ, εἶπέν τε πρὸσ αὐτούσ Εἰ πνεῦμα ἅγιον ἐλάβετε πιστεύσαντεσ; οἱ δὲ πρὸσ αὐτόν Ἀλλ’ οὐδ’ εἰ πνεῦμα ἅγιον ἔστιν ἠκούσαμεν.

εἶπέν τε Εἰσ τί οὖν ἐβαπτίσθητε;

οἱ δὲ εἶπαν Εἰσ τὸ Ιωἄνου βάπτισμα. εἶπεν δὲ Παῦλοσ Ιωἄνησ ἐβάπτισεν βάπτισμα μετανοίασ, τῷ λαῷ λέγων εἰσ τὸν ἐρχόμενον μετ’ αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσιν, τοῦτ’ ἔστιν εἰσ τὸν Ιἠσοῦν.

ἀκούσαντεσ δὲ ἐβαπτίσθησαν εἰσ τὸ ὄνομα τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ·

καὶ ἐπιθέντοσ αὐτοῖσ τοῦ Παύλου χεῖρασ ἦλθε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπ’ αὐτούσ, ἐλάλουν τε γλώσσαισ καὶ ἐπροφήτευον.

ἦσαν δὲ οἱ πάντεσ ἄνδρεσ ὡσεὶ δώδεκα.

Εἰσελθὼν δὲ εἰσ τὴν συναγωγὴν ἐπαρρησιάζετο ἐπὶ μῆνασ τρεῖσ διαλεγόμενοσ καὶ πείθων περὶ τῆσ βασιλείασ τοῦ θεοῦ.

ὡσ δέ τινεσ ἐσκληρύνοντο καὶ ἠπείθουν κακολογοῦντεσ τὴν ὁδὸν ἐνώπιον τοῦ πλήθουσ, ἀποστὰσ ἀπ’ αὐτῶν ἀφώρισεν τοὺσ μαθητάσ, καθ’ ἡμέραν διαλεγόμενοσ ἐν τῇ σχολῇ Τυράννου .

τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ ἔτη δύο, ὥστε πάντασ τοὺσ κατοικοῦντασ τὴν Ἀσίαν ἀκοῦσαι τὸν λόγον τοῦ κυρίου, Ιοὐδαίουσ τε καὶ Ἕλληνασ.

ὥστε καὶ ἐπὶ τοὺσ ἀσθενοῦντασ ἀποφέρεσθαι ἀπὸ τοῦ χρωτὸσ αὐτοῦ σουδάρια ἢ σιμικίνθια καὶ ἀπαλλάσσεσθαι ἀπ’ αὐτῶν τὰσ νόσουσ, τά τε πνεύματα τὰ πονηρὰ ἐκπορεύεσθαι.

Ἐπεχείρησαν δέ τινεσ καὶ τῶν περιερχομένων Ιοὐδαίων ἐξορκισ̀τῶν ὀνομάζειν ἐπὶ τοὺσ ἔχοντασ τὰ πνεύματα τὰ πονηρὰ τὸ ὄνομα τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ λέγοντεσ Ὁρκίζω ὑμᾶσ τὸν Ιἠσοῦν ὃν Παῦλοσ κηρύσσει.

ἦσαν δέ τινοσ Σκευᾶ Ιοὐδαίου ἀρχιερέωσ ἑπτὰ υἱοὶ τοῦτο ποιοῦντεσ.

ἀποκριθὲν δὲ τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν εἶπεν αὐτοῖσ Τὸν [μὲν] Ιἠσοῦν γινώσκω καὶ τὸν Παῦλον ἐπίσταμαι, ὑμεῖσ δὲ τίνεσ ἐστέ;

καὶ ἐφαλόμενοσ ὁ ἄνθρωποσ ἐπ’ αὐτοὺσ ἐν ᾧ ἦν τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν κατακυριεύσασ ἀμφοτέρων ἴσχυσεν κατ’ αὐτῶν, ὥστε γυμνοὺσ καὶ τετραυματισμένουσ ἐκφυγεῖν ἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου.

τοῦτο δὲ ἐγένετο γνωστὸν πᾶσιν Ιοὐδαίοισ τε καὶ Ἕλλησιν τοῖσ κατοικοῦσιν τὴν Ἔφεσον, καὶ ἐπέπεσεν φόβοσ ἐπὶ πάντασ αὐτούσ, καὶ ἐμεγαλύνετο τὸ ὄνομα τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ.

πολλοί τε τῶν πεπιστευκότων ἤρχοντο ἐξομολογούμενοι καὶ ἀναγγέλλοντεσ τὰσ πράξεισ αὐτῶν, ἱκανοὶ δὲ τῶν τὰ περίεργα πραξάντων συνενέγκαντεσ τὰσ βίβλουσ κατέκαιον ἐνώπιον πάντων·

καὶ συνεψήφισαν τὰσ τιμὰσ αὐτῶν καὶ εὑρ͂ον ἀργυρίου μυριάδασ πέντε.

Οὕτωσ κατὰ κράτοσ τοῦ κυρίου ὁ λόγοσ ηὔξανεν καὶ ἴσχυεν.

ΩΣ ΔΕ ΕΠΛΗΡΩΘΗ ταῦτα, ἔθετο ὁ Παῦλοσ ἐν τῷ πνεύματι διελθὼν τὴν Μακεδονίαν καὶ Ἀχαίαν πορεύεσθαι εἰσ Ιἐροσόλυμα, εἰπὼν ὅτι Μετὰ τὸ γενέσθαι με ἐκεῖ δεῖ με καὶ Ῥώμην ἰδεῖν.

ἀποστείλασ δὲ εἰσ τὴν Μακεδονίαν δύο τῶν διακονούντων αὐτῷ, Τιμόθεον καὶ Ἔραστον, αὐτὸσ ἐπέσχεν χρόνον εἰσ τὴν Ἀσίαν.

Ἐγένετο δὲ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τάραχοσ οὐκ ὀλίγοσ περὶ τῆσ ὁδοῦ.

καὶ θεωρεῖτε καὶ ἀκούετε ὅτι οὐ μόνον Ἐφέσου ἀλλὰ σχεδὸν πάσησ τῆσ Ἀσίασ ὁ Παῦλοσ οὗτοσ πείσασ μετέστησεν ἱκανὸν ὄχλον, λέγων ὅτι οὐκ εἰσὶν θεοὶ οἱ διὰ χειρῶν γινόμενοι.

οὐ μόνον δὲ τοῦτο κινδυνεύει ἡμῖν τὸ μέροσ εἰσ ἀπελεγμὸν ἐλθεῖν, ἀλλὰ καὶ τὸ τῆσ μεγάλησ θεᾶσ Ἀρτέμιδοσ ἱερὸν εἰσ οὐθὲν λογισθῆναι, μέλλειν τε καὶ καθαιρεῖσθαι τῆσ μεγαλειότητοσ αὐτῆσ, ἣν ὅλη [ἡ] Ἀσία καὶ [ἡ] οἰκουμένη σέβεται.

ἀκούσαντεσ δὲ καὶ γενόμενοι πλήρεισ θυμοῦ ἔκραζον λέγοντεσ Μεγάλη ἡ Ἄρτεμισ Ἐφεσίων.

καὶ ἐπλήσθη ἡ πόλισ τῆσ συγχύσεωσ, ὡρ́μησάν τε ὁμοθυμαδὸν εἰσ τὸ θέατρον συναρπάσαντεσ Γαῖον καὶ Ἀρίσταρχον Μακεδόνασ, συνεκδήμουσ Παύλου.

Παύλου δὲ βουλομένου εἰσελθεῖν εἰσ τὸν δῆμον οὐκ εἰών αὐτὸν οἱ μαθηταί·

τινὲσ δὲ καὶ τῶν Ἀσιαρχῶν, ὄντεσ αὐτῷ φίλοι, πέμψαντεσ πρὸσ αὐτὸν παρεκάλουν μὴ δοῦναι ἑαυτὸν εἰσ τὸ θέατρον.

ἄλλοι μὲν οὖν ἄλλο τι ἔκραζον, ἦν γὰρ ἡ ἐκκλησία συνκεχυμένη, καὶ οἱ πλείουσ οὐκ ᾔδεισαν τίνοσ ἕνεκα συνεληλύθεισαν.

ἐκ δὲ τοῦ ὄχλου συνεβίβασαν Ἀλέξανδρον προβαλόντων αὐτὸν τῶν Ιοὐδαίων, ὁ δὲ Ἀλέξανδροσ κατασείσασ τὴν χεῖρα ἤθελεν ἀπολογεῖσθαι τῷ δήμῳ.

ἐπιγνόντεσ δὲ ὅτι Ιοὐδαῖόσ ἐστιν φωνὴ ἐγένετο μία ἐκ πάντων ὡσεὶ ἐπὶ ὡρ́ασ δύο κραζόντων Μεγάλη ἡ Ἄρτεμισ Ἐφεσίων .

καταστείλασ δὲ τὸν ὄχλον ὁ γραμματεύσ φησιν Ἄνδρεσ Ἐφέσιοι, τίσ γάρ ἐστιν ἀνθρώπων ὃσ οὐ γινώσκει τὴν Ἐφεσίων πόλιν νεωκόρον οὖσαν τῆσ μεγάλησ Ἀρτέμιδοσ καὶ τοῦ διοπετοῦσ;

ἀναντιρήτων οὖν ὄντων τούτων δέον ἐστὶν ὑμᾶσ κατεσταλμένουσ ὑπάρχειν καὶ μηδὲν προπετὲσ πράσσειν.

ἠγάγετε γὰρ τοὺσ ἄνδρασ τούτουσ οὔτε ἱεροσύλουσ οὔτε βλασφημοῦντασ τὴν θεὸν ἡμῶν.

εἰ μὲν οὖν Δημήτριοσ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τεχνῖται ἔχουσιν πρόσ τινα λόγον, ἀγοραῖοι ἄγονται καὶ ἀνθύπατοί εἰσιν, ἐγκαλείτωσαν ἀλλήλοισ.

εἰ δέ τι περαιτέρω ἐπιζητεῖτε, ἐν τῇ ἐννόμῳ ἐκκλησίᾳ ἐπιλυθήσεται.

καὶ γὰρ κινδυνεύομεν ἐγκαλεῖσθαι στάσεωσ περὶ τῆσ σήμερον μηδενὸσ αἰτίου ὑπάρχοντοσ, περὶ οὗ οὐ δυνησόμεθα ἀποδοῦναι λόγον περὶ τῆσ συστροφῆσ ταύτησ.

καὶ ταῦτα εἰπὼν ἀπέλυσεν τὴν ἐκκλησίαν.

Μετὰ δὲ τὸ παύσασθαι τὸν θόρυβον μεταπεμψάμενοσ ὁ Παῦλοσ τοὺσ μαθητὰσ καὶ παρακαλέσασ ἀσπασάμενοσ ἐξῆλθεν πορεύεσθαι εἰσ Μακεδονίαν.

ποιήσασ τε μῆνασ τρεῖσ γενομένησ ἐπιβουλῆσ αὐτῷ ὑπὸ τῶν Ιοὐδαίων μέλλοντι ἀνάγεσθαι εἰσ τὴν Συρίαν ἐγένετο γνώμησ τοῦ ὑποστρέφειν διὰ Μακεδονίασ.

συνεί πετο δὲ αὐτῷ Σώπατροσ Πύρρου Βεροιαῖοσ, Θεσσαλονικέων δὲ Ἀρίσταρχοσ καὶ Σέκουνδοσ καὶ Γαῖοσ Δερβαῖοσ καὶ Τιμόθεοσ, Ἀσιανοὶ δὲ Τύχικοσ καὶ Τρόφιμοσ·

οὗτοι δὲ προσελθόντεσ ἔμενον ἡμᾶσ ἐν Τρῳάδι·

ἡμεῖσ δὲ ἐξεπλεύσαμεν μετὰ τὰσ ἡμέρασ τῶν ἀζύμων ἀπὸ Φιλίππων, καὶ ἤλθομεν πρὸσ αὐτοὺσ εἰσ τὴν Τρῳάδα ἄχρι ἡμερῶν πέντε, οὗ διετρίψαμεν ἡμέρασ ἑπτά.

Ἐν δὲ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων συνηγμένων ἡμῶν κλάσαι ἄρτον ὁ Παῦλοσ διελέγετο αὐτοῖσ, μέλλων ἐξιέναι τῇ ἐπαύριον, παρέτεινέν τε τὸν λόγον μέχρι μεσονυκτίου.

ἦσαν δὲ λαμπάδεσ ἱκαναὶ ἐν τῷ ὑπερῴῳ οὗ ἦμεν συνηγμένοι·

καθεζόμενοσ δέ τισ νεανίασ ὀνόματι Εὔτυχοσ ἐπὶ τῆσ θυρίδοσ, καταφερόμενοσ ὕπνῳ βαθεῖ διαλεγομένου τοῦ Παύλου ἐπὶ πλεῖον, κατενεχθεὶσ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσεν ἀπὸ τοῦ τριστέγου κάτω καὶ ἤρθη νεκρόσ.

καταβὰσ δὲ ὁ Παῦλοσ ἐπέπεσεν αὐτῷ καὶ συνπεριλαβὼν εἶπεν Μὴ θορυβεῖσθε, ἡ γὰρ ψυχὴ αὐτοῦ ἐν αὐτῷ ἐστίν.

ἀναβὰσ δὲ [καὶ] κλάσασ τὸν ἄρτον καὶ γευσάμενοσ ἐφ’ ἱκανόν τε ὁμιλήσασ ἄχρι αὐγῆσ οὕτωσ ἐξῆλθεν.

ἤγαγον δὲ τὸν παῖδα ζῶντα, καὶ παρεκλήθησαν οὐ μετρίωσ.

Ἡμεῖσ δὲ προελθόντεσ ἐπὶ τὸ πλοῖον ἀνήχθημεν ἐπὶ τὴν Ἄσσον, ἐκεῖθεν μέλλοντεσ ἀναλαμβάνειν τὸν Παῦλον, οὕτωσ γὰρ διατεταγμένοσ ἦν μέλλων αὐτὸσ πεζεύειν.

κἀκεῖθεν ἀποπλεύσαντεσ τῇ ἐπιούσῃ κατηντήσαμεν ἄντικρυσ Χίου, τῇ δὲ ἑτέρᾳ παρεβάλομεν εἰσ Σάμον, τῇ δὲ ἐχομένῃ ἤλθομεν εἰσ Μίλητον·

κεκρίκει γὰρ ὁ Παῦλοσ παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπωσ μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ἔσπευδεν γὰρ εἰ δυνατὸν εἰή αὐτῷ τὴν ἡμέραν τῆσ πεντηκοστῆσ γενέσθαι εἰσ Ιἐροσόλυμα.

Ἀπὸ δὲ τῆσ Μιλήτου πέμψασ εἰσ Ἔφεσον μετεκαλέσατο τοὺσ πρεσβυτέρουσ τῆσ ἐκκλησίασ.

δουλεύων τῷ κυρίῳ μετὰ πάσησ ταπεινοφροσύνησ καὶ δακρύων καὶ πειρασμῶν τῶν συμβάντων μοι ἐν ταῖσ ἐπιβουλαῖσ τῶν Ιοὐδαίων·

διαμαρτυρόμενοσ Ιοὐδαίοισ τε καὶ Ἕλλησιν τὴν εἰσ θεὸν μετάνοιαν καὶ πίστιν εἰσ τὸν κύριον ἡμῶν Ιἠσοῦν .

πλὴν ὅτι τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον κατὰ πόλιν διαμαρτύρεταί μοι λέγον ὅτι δεσμὰ καὶ θλίψεισ με μένουσιν·

ἀλλ’ οὐδενὸσ λόγου ποιοῦμαι τὴν ψυχὴν τιμίαν ἐμαυτῷ ὡσ τελειώσω τὸν δρόμον μου καὶ τὴν διακονίαν ἣν ἔλαβον παρὰ τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ, διαμαρτύρασθαι τὸ εὐαγγέλιον τῆσ χάριτοσ τοῦ θεοῦ.

καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ οἶδα ὅτι οὐκέτι ὄψεσθε τὸ πρόσωπόν μου ὑμεῖσ πάντεσ ἐν οἷσ διῆλθον κηρύσσων τὴν βασιλείαν·

οὐ γὰρ ὑπεστειλάμην τοῦ μὴ ἀναγγεῖλαι πᾶσαν τὴν βουλὴν τοῦ θεοῦ ὑμῖν.

προσέχετε ἑαυτοῖσ καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶσ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπουσ, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ αἵματοσ τοῦ ἰδίου.

καὶ ἐξ ὑμῶν [αὐτῶν] ἀναστήσονται ἄνδρεσ λαλοῦντεσ διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾷν τοὺσ μαθητὰσ ὀπίσω ἑαυτῶν·

διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντεσ ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον.

καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶσ τῷ κυρίῳ καὶ τῷ λόγῳ τῆσ χάριτοσ αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ οἰκοδομῆσαι καὶ δοῦναι τὴν κληρονομίαν ἐν τοῖσ ἡγιασμένοισ πᾶσιν.

ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸσ ἐπεθύμησα·

αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖσ χρείαισ μου καὶ τοῖσ οὖσι μετ’ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρεσ αὗται.

πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτωσ κοπιῶντασ δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ ὅτι αὐτὸσ εἶπεν Μακάριόν ἐστιν μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν.

καὶ ταῦτα εἰπὼν θεὶσ τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖσ προσηύξατο.

ὀδυνώμενοι μάλιστα ἐπὶ τῷ λόγῳ ᾧ εἰρήκει ὅτι οὐκέτι μέλλουσιν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ θεωρεῖν.

προέπεμπον δὲ αὐτὸν εἰσ τὸ πλοῖον. Ὡσ δὲ ἐγένετο ἀναχθῆναι ἡμᾶσ ἀποσπασθέντασ ἀπ’ αὐτῶν, εὐθυδρομήσαντεσ ἤλθομεν εἰσ τὴν Κῶ, τῇ δὲ ἑξῆσ εἰσ τὴν Ῥόδον, κἀκεῖθεν εἰσ Πάταρα .

καὶ εὑρόντεσ πλοῖον διαπερῶν εἰσ Φοινίκην ἐπιβάντεσ ἀνήχθημεν.

ἀναφάναντεσ δὲ τὴν Κύπρον καὶ καταλιπόντεσ αὐτὴν εὐώνυμον ἐπλέομεν εἰσ Συρίαν, καὶ κατήλθομεν εἰσ Τύρον, ἐκεῖσε γὰρ τὸ πλοῖον ἦν ἀποφορτιζόμενον τὸν γόμον.

ἀνευρόντεσ δὲ τοὺσ μαθητὰσ ἐπεμείναμεν αὐτοῦ ἡμέρασ ἑπτά, οἵτινεσ τῷ Παύλῳ ἔλεγον διὰ τοῦ πνεύματοσ μὴ ἐπιβαίνειν εἰσ Ιἐροσόλυμα.

ἀπησπασάμεθα ἀλλήλουσ, καὶ ἐνέβημεν εἰσ τὸ πλοῖον, ἐκεῖνοι δὲ ὑπέστρεψαν εἰσ τὰ ἴδια.

Ἡμεῖσ δὲ τὸν πλοῦν διανύσαντεσ ἀπὸ Τύρου κατηντήσαμεν εἰσ Πτολεμαΐδα, καὶ ἀσπασάμενοι τοὺσ ἀδελφοὺσ ἐμείναμεν ἡμέραν μίαν παρ’ αὐτοῖσ.

τῇ δὲ ἐπαύριον ἐξελθόντεσ ἤλθαμεν εἰσ Καισαρίαν, καὶ εἰσελθόντεσ εἰσ τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ ὄντοσ ἐκ τῶν ἑπτὰ ἐμείναμεν παρ’ αὐτῷ.

τούτῳ δὲ ἦσαν θυγατέρεσ τέσσαρεσ παρθένοι προφητεύουσαι.

καὶ ἐλθὼν πρὸσ ἡμᾶσ καὶ ἄρασ τὴν ζώνην τοῦ Παύλου δήσασ ἑαυτοῦ τοὺσ πόδασ καὶ τὰσ χεῖρασ εἶπεν Τάδε λέγει τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον Τὸν ἄνδρα οὗ ἐστὶν ἡ ζώνη αὕτη οὕτωσ δήσουσιν ἐν Ιἐρουσαλὴμ οἱ Ιοὐδαῖοι καὶ παραδώσουσιν εἰσ χεῖρασ ἐθνῶν.

ὡσ δὲ ἠκούσαμεν ταῦτα, παρεκαλοῦμεν ἡμεῖσ τε καὶ οἱ ἐντόπιοι τοῦ μὴ ἀναβαίνειν αὐτὸν εἰσ Ιἐρουσαλήμ.

τότε ἀπεκρίθη [ὁ] Παῦλοσ Τί ποιεῖτε κλαίοντεσ καὶ συνθρύπτοντέσ μου τὴν καρδίαν;

ἐγὼ γὰρ οὐ μόνον δεθῆναι ἀλλὰ καὶ ἀποθανεῖν εἰσ Ιἐρουσαλὴμ ἑτοίμωσ ἔχω ὑπὲρ τοῦ ὀνόματοσ τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ. μὴ πειθομένου δὲ αὐτοῦ ἡσυχάσαμεν εἰπόντεσ Τοῦ κυρίου τὸ θέλημα γινέσθω.

Μετὰ δὲ τὰσ ἡμέρασ ταύτασ ἐπισκευασάμενοι ἀνεβαίνομεν εἰσ Ιἐροσόλυμα·

συνῆλθον δὲ καὶ τῶν μαθητῶν ἀπὸ Καισαρίασ σὺν ἡμῖν, ἄγοντεσ παρ’ ᾧ ξενισθῶμεν Μνάσωνί τινι Κυπρίῳ, ἀρχαίῳ μαθητῇ.

Γενομένων δὲ ἡμῶν εἰσ Ιἐροσόλυμα ἀσμένωσ ἀπεδέξαντο ἡμᾶσ οἱ ἀδελφοί.

τῇ δὲ ἐπιούσῃ εἰσῄει ὁ Παῦλοσ σὺν ἡμῖν πρὸσ Ιἄκωβον, πάντεσ τε παρεγένοντο οἱ πρεσβύτεροι.

καὶ ἀσπασάμενοσ αὐτοὺσ ἐξηγεῖτο καθ’ ἓν ἕκαστον ὧν ἐποίησεν ὁ θεὸσ ἐν τοῖσ ἔθνεσιν διὰ τῆσ διακονίασ αὐτοῦ.

οἱ δὲ ἀκούσαντεσ ἐδόξαζον τὸν θεόν, εἶπάν τε αὐτῷ Θεωρεῖσ, ἀδελφέ, πόσαι μυριάδεσ εἰσὶν ἐν τοῖσ Ιοὐδαίοισ τῶν πεπιστευκότων, καὶ πάντεσ ζηλωταὶ τοῦ νόμου ὑπάρχουσιν·

κατηχήθησαν δὲ περὶ σοῦ ὅτι ἀποστασίαν διδάσκεισ ἀπὸ Μωυσέωσ τοὺσ κατὰ τὰ ἔθνη πάντασ Ιοὐδαίουσ, λέγων μὴ περιτέμνειν αὐτοὺσ τὰ τέκνα μηδὲ τοῖσ ἔθεσιν περιπατεῖν.

τί οὖν ἐστίν;

πάντωσ ἀκούσονται ὅτι ἐλήλυθασ. τοῦτο οὖν ποίησον ὅ σοι λέγομεν·

εἰσὶν ἡμῖν ἄνδρεσ τέσσαρεσ εὐχὴν ἔχοντεσ ἀφ’ ἑαυτῶν. τούτουσ παραλαβὼν ἁγνίσθητι σὺν αὐτοῖσ καὶ δαπάνησον ἐπ’ αὐτοῖσ ἵνα ξυρήσονται τὴν κεφαλήν, καὶ γνώσονται πάντεσ ὅτι ὧν κατήχηνται περὶ σοῦ οὐδὲν ἔστιν, ἀλλὰ στοιχεῖσ καὶ αὐτὸσ φυλάσσων τὸν νόμον.

περὶ δὲ τῶν πεπιστευκότων ἐθνῶν ἡμεῖσ ἀπεστείλαμεν κρίναντεσ φυλάσσεσθαι αὐτοὺσ τό τε εἰδωλόθυτον καὶ αἷμα καὶ πνικτὸν καὶ πορνείαν.

τότε ὁ Παῦλοσ παραλαβὼν τοὺσ ἄνδρασ τῇ ἐχομένῃ ἡμέρᾳ σὺν αὐτοῖσ ἁγνισθεὶσ εἰσῄει εἰσ τὸ ἱερόν, διαγγέλλων τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἡμερῶν τοῦ ἁγνισμοῦ ἑώσ οὗ προσηνέχθη ὑπὲρ ἑνὸσ ἑκάστου αὐτῶν ἡ προσφορά.

Ὡσ δὲ ἔμελλον αἱ ἑπτὰ ἡμέραι συντελεῖσθαι, οἱ ἀπὸ τῆσ Ἀσίασ Ιοὐδαῖοι θεασάμενοι αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ συνέχεον πάντα τὸν ὄχλον καὶ ἐπέβαλαν ἐπ’ αὐτὸν τὰσ χεῖρασ, κράζοντεσ Ἄνδρεσ Ἰσραηλεῖται, βοηθεῖτε·

οὗτόσ ἐστιν ὁ ἄνθρωποσ ὁ κατὰ τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ νόμου καὶ τοῦ τόπου τούτου πάντασ πανταχῇ διδάσκων, ἔτι τε καὶ Ἕλληνασ εἰσήγαγεν εἰσ τὸ ἱερὸν καὶ κεκοίνωκεν τὸν ἅγιον τόπον τοῦτον.

ἦσαν γὰρ προεωρακότεσ Τρόφιμον τὸν Ἐφέσιον ἐν τῇ πόλει σὺν αὐτῷ, ὃν ἐνόμιζον ὅτι εἰσ τὸ ἱερὸν εἰσήγαγεν ὁ Παῦλοσ.

ἐκινήθη τε ἡ πόλισ ὅλη καὶ ἐγένετο συνδρομὴ τοῦ λαοῦ, καὶ ἐπιλαβόμενοι τοῦ Παύλου εἷλκον αὐτὸν ἔξω τοῦ ἱεροῦ, καὶ εὐθέωσ ἐκλείσθησαν αἱ θύραι.

ὃσ ἐξαυτῆσ παραλαβὼν στρατιώτασ καὶ ἑκατοντάρχασ κατέδραμεν ἐπ’ αὐτούσ, οἱ δὲ ἰδόντεσ τὸν χιλίαρχον καὶ τοὺσ στρατιώτασ ἐπαύσαντο τύπτοντεσ τὸν Παῦλον.

τότε ἐγγίσασ ὁ χιλίαρχοσ ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ ἐκέλευσε δεθῆναι ἁλύσεσι δυσί, καὶ ἐπυνθάνετο τίσ εἰή καὶ τί ἐστιν πεποιηκώσ·

ἄλλοι δὲ ἄλλο τι ἐπεφώνουν ἐν τῷ ὄχλῳ·

μὴ δυναμένου δὲ αὐτοῦ γνῶναι τὸ ἀσφαλὲσ διὰ τὸν θόρυβον ἐκέλευσεν ἄγεσθαι αὐτὸν εἰσ τὴν παρεμβολήν. ἠκολούθει γὰρ τὸ πλῆθοσ τοῦ λαοῦ κράζοντεσ Αἶρε αὐτόν.

Μέλλων τε εἰσάγεσθαι εἰσ τὴν παρεμβολὴν ὁ Παῦλοσ λέγει τῷ χιλιάρχῳ Εἰ ἔξεστίν μοι εἰπεῖν τι πρὸσ σέ;

ὁ δὲ ἔφη Ἑλληνιστὶ γινώσκεισ; οὐκ ἄρα σὺ εἶ ὁ Αἰγύπτιοσ ὁ πρὸ τούτων τῶν ἡμερῶν ἀναστατώσασ καὶ ἐξαγαγὼν εἰσ τὴν ἔρημον τοὺσ τετρακισχιλίουσ ἄνδρασ τῶν σικαρίων;

εἶπεν δὲ ὁ Παῦλοσ Ἐγὼ ἄνθρωποσ μέν εἰμι Ιοὐδαῖοσ, Ταρσεὺσ τῆσ Κιλικίασ, οὐκ ἀσήμου πόλεωσ πολίτησ·

δέομαι δέ σου, ἐπίτρεψόν μοι λαλῆσαι πρὸσ τὸν λαόν. Ἄνδρεσ ἀδελφοὶ καὶ πατέρεσ, ἀκούσατέ μου τῆσ πρὸσ ὑμᾶσ νυνὶ ἀπολογίασ.

‐ ἀκούσαντεσ δὲ ὅτι τῇ Ἐβραΐδι διαλέκτῳ προσεφώνει αὐτοῖσ μᾶλλον παρέσχον ἡσυχίαν. ὃσ ταύτην τὴν ὁδὸν ἐδίωξα ἄχρι θανάτου, δεσμεύων καὶ παραδιδοὺσ εἰσ φυλακὰσ ἄνδρασ τε καὶ γυναῖκασ, ὡσ καὶ ὁ ἀρχιερεὺσ μαρτυρεῖ μοι καὶ πᾶν τὸ πρεσβυτέριον·

παρ’ ὧν καὶ ἐπιστολὰσ δεξάμενοσ πρὸσ τοὺσ ἀδελφοὺσ εἰσ Δαμασκὸν ἐπορευόμην ἄξων καὶ τοὺσ ἐκεῖσε ὄντασ δεδεμένουσ εἰσ Ιἐρουσαλὴμ ἵνα τιμωρηθῶσιν.

ἔπεσά τε εἰσ τὸ ἔδαφοσ καὶ ἤκουσα φωνῆσ λεγούσησ μοι Σαούλ Σαούλ, τί με διώκεισ;

ἐγὼ δὲ ἀπεκρίθην Τίσ εἶ, κύριε;

εἶπέν τε πρὸσ ἐμέ Ἐγώ εἰμι Ιἠσοῦσ ὁ Ναζωραῖοσ ὃν σὺ διώκεισ. οἱ δὲ σὺν ἐμοὶ ὄντεσ τὸ μὲν φῶσ ἐθεάσαντο τὴν δὲ φωνὴν οὐκ ἤκουσαν τοῦ λαλοῦντόσ μοι.

εἶπον δέ Τί ποιήσω, κύριε; ὁ δὲ κύριοσ εἶπεν πρόσ με Ἀναστὰσ πορεύου εἰσ Δαμασκόν, κἀκεῖ σοι λαληθήσεται περὶ πάντων ὧν τέτακταί σοι ποιῆσαι.

ὡσ δὲ οὐκ ἐνέβλεπον ἀπὸ τῆσ δόξησ τοῦ φωτὸσ ἐκείνου, χειραγωγούμενοσ ὑπὸ τῶν συνόντων μοι ἦλθον εἰσ Δαμασκόν.

Ἁνανίασ δέ τισ ἀνὴρ εὐλαβὴσ κατὰ τὸν νόμον, μαρτυρούμενοσ ὑπὸ πάντων τῶν κατοικούντων Ιοὐδαίων, ἐλθὼν πρὸσ ἐμὲ καὶ ἐπιστὰσ εἶπέν μοι Σαοὺλ ἀδελφέ, ἀνάβλεψον·

κἀγὼ αὐτῇ τῇ ὡρ́ᾳ ἀνέβλεψα εἰσ αὐτόν.

ὅτι ἔσῃ μάρτυσ αὐτῷ πρὸσ πάντασ ἀνθρώπουσ ὧν ἑώρακασ καὶ ἤκουσασ.

καὶ νῦν τί μέλλεισ;

ἀναστὰσ βάπτισαι καὶ ἀπόλουσαι τὰσ ἁμαρτίασ σου ἐπικαλεσάμενοσ τὸ ὄνομα αὐτοῦ. Σπεῦσον καὶ ἔξελθε ἐν τάχει ἐξ Ιἐρουσαλήμ, διότι οὐ παραδέξονταί σου μαρτυρίαν περὶ ἐμοῦ.

κἀγὼ εἶπον Κύριε, αὐτοὶ ἐπίστανται ὅτι ἐγὼ ἤμην φυλακίζων καὶ δέρων κατὰ τὰσ συναγωγὰσ τοὺσ πιστεύοντασ ἐπὶ σέ·

καὶ ὅτε ἐξεχύννετο τὸ αἷμα Στεφάνου τοῦ μάρτυρόσ σου, καὶ αὐτὸσ ἤμην ἐφεστὼσ καὶ συνευδοκῶν καὶ φυλάσσων τὰ ἱμάτια τῶν ἀναιρούντων αὐτόν.

καὶ εἶπεν πρόσ με Πορεύου, ὅτι ἐγὼ εἰσ ἔθνη μακρὰν ἐξαποστελῶ σε.

Ἤκουον δὲ αὐτοῦ ἄχρι τούτου τοῦ λόγου καὶ ἐπῆραν τὴν φωνὴν αὐτῶν λέγοντεσ Αἶρε ἀπὸ τῆσ γῆσ τὸν τοιοῦτον, οὐ γὰρ καθῆκεν αὐτὸν ζῇν.

ἐκέλευσεν ὁ χιλίαρχοσ εἰσάγεσθαι αὐτὸν εἰσ τὴν παρεμβολήν, εἴπασ μάστιξιν ἀνετάζεσθαι αὐτὸν ἵνα ἐπιγνῷ δι’ ἣν αἰτίαν οὕτωσ ἐπεφώνουν αὐτῷ.

ὡσ δὲ προέτειναν αὐτὸν τοῖσ ἱμᾶσιν εἶπεν πρὸσ τὸν ἑστῶτα ἑκατόνταρχον ὁ Παῦλοσ Εἰ ἄνθρωπον Ῥωμαῖον καὶ ἀκατάκριτον ἔξεστιν ὑμῖν μαστίζειν;

ἀκούσασ δὲ ὁ ἑκατοντάρχησ προσελθὼν τῷ χιλιάρχῳ ἀπήγγειλεν λέγων Τί μέλλεισ ποιεῖν;

ὁ γὰρ ἄνθρωποσ οὗτοσ Ῥωμαῖόσ ἐστιν. προσελθὼν δὲ ὁ χιλίαρχοσ εἶπεν αὐτῷ Λέγε μοι, σὺ Ῥωμαῖοσ εἶ;

ὁ δὲ ἔφη Ναί.

ἀπεκρίθη δὲ ὁ χιλίαρχοσ Ἐγὼ πολλοῦ κεφαλαίου τὴν πολιτείαν ταύτην ἐκτησάμην. ὁ δὲ Παῦλοσ ἔφη Ἐγὼ δὲ καὶ γεγέννημαι. εὐθέωσ οὖν ἀπέστησαν ἀπ’ αὐτοῦ οἱ μέλλοντεσ αὐτὸν ἀνετάζειν·

καὶ ὁ χιλίαρχοσ δὲ ἐφοβήθη ἐπιγνοὺσ ὅτι Ῥωμαῖόσ ἐστιν καὶ ὅτι αὐτὸν ἦν δεδεκώσ. Τῇ δὲ ἐπαύριον βουλόμενοσ γνῶναι τὸ ἀσφαλὲσ τὸ τί κατηγορεῖται ὑπὸ τῶν Ιοὐδαίων ἔλυσεν αὐτόν, καὶ ἐκέλευσεν συνελθεῖν τοὺσ ἀρχιερεῖσ καὶ πᾶν τὸ συνέδριον, καὶ καταγαγὼν τὸν Παῦλον ἔστησεν εἰσ αὐτούσ.

ἀτενίσασ δὲ Παῦλοσ τῷ συνεδρίῳ εἶπεν Ἄνδρεσ ἀδελφοί, ἐγὼ πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ θεῷ ἄχρι ταύτησ τῆσ ἡμέρασ.

ὁ δὲ ἀρχιερεὺσ Ἁνανίασ ἐπέταξεν τοῖσ παρεστῶσιν αὐτῷ τύπτειν αὐτοῦ τὸ στόμα.

τότε ὁ Παῦλοσ πρὸσ αὐτὸν εἶπεν Τύπτειν σε μέλλει ὁ θεόσ, τοῖχε κεκονιαμένε·

καὶ σὺ κάθῃ κρίνων με κατὰ τὸν νόμον, καὶ παρανομῶν κελεύεισ με τύπτεσθαι; οἱ δὲ παρεστῶτεσ εἶπαν Τὸν ἀρχιερέα τοῦ θεοῦ λοιδορεῖσ;

ἔφη τε ὁ Παῦλοσ Οὐκ ᾔδειν, ἀδελφοί, ὅτι ἐστὶν ἀρχιερεύσ·

γέγραπται γὰρ ὅτι Ἄρχοντα τοῦ λαοῦ σου οὐκ ἐρεῖσ κακῶσ. Γνοὺσ δὲ ὁ Παῦλοσ ὅτι τὸ ἓν μέροσ ἐστὶν Σαδδουκαίων τὸ δὲ ἕτερον Φαρισαίων ἔκραζεν ἐν τῷ συνεδρίῳ Ἄνδρεσ ἀδελφοί, ἐγὼ Φαρισαῖόσ εἰμι, υἱὸσ Φαρισαίων·

περὶ ἐλπίδοσ καὶ ἀναστάσεωσ νεκρῶν κρίνομαι. τοῦτο δὲ αὐτοῦ λαλοῦντοσ ἐγένετο στάσισ τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων, καὶ ἐσχίσθη τὸ πλῆθοσ.

Σαδδουκαῖοι γὰρ λέγουσιν μὴ εἶναι ἀνάστασιν μήτε ἄγγελον μήτε πνεῦμα, Φαρισαῖοι δὲ ὁμολογοῦσιν τὰ ἀμφότερα.

ἐγένετο δὲ κραυγὴ μεγάλη, καὶ ἀναστάντεσ τινὲσ τῶν γραμματέων τοῦ μέρουσ τῶν Φαρισαίων διεμάχοντο λέγοντεσ Οὐδὲν κακὸν εὑρίσκομεν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ·

εἰ δὲ πνεῦμα ἐλάλησεν αὐτῷ ἢ ἄγγελοσ ‐ . Πολλῆσ δὲ γινομένησ στάσεωσ φοβηθεὶσ ὁ χιλίαρχοσ μὴ διασπασθῇ ὁ Παῦλοσ ὑπ’ αὐτῶν ἐκέλευσεν τὸ στράτευμα καταβὰν ἁρπάσαι αὐτὸν ἐκ μέσου αὐτῶν, ἄγειν εἰσ τὴν παρεμβολήν.

Τῇ δὲ ἐπιούσῃ νυκτὶ ἐπιστὰσ αὐτῷ ὁ κύριοσ εἶπεν Θάρσει, ὡσ γὰρ διεμαρτύρω τὰ περὶ ἐμοῦ εἰσ Ιἐρουσαλὴμ οὕτω σε δεῖ καὶ εἰσ Ῥώμην μαρτυρῆσαι.

Γενομένησ δὲ ἡμέρασ ποιήσαντεσ συστροφὴν οἱ Ιοὐδαῖοι ἀνεθεμάτισαν ἑαυτοὺσ λέγοντεσ μήτε φαγεῖν μήτε πεῖν ἑώσ οὗ ἀποκτείνωσιν τὸν Παῦλον.

ἦσαν δὲ πλείουσ τεσσεράκοντα οἱ ταύτην τὴν συνωμοσίαν ποιησάμενοι·

οἵτινεσ προσελθόντεσ τοῖσ ἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖσ πρεσβυτέροισ εἶπαν Ἀναθέματι ἀνεθεματίσαμεν ἑαυτοὺσ μηδενὸσ γεύσασθαι ἑώσ οὗ ἀποκτείνωμεν τὸν Παῦλον.

νῦν οὖν ὑμεῖσ ἐμφανίσατε τῷ χιλιάρχῳ σὺν τῷ συνεδρίῳ ὅπωσ καταγάγῃ αὐτὸν εἰσ ὑμᾶσ ὡσ μέλλοντασ διαγινώσκειν ἀκριβέστερον τὰ περὶ αὐτοῦ·

ἡμεῖσ δὲ πρὸ τοῦ ἐγγίσαι αὐτὸν ἕτοιμοί ἐσμεν τοῦ ἀνελεῖν αὐτόν. Ἀκούσασ δὲ ὁ υἱὸσ τῆσ ἀδελφῆσ Παύλου τὴν ἐνέδραν παραγενόμενοσ καὶ εἰσελθὼν εἰσ τὴν παρεμβολὴν ἀπήγγειλεν τῷ Παύλῳ.

προσκαλεσάμενοσ δὲ ὁ Παῦλοσ ἕνα τῶν ἑκατονταρχῶν ἔφη Τὸν νεανίαν τοῦτον ἄπαγε πρὸσ τὸν χιλίαρχον, ἔχει γὰρ ἀπαγγεῖλαί τι αὐτῷ.

ὁ μὲν οὖν παραλαβὼν αὐτὸν ἤγαγεν πρὸσ τὸν χιλίαρχον καί φησιν Ὁ δέσμιοσ Παῦλοσ προσκαλεσάμενόσ με ἠρώτησεν τοῦτον τὸν νεανίαν ἀγαγεῖν πρὸσ σέ, ἔχοντά τι λαλῆσαί σοι.

ἐπιλαβόμενοσ δὲ τῆσ χειρὸσ αὐτοῦ ὁ χιλίαρχοσ καὶ ἀναχωρήσασ κατ’ ἰδίαν ἐπυνθάνετο Τί ἐστιν ὃ ἔχεισ ἀπαγγεῖλαί μοι;

εἶπεν δὲ ὅτι Οἱ Ιοὐδαῖοι συνέθεντο τοῦ ἐρωτῆσαί σε ὅπωσ αὔριον τὸν Παῦλον καταγάγῃσ εἰσ τὸ συνέδριον ὡσ μέλλων τι ἀκριβέστερον πυνθάνεσθαι περὶ αὐτοῦ·

σὺ οὖν μὴ πεισθῇσ αὐτοῖσ, ἐνεδρεύουσιν γὰρ αὐτὸν ἐξ αὐτῶν ἄνδρεσ πλείουσ τεσσεράκοντα, οἵτινεσ ἀνεθεμάτισαν ἑαυτοὺσ μήτε φαγεῖν μήτε πεῖν ἑώσ οὗ ἀνέλωσιν αὐτόν, καὶ νῦν εἰσὶν ἕτοιμοι προσδεχόμενοι τὴν ἀπὸ σοῦ ἐπαγγελίαν.

ὁ μὲν οὖν χιλίαρχοσ ἀπέλυσε τὸν νεανίσκον παραγγείλασ μηδενὶ ἐκλαλῆσαι ὅτι ταῦτα ἐνεφάνισασ πρὸσ ἐμέ.

Κλαύδιοσ Λυσίασ τῷ κρατίστῳ ἡγεμόνι Φήλικι χαίρειν.

βουλόμενόσ τε ἐπιγνῶναι τὴν αἰτίαν δι’ ἣν ἐνεκάλουν αὐτῷ [κατήγαγον εἰσ τὸ συνέδριον αὐτῶν]·

ὃν εὑρ͂ον ἐγκαλούμενον περὶ ζητημάτων τοῦ νόμου αὐτῶν, μηδὲν δὲ ἄξιον θανάτου ἢ δεσμῶν ἔχοντα ἔγκλημα.

μηνυθείσησ δέ μοι ἐπιβουλῆσ εἰσ τὸν ἄνδρα ἔσεσθαι ἐξαυτῆσ ἔπεμψα πρὸσ σέ, παραγγείλασ καὶ τοῖσ κατηγόροισ λέγειν πρὸσ αὐτὸν ἐπὶ σοῦ.

Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται κατὰ τὸ διατεταγμένον αὐτοῖσ ἀναλαβόντεσ τὸν Παῦλον ἤγαγον διὰ νυκτὸσ εἰσ τὴν Ἀντιπατρίδα·

τῇ δὲ ἐπαύριον ἐάσαντεσ τοὺσ ἱππεῖσ ἀπέρχεσθαι σὺν αὐτῷ ὑπέστρεψαν εἰσ τὴν παρεμβολήν·

οἵτινεσ εἰσελθόντεσ εἰσ τὴν Καισαρίαν καὶ ἀναδόντεσ τὴν ἐπιστολὴν τῷ ἡγεμόνι παρέστησαν καὶ τὸν Παῦλον αὐτῷ.

ἀναγνοὺσ δὲ καὶ ἐπερωτήσασ ἐκ ποίασ ἐπαρχείασ ἐστὶν καὶ πυθόμενοσ ὅτι ἀπὸ Κιλικίασ Διακούσομαί σου, ἔφη, ὅταν καὶ οἱ κατήγοροί σου παραγένωνται·

κελεύσασ ἐν τῷ πραιτωρίῳ τοῦ Ἡρῴδου φυλάσσεσθαι αὐτόν.

Μετὰ δὲ πέντε ἡμέρασ κατέβη ὁ ἀρχιερεὺσ Ἁνανίασ μετὰ πρεσβυτέρων τινῶν καὶ ῥήτοροσ Τερτύλλου τινόσ, οἵτινεσ ἐνεφάνισαν τῷ ἡγεμόνι κατὰ τοῦ Παύλου.

πάντῃ τε καὶ πανταχοῦ ἀποδεχόμεθα, κράτιστε Φῆλιξ, μετὰ πάσησ εὐχαριστίασ.

ἵνα δὲ μὴ ἐπὶ πλεῖόν σε ἐνκόπτω, παρακαλῶ ἀκοῦσαί σε ἡμῶν συντόμωσ τῇ σῇ ἐπιεικίᾳ.

ὃν καὶ ἐκρατήσαμεν, παρ’ οὗ δυνήσῃ αὐτὸσ ἀνακρίνασ περὶ πάντων τούτων ἐπιγνῶναι ὧν ἡμεῖσ κατηγοροῦμεν αὐτοῦ.

συνεπέθεντο δὲ καὶ οἱ Ιοὐδαῖοι φάσκοντεσ ταῦτα οὕτωσ ἔχειν.

οὐδὲ παραστῆσαι δύνανταί σοι περὶ ὧν νυνὶ κατηγοροῦσίν μου.

ἐλπίδα ἔχων εἰσ τὸν θεόν, ἣν καὶ αὐτοὶ οὗτοι προσδέχονται, ἀνάστασιν μέλλειν ἔσεσθαι δικαίων τε καὶ ἀδίκων·

ἐν τούτῳ καὶ αὐτὸσ ἀσκῶ ἀπρόσκοπον συνείδησιν ἔχειν πρὸσ τὸν θεὸν καὶ τοὺσ ἀνθρώπουσ διὰ παντόσ.

ἢ περὶ μιᾶσ ταύτησ φωνῆσ ἧσ ἐκέκραξα ἐν αὐτοῖσ ἑστὼσ ὅτι Περὶ ἀναστάσεωσ νεκρῶν ἐγὼ κρίνομαι σήμερον ἐφ’ ὑμῶν.

Ἀνεβάλετο δὲ αὐτοὺσ ὁ Φῆλιξ, ἀκριβέστερον εἰδὼσ τὰ περὶ τῆσ ὁδοῦ, εἴπασ Ὅταν Λυσίασ ὁ χιλίαρχοσ καταβῇ διαγνώσομαι τὰ καθ’ ὑμᾶσ·

διαταξάμενοσ τῷ ἑκατοντάρχῃ τηρεῖσθαι αὐτὸν ἔχειν τε ἄνεσιν καὶ μηδένα κωλύειν τῶν ἰδίων αὐτοῦ ὑπηρετεῖν αὐτῷ.

Μετὰ δὲ ἡμέρασ τινὰσ παραγενόμενοσ ὁ Φῆλιξ σὺν Δρουσίλλῃ τῇ ἰδίᾳ γυναικὶ οὔσῃ Ιοὐδαίᾳ μετεπέμψατο τὸν Παῦλον καὶ ἤκουσεν αὐτοῦ περὶ τῆσ εἰσ Χριστὸν Ιἠσοῦν πίστεωσ.

διαλεγομένου δὲ αὐτοῦ περὶ δικαιοσύνησ καὶ ἐγκρατείασ καὶ τοῦ κρίματοσ τοῦ μέλλοντοσ ἔμφοβοσ γενόμενοσ ὁ Φῆλιξ ἀπεκρίθη Τὸ νῦν ἔχον πορεύου, καιρὸν δὲ μεταλαβὼν μετακαλέσομαί σε·

ἅμα καὶ ἐλπίζων ὅτι χρήματα δοθήσεται [αὐτῷ] ὑπὸ τοῦ Παύλου·

διὸ καὶ πυκνότερον αὐτὸν μεταπεμπόμενοσ ὡμίλει αὐτῷ. Διετίασ δὲ πληρωθείσησ ἔλαβεν διάδοχον ὁ Φῆλιξ Πόρκιον Φῆστον·

θέλων τε χάριτα καταθέσθαι τοῖσ Ιοὐδαίοισ ὁ Φῆλιξ κατέλιπε τὸν Παῦλον δεδεμένον. καὶ παρεκάλουν αὐτὸν αἰτούμενοι χάριν κατ’ αὐτοῦ ὅπωσ μεταπέμψηται αὐτὸν εἰσ Ιἐρουσαλήμ, ἐνέδραν ποιοῦντεσ ἀνελεῖν αὐτὸν κατὰ τὴν ὁδόν.

ὁ μὲν οὖν Φῆστοσ ἀπεκρίθη τηρεῖσθαι τὸν Παῦλον εἰσ Καισαρίαν, ἑαυτὸν δὲ μέλλειν ἐν τάχει ἐκπορεύεσθαι·

Οἱ οὖν ἐν ὑμῖν, φησίν, δυνατοὶ συνκαταβάντεσ εἴ τί ἐστιν ἐν τῷ ἀνδρὶ ἄτοπον κατηγορείτωσαν αὐτοῦ.

Διατρίψασ δὲ ἐν αὐτοῖσ ἡμέρασ οὐ πλείουσ ὀκτὼ ἢ δέκα, καταβὰσ εἰσ Καισαρίαν, τῇ ἐπαύριον καθίσασ ἐπὶ τοῦ βήματοσ ἐκέλευσεν τὸν Παῦλον ἀχθῆναι.

τοῦ Παύλου ἀπολογουμένου ὅτι Οὔτε εἰσ τὸν νόμον τῶν Ιοὐδαίων οὔτε εἰσ τὸ ἱερὸν οὔτε εἰσ Καίσαρά τι ἥμαρτον.

ὁ Φῆστοσ δὲ θέλων τοῖσ Ιοὐδαίοισ χάριν καταθέσθαι ἀποκριθεὶσ τῷ Παύλῳ εἶπεν Θέλεισ εἰσ Ιἐροσόλυμα ἀναβὰσ ἐκεῖ περὶ τούτων κριθῆναι ἐπ’ ἐμοῦ;

εἶπεν δὲ ὁ Παῦλοσ Ἑστὼσ ἐπὶ τοῦ βήματοσ Καίσαρόσ εἰμι, οὗ με δεῖ κρίνεσθαι.

Ιοὐδαίουσ οὐδὲν ἠδίκηκα, ὡσ καὶ σὺ κάλλιον ἐπιγινώσκεισ. εἰ μὲν οὖν ἀδικῶ καὶ ἄξιον θανάτου πέπραχά τι, οὐ παραιτοῦμαι τὸ ἀποθανεῖν·

εἰ δὲ οὐδὲν ἔστιν ὧν οὗτοι κατηγοροῦσίν μου, οὐδείσ με δύναται αὐτοῖσ χαρίσασθαι· Καίσαρα ἐπικαλοῦμαι. τότε ὁ Φῆστοσ συνλαλήσασ μετὰ τοῦ συμβουλίου ἀπεκρίθη Καίσαρα ἐπικέκλησαι, ἐπὶ Καίσαρα πορεύσῃ.

Ἡμερῶν δὲ διαγενομένων τινῶν Ἀγρίππασ ὁ βασιλεὺσ καὶ Βερνίκη κατήντησαν εἰσ Καισαρίαν ἀσπασάμενοι τὸν Φῆστον.

περὶ οὗ γενομένου μου εἰσ Ιἐροσόλυμα ἐνεφάνισαν οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ πρεσβύτεροι τῶν Ιοὐδαίων, αἰτούμενοι κατ’ αὐτοῦ καταδίκην·

πρὸσ οὓσ ἀπεκρίθην ὅτι οὐκ ἔστιν ἔθοσ Ῥωμαίοισ χαρίζεσθαί τινα ἄνθρωπον πρὶν ἢ ὁ κατηγορούμενοσ κατὰ πρόσωπον ἔχοι τοὺσ κατηγόρουσ τόπον τε ἀπολογίασ λάβοι περὶ τοῦ ἐγκλήματοσ.

συνελθόντων οὖν ἐνθάδε ἀναβολὴν μηδεμίαν ποιησάμενοσ τῇ ἑξῆσ καθίσασ ἐπὶ τοῦ βήματοσ ἐκέλευσα ἀχθῆναι τὸν ἄνδρα·

ζητήματα δέ τινα περὶ τῆσ ἰδίασ δεισιδαιμονίασ εἶχον πρὸσ αὐτὸν καὶ περί τινοσ Ιἠσοῦ τεθνηκότοσ, ὃν ἔφασκεν ὁ Παῦλοσ ζῇν.

ἀπορούμενοσ δὲ ἐγὼ τὴν περὶ τούτων ζήτησιν ἔλεγον εἰ βούλοιτο πορεύεσθαι εἰσ Ιἐροσόλυμα κἀκεῖ κρίνεσθαι περὶ τούτων.

τοῦ δὲ Παύλου ἐπικαλεσαμένου τηρηθῆναι αὐτὸν εἰσ τὴν τοῦ Σεβαστοῦ διάγνωσιν, ἐκέλευσα τηρεῖσθαι αὐτὸν ἑώσ οὗ ἀναπέμψω αὐτὸν πρὸσ Καίσαρα.

Ἀγρίππασ δὲ πρὸσ τὸν Φῆστον Ἐβουλόμην καὶ αὐτὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἀκοῦσαι.

Αὔριον, φησίν, ἀκούσῃ αὐτοῦ. Τῇ οὖν ἐπαύριον ἐλθόντοσ τοῦ Ἀγρίππα καὶ τῆσ Βερνίκησ μετὰ πολλῆσ φαντασίασ καὶ εἰσελθόντων εἰσ τὸ ἀκροατήριον σύν τε χιλιάρχοισ καὶ ἀνδράσιν τοῖσ κατ’ ἐξοχὴν τῆσ πόλεωσ καὶ κελεύσαντοσ τοῦ Φήστου ἤχθη ὁ Παῦλοσ.

καί φησιν ὁ Φῆστοσ Ἀγρίππα βασιλεῦ καὶ πάντεσ οἱ συνπαρόντεσ ἡμῖν ἄνδρεσ, θεωρεῖτε τοῦτον περὶ οὗ ἅπαν τὸ πλῆθοσ τῶν Ιοὐδαίων ἐνέτυχέν μοι ἔν τε Ιἐροσολύμοισ καὶ ἐνθάδε, βοῶντεσ μὴ δεῖν αὐτὸν ζῇν μηκέτι.

ἐγὼ δὲ κατελαβόμην μηδὲν ἄξιον αὐτὸν θανάτου πεπραχέναι, αὐτοῦ δὲ τούτου ἐπικαλεσαμένου τὸν Σεβαστὸν ἔκρινα πέμπειν.

περὶ οὗ ἀσφαλέσ τι γράψαι τῷ κυρίῳ οὐκ ἔχω·

διὸ προήγαγον αὐτὸν ἐφ’ ὑμῶν καὶ μάλιστα ἐπὶ σοῦ, βασιλεῦ Ἀγρίππα, ὅπωσ τῆσ ἀνακρίσεωσ γενομένησ σχῶ τί γράψω· ἄλογον γάρ μοι δοκεῖ πέμποντα δέσμιον μὴ καὶ τὰσ κατ’ αὐτοῦ αἰτίασ σημᾶναι.

Ἀγρίππασ δὲ πρὸσ τὸν Παῦλον ἔφη Ἐπιτρέπεταί σοι ὑπὲρ σεαυτοῦ λέγειν.

Περὶ πάντων ὧν ἐγκαλοῦμαι ὑπὸ Ιοὐδαίων, βασιλεῦ Ἀγρίππα, ἥγημαι ἐμαυτὸν μακάριον ἐπὶ σοῦ μέλλων σήμερον ἀπολογεῖσθαι, μάλιστα γνώστην ὄντα σε πάντων τῶν κατὰ Ιοὐδαίουσ ἐθῶν τε καὶ ζητημάτων·

διὸ δέομαι μακροθύμωσ ἀκοῦσαί μου.

προγινώσκοντέσ με ἄνωθεν, ἐὰν θέλωσι μαρτυρεῖν, ὅτι κατὰ τὴν ἀκριβεστάτην αἱρ́εσιν τῆσ ἡμετέρασ θρησκείασ ἔζησα Φαρισαῖοσ.

καὶ νῦν ἐπ’ ἐλπίδι τῆσ εἰσ τοὺσ πατέρασ ἡμῶν ἐπαγγελίασ γενομένησ ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἕστηκα κρινόμενοσ, εἰσ ἣν τὸ δωδεκάφυλον ἡμῶν ἐν ἐκτενείᾳ νύκτα καὶ ἡμέραν λατρεῦον ἐλπίζει καταντῆσαι·

περὶ ἧσ ἐλπίδοσ ἐγκαλοῦμαι ὑπὸ Ιοὐδαίων, βασιλεῦ·

τί ἄπιστον κρίνεται παρ’ ὑμῖν εἰ ὁ θεὸσ νεκροὺσ ἐγείρει;

Ἐγὼ μὲν οὖν ἔδοξα ἐμαυτῷ πρὸσ τὸ ὄνομα Ιἠσοῦ τοῦ Ναζωραίου δεῖν πολλὰ ἐναντία πρᾶξαι·

καὶ κατὰ πάσασ τὰσ συναγωγὰσ πολλάκισ τιμωρῶν αὐτοὺσ ἠνάγκαζον βλασφημεῖν, περισσῶσ τε ἐμμαινόμενοσ αὐτοῖσ ἐδίωκον ἑώσ καὶ εἰσ τὰσ ἔξω πόλεισ.

ἡμέρασ μέσησ κατὰ τὴν ὁδὸν εἶδον, βασιλεῦ, οὐρανόθεν ὑπὲρ τὴν λαμπρότητα τοῦ ἡλίου περιλάμψαν με φῶσ καὶ τοὺσ σὺν ἐμοὶ πορευομένουσ·

πάντων τε καταπεσόντων ἡμῶν εἰσ τὴν γῆν ἤκουσα φωνὴν λέγουσαν πρόσ με τῇ Ἐβραΐδι διαλέκτῳ Σαούλ Σαούλ, τί με διώκεισ;

σκληρόν σοι πρὸσ κέντρα λακτίζειν. ἐγὼ δὲ εἶπα Τίσ εἶ, κύριε;

ὁ δὲ κύριοσ εἶπεν Ἐγώ εἰμι Ιἠσοῦσ ὃν σὺ διώκεισ· ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ στῆθι ἐπὶ τοὺσ πόδασ σου·

τοῦ ἐπιστρέψαι ἀπὸ σκότουσ εἰσ φῶσ καὶ τῆσ ἐξουσίασ τοῦ Σατανᾶ ἐπὶ τὸν θεόν, τοῦ λαβεῖν αὐτοὺσ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ κλῆρον ἐν τοῖσ ἡγιασμένοισ πίστει τῇ εἰσ ἐμέ.

ἀλλὰ τοῖσ ἐν Δαμασκῷ πρῶτόν τε καὶ Ιἐροσολύμοισ, πᾶσάν τε τὴν χώραν τῆσ Ιοὐδαίασ, καὶ τοῖσ ἔθνεσιν ἀπήγγελλον μετανοεῖν καὶ ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν θεόν, ἄξια τῆσ μετανοίασ ἔργα πράσσοντασ.

ἕνεκα τούτων με Ιοὐδαῖοι συλλαβόμενοι ἐν τῷ ἱερῷ ἐπειρῶντο διαχειρίσασθαι.

εἰ παθητὸσ ὁ χριστόσ, εἰ πρῶτοσ ἐξ ἀναστάσεωσ νεκρῶν φῶσ μέλλει καταγγέλλειν τῷ τε λαῷ καὶ τοῖσ ἔθνεσιν.

Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἀπολογουμένου ὁ Φῆστοσ μεγάλῃ τῇ φωνῇ φησίν Μαίνῃ, Παῦλε·

τὰ πολλά σε γράμματα εἰσ μανίαν περιτρέπει. ὁ δὲ Παῦλοσ Οὐ μαίνομαι, φησίν, κράτιστε Φῆστε, ἀλλὰ ἀληθείασ καὶ σωφροσύνησ ῥήματα ἀποφθέγγομαι.

ἐπίσταται γὰρ περὶ τούτων ὁ βασιλεύσ, πρὸσ ὃν παρρησιαζόμενοσ λαλῶ·

λανθάνειν γὰρ αὐτὸν τούτων οὐ πείθομαι οὐθέν, οὐ γάρ ἐστιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένον τοῦτο. πιστεύεισ, βασιλεῦ Ἀγρίππα, τοῖσ προφήταισ;

οἶδα ὅτι πιστεύεισ. ὁ δὲ Ἀγρίππασ πρὸσ τὸν Παῦλον Ἐν ὀλίγῳ με πείθεισ Χριστιανὸν ποιῆσαι.

ὁ δὲ Παῦλοσ Εὐξαίμην ἂν τῷ θεῷ καὶ ἐν ὀλίγῳ καὶ ἐν μεγάλῳ οὐ μόνον σὲ ἀλλὰ καὶ πάντασ τοὺσ ἀκούοντάσ μου σήμερον γενέσθαι τοιούτουσ ὁποῖοσ καὶ ἐγώ εἰμι παρεκτὸσ τῶν δεσμῶν τούτων.

καὶ ἀναχωρήσαντεσ ἐλάλουν πρὸσ ἀλλήλουσ λέγοντεσ ὅτι Οὐδὲν θανάτου ἢ δεσμῶν ἄξιον πράσσει ὁ ἄνθρωποσ οὗτοσ.

Ἀγρίππασ δὲ τῷ Φήστῳ ἔφη Ἀπολελύσθαι ἐδύνατο ὁ ἄνθρωποσ οὗτοσ εἰ μὴ ἐπεκέκλητο Καίσαρα.

Ὡσ δὲ ἐκρίθη τοῦ ἀποπλεῖν ἡμᾶσ εἰσ τὴν Ἰταλίαν, παρεδίδουν τόν τε Παῦλον καί τινασ ἑτέρουσ δεσμώτασ ἑκατοντάρχῃ ὀνόματι Ιοὐλίῳ σπείρησ Σεβαστῆσ.

ἐπιβάντεσ δὲ πλοίῳ Ἁδραμυντηνῷ μέλλοντι πλεῖν εἰσ τοὺσ κατὰ τὴν Ἀσίαν τόπουσ ἀνήχθημεν, ὄντοσ σὺν ἡμῖν Ἀριστάρχου Μακεδόνοσ Θεσσαλονικέωσ·

τῇ τε ἑτέρᾳ κατήχθημεν εἰσ Σιδῶνα, φιλανθρώπωσ τε ὁ Ιοὔλιοσ τῷ Παύλῳ χρησάμενοσ ἐπέτρεψεν πρὸσ τοὺσ φίλουσ πορευθέντι ἐπιμελείασ τυχεῖν.

τό τε πέλαγοσ τὸ κατὰ τὴν Κιλικίαν καὶ Παμφυλίαν διαπλεύσαντεσ κατήλθαμεν εἰσ Μύρρα τῆσ Λυκίασ.

Κἀκεῖ εὑρὼν ὁ ἑκατοντάρχησ πλοῖον Ἀλεξανδρινὸν πλέον εἰσ τὴν Ἰταλίαν ἐνεβίβασεν ἡμᾶσ εἰσ αὐτό.

μόλισ τε παραλεγόμενοι αὐτὴν ἤλθομεν εἰσ τόπον τινὰ καλούμενον Καλοὺσ Λιμένασ, ᾧ ἐγγὺσ ἦν πόλισ Λασέα.

Ἄνδρεσ, θεωρῶ ὅτι μετὰ ὕβρεωσ καὶ πολλῆσ ζημίασ οὐ μόνον τοῦ φορτίου καὶ τοῦ πλοίου ἀλλὰ καὶ τῶν ψυχῶν ἡμῶν μέλλειν ἔσεσθαι τὸν πλοῦν.

ὁ δὲ ἑκατοντάρχησ τῷ κυβερνήτῃ καὶ τῷ ναυκλήρῳ μᾶλλον ἐπείθετο ἢ τοῖσ ὑπὸ Παύλου λεγομένοισ.

ἀνευθέτου δὲ τοῦ λιμένοσ ὑπάρχοντοσ πρὸσ παραχειμασίαν οἱ πλείονεσ ἔθεντο βουλὴν ἀναχθῆναι ἐκεῖθεν, εἴ πωσ δύναιντο καταντήσαντεσ εἰσ Φοίνικα παραχειμάσαι, λιμένα τῆσ Κρήτησ βλέποντα κατὰ λίβα καὶ κατὰ χῶρον.

Ὑποπνεύσαντοσ δὲ νότου δόξαντεσ τῆσ προθέσεωσ κεκρατηκέναι ἄραντεσ ἆσσον παρελέγοντο τὴν Κρήτην.

μετ’ οὐ πολὺ δὲ ἔβαλεν κατ’ αὐτῆσ ἄνεμοσ τυφωνικὸσ ὁ καλούμενοσ Εὐρακύλων·

συναρπασθέντοσ δὲ τοῦ πλοίου καὶ μὴ δυναμένου ἀντοφθαλμεῖν τῷ ἀνέμῳ ἐπιδόντεσ ἐφερόμεθα.

νησίον δέ τι ὑποδραμόντεσ καλούμενον Καῦδα ἰσχύσαμεν μόλισ περικρατεῖσ γενέσθαι τῆσ σκάφησ, ἣν ἄραντεσ βοηθείαισ ἐχρῶντο ὑποζωννύντεσ τὸ πλοῖον·

φοβούμενοί τε μὴ εἰσ τὴν Σύρτιν ἐκπέσωσιν, χαλάσαντεσ τὸ σκεῦοσ, οὕτωσ ἐφέροντο.

καὶ τῇ τρίτῃ αὐτόχειρεσ τὴν σκευὴν τοῦ πλοίου ἔριψαν.

μήτε δὲ ἡλίου μήτε ἄστρων ἐπιφαινόντων ἐπὶ πλείονασ ἡμέρασ, χειμῶνόσ τε οὐκ ὀλίγου ἐπικειμένου, λοιπὸν περιῃρεῖτο ἐλπὶσ πᾶσα τοῦ σώζεσθαι ἡμᾶσ.

Πολλῆσ τε ἀσιτίασ ὑπαρχούσησ τότε σταθεὶσ ὁ Παῦλοσ ἐν μέσῳ αὐτῶν εἶπεν Ἔδει μέν, ὦ ἄνδρεσ, πειθαρχήσαντάσ μοι μὴ ἀνάγεσθαι ἀπὸ τῆσ Κρήτησ κερδῆσαί τε τὴν ὕβριν ταύτην καὶ τὴν ζημίαν.

καὶ τὰ νῦν παραινῶ ὑμᾶσ εὐθυμεῖν, ἀποβολὴ γὰρ ψυχῆσ οὐδεμία ἔσται ἐξ ὑμῶν πλὴν τοῦ πλοίου·

παρέστη γάρ μοι ταύτῃ τῇ νυκτὶ τοῦ θεοῦ οὗ εἰμί, ᾧ καὶ λατρεύω, ἄγγελοσ λέγων Μὴ φοβοῦ, Παῦλε·

Καίσαρί σε δεῖ παραστῆναι, καὶ ἰδοὺ κεχάρισταί σοι ὁ θεὸσ πάντασ τοὺσ πλέοντασ μετὰ σοῦ.

διὸ εὐθυμεῖτε, ἄνδρεσ·

πιστεύω γὰρ τῷ θεῷ ὅτι οὕτωσ ἔσται καθ’ ὃν τρόπον λελάληταί μοι. εἰσ νῆσον δέ τινα δεῖ ἡμᾶσ ἐκπεσεῖν.

Ὡσ δὲ τεσσαρεσκαιδεκάτη νὺξ ἐγένετο διαφερομένων ἡμῶν ἐν τῷ Ἁδρίᾳ, κατὰ μέσον τῆσ νυκτὸσ ὑπενόουν οἱ ναῦται προσάγειν τινὰ αὐτοῖσ χώραν.

καὶ βολίσαντεσ εὑρ͂ον ὀργυιὰσ εἴκοσι, βραχὺ δὲ διαστήσαντεσ καὶ πάλιν βολίσαντεσ εὑρ͂ον ὀργυιὰσ δεκαπέντε·

φοβούμενοί τε μή που κατὰ τραχεῖσ τόπουσ ἐκπέσωμεν ἐκ πρύμνησ ῥίψαντεσ ἀγκύρασ τέσσαρασ ηὔχοντο ἡμέραν γενέσθαι.

εἶπεν ὁ Παῦλοσ τῷ ἑκατοντάρχῃ καὶ τοῖσ στρατιώταισ Εἂν μὴ οὗτοι μείνωσιν ἐν τῷ πλοίῳ, ὑμεῖσ σωθῆναι οὐ δύνασθε.

τότε ἀπέκοψαν οἱ στρατιῶται τὰ σχοινία τῆσ σκάφησ καὶ εἰάσαν αὐτὴν ἐκπεσεῖν.

Ἄχρι δὲ οὗ ἡμέρα ἤμελλεν γίνεσθαι παρεκάλει ὁ Παῦλοσ ἅπαντασ μεταλαβεῖν τροφῆσ λέγων Τεσσαρεσκαιδεκάτην σήμερον ἡμέραν προσδοκῶντεσ ἄσιτοι διατελεῖτε, μηθὲν προσλαβόμενοι·

διὸ παρακαλῶ ὑμᾶσ μεταλαβεῖν τροφῆσ, τοῦτο γὰρ πρὸσ τῆσ ὑμετέρασ σωτηρίασ ὑπάρχει·

οὐδενὸσ γὰρ ὑμῶν θρὶξ ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ ἀπολεῖται. εἴπασ δὲ ταῦτα καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαρίστησεν τῷ θεῷ ἐνώπιον πάντων καὶ κλάσασ ἤρξατο ἐσθίειν.

εὔθυμοι δὲ γενόμενοι πάντεσ καὶ αὐτοὶ προσελάβοντο τροφῆσ.

ἤμεθα δὲ αἱ πᾶσαι ψυχαὶ ἐν τῷ πλοίῳ ὡσ ἑβδομήκοντα ἕξ.

κορεσθέντεσ δὲ τροφῆσ ἐκούφιζον τὸ πλοῖον ἐκβαλλόμενοι τὸν σῖτον εἰσ τὴν θάλασσαν.

Ὅτε δὲ ἡμέρα ἐγένετο, τὴν γῆν οὐκ ἐπεγίνωσκον, κόλπον δέ τινα κατενόουν ἔχοντα αἰγιαλὸν εἰσ ὃν ἐβουλεύοντο εἰ δύναιντο ἐκσῶσαι τὸ πλοῖον.

καὶ τὰσ ἀγκύρασ περιελόντεσ εἰών εἰσ τὴν θάλασσαν, ἅμα ἀνέντεσ τὰσ ζευκτηρίασ τῶν πηδαλίων, καὶ ἐπάραντεσ τὸν ἀρτέμωνα τῇ πνεούσῃ κατεῖχον εἰσ τὸν αἰγιαλόν.

περιπεσόντεσ δὲ εἰσ τόπον διθάλασσον ἐπέκειλαν τὴν ναῦν, καὶ ἡ μὲν πρῷρα ἐρείσασα ἔμεινεν ἀσάλευτοσ, ἡ δὲ πρύμνα ἐλύετο ὑπὸ τῆσ βίασ.

Τῶν δὲ στρατιωτῶν βουλὴ ἐγένετο ἵνα τοὺσ δεσμώτασ ἀποκτείνωσιν, μή τισ ἐκκολυμβήσασ διαφύγῃ·

ὁ δὲ ἑκατοντάρχησ βουλόμενοσ διασῶσαι τὸν Παῦλον ἐκώλυσεν αὐτοὺσ τοῦ βουλήματοσ, ἐκέλευσέν τε τοὺσ δυναμένουσ κολυμβᾷν ἀπορίψαντασ πρώτουσ ἐπὶ τὴν γῆν ἐξιέναι, καὶ τοὺσ λοιποὺσ οὓσ μὲν ἐπὶ σανίσιν οὓσ δὲ ἐπί τινων τῶν ἀπὸ τοῦ πλοίου·

καὶ οὕτωσ ἐγένετο πάντασ διασωθῆναι ἐπὶ τὴν γῆν.

Καὶ διασωθέντεσ τότε ἐπέγνωμεν ὅτι Μελιτήνη ἡ νῆσοσ καλεῖται.

οἵ τε βάρβαροι παρεῖχαν οὐ τὴν τυχοῦσαν φιλανθρωπίαν ἡμῖν, ἅψαντεσ γὰρ πυρὰν προσελάβοντο πάντασ ἡμᾶσ διὰ τὸν ὑετὸν τὸν ἐφεστῶτα καὶ διὰ τὸ ψύχοσ.

συστρέψαντοσ δὲ τοῦ Παύλου φρυγάνων τι πλῆθοσ καὶ ἐπιθέντοσ ἐπὶ τὴν πυράν, ἔχιδνα ἀπὸ τῆσ θέρμησ ἐξελθοῦσα καθῆψε τῆσ χειρὸσ αὐτοῦ.

ὡσ δὲ εἶδαν οἱ βάρβαροι κρεμάμενον τὸ θηρίον ἐκ τῆσ χειρὸσ αὐτοῦ, πρὸσ ἀλλήλουσ ἔλεγον Πάντωσ φονεύσ ἐστιν ὁ ἄνθρωποσ οὗτοσ ὃν διασωθέντα ἐκ τῆσ θαλάσσησ ἡ δίκη ζῇν οὐκ εἰάσεν.

ὁ μὲν οὖν ἀποτινάξασ τὸ θηρίον εἰσ τὸ πῦρ ἔπαθεν οὐδὲν κακόν·

οἱ δὲ προσεδόκων αὐτὸν μέλλειν πίμπρασθαι ἢ καταπίπτειν ἄφνω νεκρόν.

ἐπὶ πολὺ δὲ αὐτῶν προσδοκώντων καὶ θεωρούντων μηδὲν ἄτοπον εἰσ αὐτὸν γινόμενον, μεταβαλόμενοι ἔλεγον αὐτὸν εἶναι θεόν. Ἐν δὲ τοῖσ περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον ὑπῆρχεν χωρία τῷ πρώτῳ τῆσ νήσου ὀνόματι Ποπλίῳ, ὃσ ἀναδεξάμενοσ ἡμᾶσ ἡμέρασ τρεῖσ φιλοφρόνωσ ἐξένισεν.

ἐγένετο δὲ τὸν πατέρα τοῦ Ποπλίου πυρετοῖσ καὶ δυσεντερίῳ συνεχόμενον κατακεῖσθαι, πρὸσ ὃν ὁ Παῦλοσ εἰσελθὼν καὶ προσευξάμενοσ ἐπιθεὶσ τὰσ χεῖρασ αὐτῷ ἰάσατο αὐτόν.

οἳ καὶ πολλαῖσ τιμαῖσ ἐτίμησαν ἡμᾶσ καὶ ἀναγομένοισ ἐπέθεντο τὰ πρὸσ τὰσ χρείασ.

Μετὰ δὲ τρεῖσ μῆνασ ἀνήχθημεν ἐν πλοίῳ παρακεχειμακότι ἐν τῇ νήσῳ Ἀλεξανδρινῷ, παρασήμῳ Διοσκούροισ.

καὶ καταχθέντεσ εἰσ Συρακούσασ ἐπεμείναμεν ἡμέρασ τρεῖσ, ὅθεν περιελόντεσ κατηντήσαμεν εἰσ Ῥήγιον.

καὶ μετὰ μίαν ἡμέραν ἐπιγενομένου νότου δευτεραῖοι ἤλθομεν εἰσ Ποτιόλουσ, οὗ εὑρόντεσ ἀδελφοὺσ παρεκλήθημεν παρ’ αὐτοῖσ ἐπιμεῖναι ἡμέρασ ἑπτά·

καὶ οὕτωσ εἰσ τὴν Ῥώμην ἤλθαμεν.

κἀκεῖθεν οἱ ἀδελφοὶ ἀκούσαντεσ τὰ περὶ ἡμῶν ἦλθαν εἰσ ἀπάντησιν ἡμῖν ἄχρι Ἀππίου Φόρου καὶ Τριῶν Ταβερνῶν, οὓσ ἰδὼν ὁ Παῦλοσ εὐχαριστήσασ τῷ θεῷ ἔλαβε θάρσοσ.

Ὅτε δὲ εἰσήλθαμεν εἰσ Ῥώμην, ἐπετράπη τῷ Παύλῳ μένειν καθ’ ἑαυτὸν σὺν τῷ φυλάσσοντι αὐτὸν στρατιώτῃ.

Ἐγένετο δὲ μετὰ ἡμέρασ τρεῖσ συνκαλέσασθαι αὐτὸν τοὺσ ὄντασ τῶν Ιοὐδαίων πρώτουσ·

οἵτινεσ ἀνακρίναντέσ με ἐβούλοντο ἀπολῦσαι διὰ τὸ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτου ὑπάρχειν ἐν ἐμοί·

ἀντιλεγόντων δὲ τῶν Ιοὐδαίων ἠναγκάσθην ἐπικαλέσασθαι Καίσαρα, οὐχ ὡσ τοῦ ἔθνουσ μου ἔχων τι κατηγορεῖν.

διὰ ταύτην οὖν τὴν αἰτίαν παρεκάλεσα ὑμᾶσ ἰδεῖν καὶ προσλαλῆσαι, εἵνεκεν γὰρ τῆσ ἐλπίδοσ τοῦ Ἰσραὴλ τὴν ἅλυσιν ταύτην περίκειμαι.

οἱ δὲ πρὸσ αὐτὸν εἶπαν Ἡμεῖσ οὔτε γράμματα περὶ σοῦ ἐδεξάμεθα ἀπὸ τῆσ Ιοὐδαίασ, οὔτε παραγενόμενόσ τισ τῶν ἀδελφῶν ἀπήγγειλεν ἢ ἐλάλησέν τι περὶ σοῦ πονηρόν.

ἀξιοῦμεν δὲ παρὰ σοῦ ἀκοῦσαι ἃ φρονεῖσ, περὶ μὲν γὰρ τῆσ αἱρέσεωσ ταύτησ γνωστὸν ἡμῖν ἐστὶν ὅτι πανταχοῦ ἀντιλέγεται.

Ταξάμενοι δὲ αὐτῷ ἡμέραν ἦλθαν πρὸσ αὐτὸν εἰσ τὴν ξενίαν πλείονεσ, οἷσ ἐξετίθετο διαμαρτυρόμενοσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ πείθων τε αὐτοὺσ περὶ τοῦ Ιἠσοῦ ἀπό τε τοῦ νόμου Μωυσέωσ καὶ τῶν προφητῶν ἀπὸ πρωὶ ἑώσ ἑσπέρασ.

λέγων Πορεύθητι πρὸσ τὸν λαὸν τοῦτον καὶ εἰπόν Ἀκοῆ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντεσ βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε·

ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖσ ὠσὶν βαρέωσ ἤκουσαν, καὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῶν ἐκάμμυσαν·

μή ποτε ἴδωσιν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ καὶ τοῖσ ὠσὶν ἀκούσωσιν καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν καὶ ἰάσομαι αὐτούσ. γνωστὸν οὖν ὑμῖν ἔστω ὅτι τοῖσ ἔθνεσιν ἀπεστάλη τοῦτο τὸ σωτήριον τοῦ θεοῦ·

αὐτοὶ καὶ ἀκούσονται. κηρύσσων τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ καὶ διδάσκων τὰ περὶ τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ Χριστοῦ μετὰ πάσησ παρρησίασ ἀκωλύτωσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

πράξεισ ἀποστόλων, chapter 19

(πράξεισ ἀποστόλων, chapter 19)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION