헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́02́2́

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4)

Καὶ πάλιν ἤρξατο διδάσκειν παρὰ τὴν θάλασσαν. καὶ συνάγεται πρὸσ αὐτὸν ὄχλοσ πλεῖστοσ, ὥστε αὐτὸν εἰσ πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ πᾶσ ὁ ὄχλοσ πρὸσ τὴν θάλασσαν ἐπὶ τῆσ γῆσ ἦσαν. καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺσ ἐν παραβολαῖσ πολλά, καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ Ἀκούετε.

ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων σπεῖραι.

καὶ ἐγένετο ἐν τῷ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθεν τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αὐτό.

καὶ ἄλλο ἔπεσεν ἐπὶ τὸ πετρῶδεσ [καὶ] ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν, καὶ εὐθὺσ ἐξανέτειλεν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθοσ γῆσ·

καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιοσ ἐκαυματίσθη καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη.

καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰσ τὰσ ἀκάνθασ, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό, καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκεν.

καὶ ἄλλα ἔπεσεν εἰσ τὴν γῆν τὴν καλήν, καὶ ἐδίδου καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξανόμενα, καὶ ἔφερεν εἰσ τριάκοντα καὶ ἐν ἑξήκοντα καὶ ἐν ἑκατόν.

Καὶ ἔλεγεν Ὃσ ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Καὶ ὅτε ἐγένετο κατὰ μόνασ, ἠρώτων αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸν σὺν τοῖσ δώδεκα τὰσ παραβολάσ.

καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Ὑμῖν τὸ μυστήριον δέδοται τῆσ βασιλείασ τοῦ θεοῦ·

ἵνα βλέποντεσ βλέπωσι καὶ μὴ ἴδωσιν, καὶ ἀκούοντεσ ἀκούωσι καὶ μὴ συνίωσιν, μή ποτε ἐπιστρέψωσιν καὶ ἀφεθῇ αὐτοῖσ.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Οὐκ οἴδατε τὴν παραβολὴν ταύτην, καὶ πῶσ πάσασ τὰσ παραβολὰσ γνώσεσθε;

Ὁ σπείρων τὸν λόγον σπείρει.

οὗτοι δέ εἰσιν οἱ παρὰ τὴν ὁδὸν ὅπου σπείρεται ὁ λόγοσ, καὶ ὅταν ἀκούσωσιν εὐθὺσ ἔρχεται ὁ Σατανᾶσ καὶ αἴρει τὸν λόγον τὸν ἐσπαρμένον εἰσ αὐτούσ.

καὶ οὐκ ἔχουσιν ῥίζαν ἐν ἑαυτοῖσ ἀλλὰ πρόσκαιροί εἰσιν, εἶτα γενομένησ θλίψεωσ ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺσ σκανδαλίζονται.

καὶ ἄλλοι εἰσὶν οἱ εἰσ τὰσ ἀκάνθασ σπειρόμενοι·

καὶ αἱ μέριμναι τοῦ αἰῶνοσ καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου καὶ αἱ περὶ τὰ λοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναι συνπνίγουσιν τὸν λόγον, καὶ ἄκαρποσ γίνεται.

καὶ ἐκεῖνοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρέντεσ, οἵτινεσ ἀκούουσιν τὸν λόγον καὶ παραδέχονται καὶ καρποφοροῦσιν ἐν τριάκοντα καὶ [ἐν] ἑξήκοντα καὶ [ἐν] ἑκατόν.

Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ ὅτι Μήτι ἔρχεται ὁ λύχνοσ ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιον τεθῇ ἢ ὑπὸ τὴν κλίνην, οὐχ ἵνα ἐπὶ τὴν λυχνίαν τεθῇ;

οὐ γὰρ ἔστιν κρυπτὸν ἐὰν μὴ ἵνα φανερωθῇ, οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλ’ ἵνα ἔλθῃ εἰσ φανερόν.

Εἴ τισ ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Βλέπετε τί ἀκούετε.

ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν καὶ προστεθήσεται ὑμῖν. ὃσ γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ·

καὶ ὃσ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ. καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόροσ βλαστᾷ καὶ μηκύνηται ὡσ οὐκ οἶδεν αὐτόσ.

αὐτομάτη ἡ γῆ καρποφορεῖ, πρῶτον χόρτον, εἶτεν στάχυν, εἶτεν πλήρη σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ.

ὅταν δε παραδοῖ ὁ καρπόσ, εὐθὺσ ἀποστέλλει τὸ δρέπανον, ὅτι παρέστηκεν ὁ θερισμόσ.

Καὶ ἔλεγεν Πῶσ ὁμοιώσωμεν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, ἢ ἐν τίνι αὐτὴν παραβολῇ θῶμεν;

καὶ ὅταν σπαρῇ, ἀναβαίνει καὶ γίνεται μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων καὶ ποιεῖ κλάδουσ μεγάλουσ, ὥστε δύνασθαι ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῖν.

Καὶ τοιαύταισ παραβολαῖσ πολλαῖσ ἐλάλει αὐτοῖσ τὸν λόγον, καθὼσ ἠδύναντο ἀκούειν·

χωρὶσ δὲ παραβολῆσ οὐκ ἐλάλει αὐτοῖσ, κατ’ ἰδίαν δὲ τοῖσ ἰδίοισ μαθηταῖσ ἐπέλυεν πάντα.

Καὶ λέγει αὐτοῖσ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὀψίασ γενομένησ Διέλθωμεν εἰσ τὸ πέραν.

καὶ ἀφέντεσ τὸν ὄχλον παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡσ ἦν ἐν τῷ πλοίῳ, καὶ ἄλλα πλοῖα ἦν μετ’ αὐτοῦ.

καὶ γίνεται λαῖλαψ μεγάλη ἀνέμου, καὶ τὰ κύματα ἐπέβαλλεν εἰσ τὸ πλοῖον, ὥστε ἤδη γεμίζεσθαι τὸ πλοῖον.

καὶ αὐτὸσ ἦν ἐν τῇ πρύμνῃ ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον καθεύδων·

καὶ ἐγείρουσιν αὐτὸν καὶ λέγουσιν αὐτῷ Διδάσκαλε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἀπολλύμεθα; καὶ διεγερθεὶσ ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπεν τῇ θαλάσσῃ Σιώπα, πεφίμωσο.

καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμοσ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Τί δειλοί ἐστε;

οὔπω ἔχετε πίστιν; καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν, καὶ ἔλεγον πρὸσ ἀλλήλουσ Τίσ ἄρα οὗτόσ ἐστιν ὅτι καὶ ὁ ἄνεμοσ καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούει αὐτῷ;

Καὶ ἦλθον εἰσ τὸ πέραν τῆσ θαλάσσησ εἰσ τὴν χώραν τῶν Γερασηνῶν.

διὰ τὸ αὐτὸν πολλάκισ πέδαισ καὶ ἁλύσεσι δεδέσθαι καὶ διεσπάσθαι ὑπ’ αὐτοῦ τὰσ ἁλύσεισ καὶ τὰσ πέδασ συντετρίφθαι, καὶ οὐδεὶσ ἴσχυεν αὐτὸν δαμάσαι·

καὶ διὰ παντὸσ νυκτὸσ καὶ ἡμέρασ ἐν τοῖσ μνήμασιν καὶ ἐν τοῖσ ὄρεσιν ἦν κράζων καὶ κατακόπτων ἑαυτὸν λίθοισ.

καὶ ἰδὼν τὸν Ιἠσοῦν ἀπὸ μακρόθεν ἔδραμεν καὶ προσεκύνησεν αὐτόν, καὶ κράξασ φωνῇ μεγάλῃ λέγει Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ιἠσοῦ υἱὲ τοῦ θεοῦ τοῦ ὑψίστου;

ὁρκίζω δε τὸν θεόν, μή με βασανίσῃσ.

ἔλεγεν γὰρ αὐτῷ Ἔξελθε τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον ἐκ τοῦ ἀνθρώπου.

καὶ ἐπηρώτα αὐτόν Τί ὄνομά σοι;

καὶ λέγει αὐτῷ Λεγιὼν ὄνομά μοι, ὅτι πολλοί ἐσμεν· καὶ παρεκάλει αὐτὸν πολλὰ ἵνα μὴ αὐτὰ ἀποστείλῃ ἔξω τῆσ χώρασ.

Ἦν δὲ ἐκεῖ πρὸσ τῷ ὄρει ἀγέλη χοίρων μεγάλη βοσκομένη·

καὶ παρεκάλεσαν αὐτὸν λέγοντεσ Πέμψον ἡμᾶσ εἰσ τοὺσ χοίρουσ, ἵνα εἰσ αὐτοὺσ εἰσέλθωμεν.

καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖσ.

καὶ ἐξελθόντα τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα εἰσῆλθον εἰσ τοὺσ χοίρουσ, καὶ ὡρ́μησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰσ τὴν θάλασσαν, ὡσ δισχίλιοι, καὶ ἐπνίγοντο ἐν τῇ θαλάσσῃ. Καὶ οἱ βόσκοντεσ αὐτοὺσ ἔφυγον καὶ ἀπήγγειλαν εἰσ τὴν πόλιν καὶ εἰσ τοὺσ ἀγρούσ·

καὶ ἦλθον ἰδεῖν τί ἐστιν τὸ γεγονόσ. καὶ ἔρχονται πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν, καὶ θεωροῦσιν τὸν δαιμονιζόμενον καθήμενον ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα, τὸν ἐσχηκότα τὸν λεγιῶνα, καὶ ἐφοβήθησαν.

καὶ διηγήσαντο αὐτοῖσ οἱ ἰδόντεσ πῶσ ἐγένετο τῷ δαιμονιζομένῳ καὶ περὶ τῶν χοίρων.

καὶ ἤρξαντο παρακαλεῖν αὐτὸν ἀπελθεῖν ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.

Καὶ ἐμβαίνοντοσ αὐτοῦ εἰσ τὸ πλοῖον παρεκάλει αὐτὸν ὁ δαιμονισθεὶσ ἵνα μετ’ αὐτοῦ ᾖ.

καὶ οὐκ ἀφῆκεν αὐτόν, ἀλλὰ λέγει αὐτῷ Ὕπαγε εἰσ τὸν οἶκόν σου πρὸσ τοὺσ σούσ, καὶ ἀπάγγειλον αὐτοῖσ ὅσα ὁ κύριόσ σοι πεποίηκεν καὶ ἠλέησέν σε.

καὶ ἀπῆλθεν καὶ ἤρξατο κηρύσσειν ἐν τῇ Δεκαπόλει ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ, καὶ πάντεσ ἐθαύμαζον.

Καὶ διαπεράσαντοσ τοῦ Ιἠσοῦ ἐν τῷ πλοίῳ πάλιν εἰσ τὸ πέραν συνήχθη ὄχλοσ πολὺσ ἐπ’ αὐτόν, καὶ ἦν παρὰ τὴν θάλασσαν.

καὶ ἰδὼν αὐτὸν πίπτει πρὸσ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ καὶ παρακαλεῖ αὐτὸν πολλὰ λέγων ὅτι Τὸ θυγάτριόν μου ἐσχάτωσ ἔχει, ἵνα ἐλθὼν ἐπιθῇσ τὰσ χεῖρασ αὐτῇ ἵνα σωθῇ καὶ ζήσῃ.

καὶ ἀπῆλθεν μετ’ αὐτοῦ.

Καὶ ἠκολούθει αὐτῷ ὄχλοσ πολύσ, καὶ συνέθλιβον αὐτόν. ἀκούσασα τὰ περὶ τοῦ Ιἠσοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ·

ἔλεγεν γὰρ ὅτι Εἂν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ σωθήσομαι.

καὶ εὐθὺσ ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματοσ αὐτῆσ, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἰάται ἀπὸ τῆσ μάστιγοσ.

καὶ εὐθὺσ ὁ Ιἠσοῦσ ἐπιγνοὺσ ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἐπιστραφεὶσ ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγεν Τίσ μου ἥψατο τῶν ἱματίων;

καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ Βλέπεισ τὸν ὄχλον συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεισ Τίσ μου ἥψατο;

καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν.

ἡ δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, εἰδυῖα ὃ γέγονεν αὐτῇ, ἦλθεν καὶ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ Θυγάτηρ, ἡ πίστισ σου σέσωκέν σε·

ὕπαγε εἰσ εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴσ ἀπὸ τῆσ μάστιγόσ σου. Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντοσ ἔρχονται ἀπὸ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγοντεσ ὅτι Ἡ θυγάτηρ σου ἀπέθανεν·

τί ἔτι σκύλλεισ τὸν διδάσκαλον; ὁ δὲ Ιἠσοῦσ παρακούσασ τὸν λόγον λαλούμενον λέγει τῷ ἀρχισυναγώγῳ Μὴ φοβοῦ, μόνον πίστευε.

καὶ οὐκ ἀφῆκεν οὐδένα μετ’ αὐτοῦ συνακολουθῆσαι εἰ μὴ τὸν Πέτρον καὶ Ιἄκωβον καὶ Ιωἄνην τὸν ἀδελφὸν Ιἀκώβου.

καὶ ἔρχονται εἰσ τὸν οἶκον τοῦ ἀρχισυναγώγου, καὶ θεωρεῖ θόρυβον καὶ κλαίοντασ καὶ ἀλαλάζοντασ πολλά, καὶ εἰσελθὼν λέγει αὐτοῖσ Τί θορυβεῖσθε καὶ κλαίετε;

τὸ παιδίον οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει.

καὶ κατεγέλων αὐτοῦ.

αὐτὸσ δὲ ἐκβαλὼν πάντασ παραλαμβάνει τὸν πατέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺσ μετ’ αὐτοῦ, καὶ εἰσπορεύεται ὅπου ἦν τὸ παιδίον· καὶ κρατήσασ τῆσ χειρὸσ τοῦ παιδίου λέγει αὐτῇ Ταλειθά κούμ, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Τὸ κοράσιον, σοὶ λέγω, ἔγειρε.

καὶ εὐθὺσ ἀνέστη τὸ κοράσιον καὶ περιεπάτει, ἦν γὰρ ἐτῶν δώδεκα.

καὶ ἐξέστησαν εὐθὺσ ἐκστάσει μεγάλῃ. καὶ διεστείλατο αὐτοῖσ πολλὰ ἵνα μηδεὶσ γνοῖ τοῦτο, καὶ εἶπεν δοθῆναι αὐτῇ φαγεῖν.

Καὶ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν, καὶ ἔρχεται εἰσ τὴν πατρίδα αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.

Καὶ γενομένου σαββάτου ἤρξατο διδάσκειν ἐν τῇ συναγωγῇ·

καὶ οἱ πολλοὶ ἀκούοντεσ ἐξεπλήσσοντο λέγοντεσ Πόθεν τούτῳ ταῦτα, καὶ τίσ ἡ σοφία ἡ δοθεῖσα τούτῳ, καὶ αἱ δυνάμεισ τοιαῦται διὰ τῶν χειρῶν αὐτοῦ γινόμεναι; οὐχ οὗτόσ ἐστιν ὁ τέκτων, ὁ υἱὸσ τῆσ Μαρίασ καὶ ἀδελφὸσ Ιἀκώβου καὶ Ιὠσῆτοσ καὶ Ιοὔδα καὶ Σίμωνοσ;

καὶ οὐκ εἰσὶν αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ ὧδε πρὸσ ἡμᾶσ; καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ ὅτι Οὐκ ἔστιν προφήτησ ἄτιμοσ εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖσ συγγενεῦσιν αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ.

Καὶ οὐκ ἐδύνατο ἐκεῖ ποιῆσαι οὐδεμίαν δύναμιν, εἰ μὴ ὀλίγοισ ἀρρώστοισ ἐπιθεὶσ τὰσ χεῖρασ ἐθεράπευσεν·

καὶ ἐθαύμασεν διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.

Καὶ περιῆγεν τὰσ κώμασ κύκλῳ διδάσκων.

ἀλλὰ ὑποδεδεμένουσ σανδάλια, καὶ μὴ ἐνδύσασθαι δύο χιτῶνασ.

καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Ὅπου ἐὰν εἰσέλθητε εἰσ οἰκίαν, ἐκεῖ μένετε ἑώσ ἂν ἐξέλθητε ἐκεῖθεν.

καὶ ὃσ ἂν τόποσ μὴ δέξηται ὑμᾶσ μηδὲ ἀκούσωσιν ὑμῶν, ἐκπορευόμενοι ἐκεῖθεν ἐκτινάξατε τὸν χοῦν τὸν ὑποκάτω τῶν ποδῶν ὑμῶν εἰσ μαρτύριον αὐτοῖσ.

καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλλον, καὶ ἤλειφον ἐλαίῳ πολλοὺσ ἀρρώστουσ καὶ ἐθεράπευον.

Καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺσ Ἡρῴδησ, φανερὸν γὰρ ἐγένετο τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ ἔλεγον ὅτι Ιὢάνησ ὁ βαπτίζων ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο ἐνεργοῦσιν αἱ δυνάμεισ ἐν αὐτῷ·

ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι Ἠλείασ ἐστίν·

ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι προφήτησ ὡσ εἷσ τῶν προφητῶν. ἀκούσασ δὲ ὁ Ἡρῴδησ ἔλεγεν Ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα Ιωἄνην, οὗτοσ ἠγέρθη.

Αὐτὸσ γὰρ ὁ Ἡρῴδησ ἀποστείλασ ἐκράτησεν τὸν Ιωἄνην καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν φυλακῇ διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὅτι αὐτὴν ἐγάμησεν·

ἔλεγεν γὰρ ὁ Ιωἄνησ τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι Οὐκ ἔξεστίν σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου.

ἡ δὲ Ἡρῳδιὰσ ἐνεῖχεν αὐτῷ καὶ ἤθελεν αὐτὸν ἀποκτεῖναι, καὶ οὐκ ἠδυνατο·

ὁ γὰρ Ἡρῴδησ ἐφοβεῖτο τὸν Ιωἄνην, εἰδὼσ αὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον, καὶ συνετήρει αὐτόν, καὶ ἀκούσασ αὐτοῦ πολλὰ ἠπόρει, καὶ ἡδέωσ αὐτοῦ ἤκουεν.

Καὶ γενομένησ ἡμέρασ εὐκαίρου ὅτε Ἡρῴδησ τοῖσ γενεσίοισ αὐτοῦ δεῖπνον ἐποίησεν τοῖσ μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖσ χιλιάρχοισ καὶ τοῖσ πρώτοισ τῆσ Γαλιλαίασ, καὶ εἰσελθούσησ τῆσ θυγατρὸσ αὐτοῦ Ἡρῳδιάδοσ καὶ ὀρχησαμένησ, ἤρεσεν τῷ Ἡρῴδῃ καὶ τοῖσ συνανακειμένοισ.

ὁ δὲ βασιλεὺσ εἶπεν τῷ κορασίῳ Αἴτησόν με ὃ ἐὰν θέλῃσ, καὶ δώσω σοι·

καὶ ὤμοσεν αὐτῇ Ὅτι ἐάν με αἰτήσῃσ δώσω σοι ἑώσ ἡμίσουσ τῆσ βασιλείασ μου.

καὶ ἐξελθοῦσα εἶπεν τῇ μητρὶ αὐτῆσ Τί αἰτήσωμαι;

ἡ δὲ εἶπεν Τὴν κεφαλὴν Ιωἄνου τοῦ βαπτίζοντοσ. καὶ εἰσελθοῦσα εὐθὺσ μετὰ σπουδῆσ πρὸσ τὸν βασιλέα ᾐτήσατο λέγουσα Θέλω ἵνα ἐξαυτῆσ δῷσ μοι ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ιωἄνου τοῦ βαπτιστοῦ.

καὶ περίλυποσ γενόμενοσ ὁ βασιλεὺσ διὰ τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ τοὺσ ἀνακειμένουσ οὐκ ἠθέλησεν ἀθετῆσαι αὐτήν·

καὶ εὐθὺσ ἀποστείλασ ὁ βασιλεὺσ σπεκουλάτορα ἐπέταξεν ἐνέγκαι τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.

καὶ ἤνεγκεν τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ κορασίῳ, καὶ τὸ κοράσιον ἔδωκεν αὐτὴν τῇ μητρὶ αὐτῆσ.

καὶ ἀκούσαντεσ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦλθαν καὶ ἦραν τὸ πτῶμα αὐτοῦ καὶ ἔθηκαν αὐτὸ ἐν μνημείῳ.

Καὶ συνάγονται οἱ ἀπόστολοι πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν, καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ πάντα ὅσα ἐποίησαν καὶ ὅσα ἐδίδαξαν.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Δεῦτε ὑμεῖσ αὐτοὶ κατ’ ἰδίαν εἰσ ἔρημον τόπον καὶ ἀναπαύσασθε ὀλίγον.

ἦσαν γὰρ οἱ ἐρχόμενοι καὶ οἱ ὑπάγοντεσ πολλοί, καὶ οὐδὲ φαγεῖν εὐκαίρουν. καὶ ἀπῆλθον ἐν τῷ πλοίῳ εἰσ ἔρημον τόπον κατ’ ἰδίαν.

καὶ εἶδαν αὐτοὺσ ὑπάγοντασ καὶ ἔγνωσαν πολλοί, καὶ πεζῇ ἀπὸ πασῶν τῶν πόλεων συνέδραμον ἐκεῖ καὶ προῆλθον αὐτούσ.

Καὶ ἐξελθὼν εἶδεν πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοὺσ ὅτι ἦσαν ὡσ πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα, καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺσ πολλά.

Καὶ ἤδη ὡρ́ασ πολλῆσ γενομένησ προσελθόντεσ αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἔλεγον ὅτι Ἔρημόσ ἐστιν ὁ τόποσ, καὶ ἤδη ὡρ́α πολλή·

ἀπόλυσον αὐτούσ, ἵνα ἀπελθόντεσ εἰσ τοὺσ κύκλῳ ἀγροὺσ καὶ κώμασ ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖσ τί φάγωσιν.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν αὐτοῖσ Δότε αὐτοῖσ ὑμεῖσ φαγεῖν.

καὶ λέγουσιν αὐτῷ Ἀπελθόντεσ ἀγοράσωμεν δηναρίων διακοσίων ἄρτουσ καὶ δώσομεν αὐτοῖσ φαγεῖν; ὁ δὲ λέγει αὐτοῖσ Πόσουσ ἔχετε ἄρτουσ;

ὑπάγετε ἴδετε. καὶ γνόντεσ λέγουσιν Πέντε, καὶ δύο ἰχθύασ. καὶ ἐπέταξεν αὐτοῖσ ἀνακλιθῆναι πάντασ συμπόσια συμπόσια ἐπὶ τῷ χλωρῷ χόρτῳ.

καὶ ἀνέπεσαν πρασιαὶ πρασιαὶ κατὰ ἑκατὸν καὶ κατὰ πεντήκοντα.

καὶ λαβὼν τοὺσ πέντε ἄρτουσ καὶ τοὺσ δύο ἰχθύασ ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανὸν εὐλόγησεν καὶ κατέκλασεν τοὺσ ἄρτουσ καὶ ἐδίδου τοῖσ μαθηταῖσ ἵνα παρατιθῶσιν αὐτοῖσ, καὶ τοὺσ δύο ἰχθύασ ἐμέρισεν πᾶσιν.

καὶ ἔφαγον πάντεσ καὶ ἐχορτάσθησαν·

καὶ ἦραν κλάσματα δώδεκα κοφίνων πληρώματα καὶ ἀπὸ τῶν ἰχθύων.

καὶ ἦσαν οἱ φαγόντεσ τοὺσ ἄρτουσ πεντακισχίλιοι ἄνδρεσ.

Καὶ εὐθὺσ ἠνάγκασεν τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰσ τὸ πλοῖον καὶ προάγειν εἰσ τὸ πέραν πρὸσ Βηθσαιδάν, ἑώσ αὐτὸσ ἀπολύει τὸν ὄχλον.

καὶ ἀποταξάμενοσ αὐτοῖσ ἀπῆλθεν εἰσ τὸ ὄροσ προσεύξασθαι.

καὶ ὀψίασ γενομένησ ἦν τὸ πλοῖον ἐν μέσῳ τῆσ θαλάσσησ, καὶ αὐτὸσ μόνοσ ἐπὶ τῆσ γῆσ.

καὶ ἰδὼν αὐτοὺσ βασανιζομένουσ ἐν τῷ ἐλαύνειν, ἦν γὰρ ὁ ἄνεμοσ ἐναντίοσ αὐτοῖσ, περὶ τετάρτην φυλακὴν τῆσ νυκτὸσ ἔρχεται πρὸσ αὐτοὺσ περιπατῶν ἐπὶ τῆσ θαλάσσησ·

καὶ ἤθελεν παρελθεῖν αὐτούσ. οἱ δὲ ἰδόντεσ αὐτὸν ἐπὶ τῆσ θαλάσσησ περιπατοῦντα ἔδοξαν ὅτι φάντασμά ἐστιν καὶ ἀνέκραξαν, πάντεσ γὰρ αὐτὸν εἶδαν καὶ ἐταράχθησαν.

ὁ δὲ εὐθὺσ ἐλάλησεν μετ’ αὐτῶν, καὶ λέγει αὐτοῖσ Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι, μὴ φοβεῖσθε.

καὶ ἀνέβη πρὸσ αὐτοὺσ εἰσ τὸ πλοῖον, καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμοσ.

καὶ λίαν ἐν ἑαυτοῖσ ἐξίσταντο, οὐ γὰρ συνῆκαν ἐπὶ τοῖσ ἄρτοισ, ἀλλ’ ἦν αὐτῶν ἡ καρδία πεπωρωμένη.

Καὶ διαπεράσαντεσ ἐπὶ τὴν γῆν ἦλθον εἰσ Γεννησαρὲτ καὶ προσωρμίσθησαν.

περιέδραμον ὅλην τὴν χώραν ἐκείνην καὶ ἤρξαντο ἐπὶ τοῖσ κραβάττοισ τοὺσ κακῶσ ἔχοντασ περιφέρειν ὅπου ἤκουον ὅτι ἔστιν.

καὶ ὅπου ἂν εἰσεπορεύετο εἰσ κώμασ ἢ εἰσ πόλεισ ἢ εἰσ ἀγροὺσ ἐν ταῖσ ἀγοραῖσ ἐτἵθεσαν τοὺσ ἀσθενοῦντασ, καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἂν τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ ἅψωνται·

καὶ ὅσοι ἂν ἥψαντο αὐτοῦ ἐσώζοντο. καὶ ἰδόντεσ τινὰσ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὅτι κοιναῖσ χερσίν, τοῦτ’ ἔστιν ἀνίπτοισ, ἐσθίουσιν τοὺσ ἄρτουσ.

καὶ ἀπ’ ἀγορᾶσ ἐὰν μὴ ῥαντίσωνται οὐκ ἐσθίουσιν, καὶ ἄλλα πολλά ἐστιν ἃ παρέλαβον κρατεῖν, βαπτισμοὺσ ποτηρίων καὶ ξεστῶν καὶ χαλκίων.

‐ καὶ ἐπερωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖσ Διὰ τί οὐ περιπατοῦσιν οἱ μαθηταί σου κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων, ἀλλὰ κοιναῖσ χερσὶν ἐσθίουσιν τὸν ἄρτον;

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Καλῶσ ἐπροφήτευσεν Ἠσαίασ περὶ ὑμῶν τῶν ὑποκριτῶν, ὡσ γέγραπται ὅτι Οὗτοσ ὁ λαὸσ τοῖσ χείλεσίν με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ·

μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντεσ διδασκαλίασ ἐντάλματα ἀνθρώπων·

ἀφέντεσ τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ κρατεῖτε τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων.

καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Καλῶσ ἀθετεῖτε τὴν ἐντολὴν τοῦ θεοῦ, ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμῶν τηρήσητε·

Μωυσῆσ γὰρ εἶπεν Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, καί Ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητερα θανάτῳ τελευτάτω·

οὐκέτι ἀφίετε αὐτὸν οὐδὲν ποιῆσαι τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, ἀκυροῦντεσ τὸν λόγον τοῦ θεοῦ τῇ παραδόσει ὑμῶν ᾗ παρεδώκατε·

καὶ παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε.

Καὶ προσκαλεσάμενοσ πάλιν τὸν ὄχλον ἔλεγεν αὐτοῖσ Ἀκούσατέ μου πάντεσ καὶ σύνετε.

οὐδὲν ἔστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰσ αὐτὸν ὃ δύναται κοινῶσαι αὐτόν·

ἀλλὰ τὰ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενά ἐστιν τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον. Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰσ οἶκον ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὴν παραβολήν.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ ἀσύνετοί ἐστε;

οὐ νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ ἔξωθεν εἰσπορευόμενον εἰσ τὸν ἄνθρωπον οὐ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι, ὅτι οὐκ εἰσπορεύεται αὐτοῦ εἰσ τὴν καρδίαν ἀλλ’ εἰσ τὴν κοιλίαν, καὶ εἰσ τὸν ἀφεδρῶνα ἐκπορεύεται; ‐ καθαρίζων πάντα τὰ βρώματα.

ἔλεγεν δὲ ὅτι Τὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενον ἐκεῖνο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον·

μοιχεῖαι, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλοσ, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸσ πονηρόσ, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη·

πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.

Ἐκεῖθεν δὲ ἀναστὰσ ἀπῆλθεν εἰσ τὰ ὁρ́ια Τύρου [καὶ Σιδῶνοσ].

Καὶ εἰσελθὼν εἰσ οἰκίαν οὐδένα ἤθελεν γνῶναι, καὶ οὐκ ἠδυνάσθη λαθεῖν· ἀλλ’ εὐθὺσ ἀκούσασα γυνὴ περὶ αὐτοῦ, ἧσ εἶχεν τὸ θυγάτριον αὐτῆσ πνεῦμα ἀκάθαρτον, ἐλθοῦσα προσέπεσεν πρὸσ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ·

ἡ δὲ γυνὴ ἦν Ἑλληνίσ, Συροφοινίκισσα τῷ γένει·

καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκ τῆσ θυγατρὸσ αὐτῆσ. καὶ ἔλεγεν αὐτῇ Ἄφεσ πρῶτον χορτασθῆναι τὰ τέκνα, οὐ γάρ ἐστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ τοῖσ κυναρίοισ βαλεῖν.

ἡ δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει αὐτῷ Ναί, κύριε, καὶ τὰ κυνάρια ὑποκάτω τῆσ τραπέζησ ἐσθίουσιν ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν παιδίων.

καὶ εἶπεν αὐτῇ Διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε, ἐξελήλυθεν ἐκ τῆσ θυγατρόσ σου τὸ δαιμόνιον.

καὶ ἀπελθοῦσα εἰσ τὸν οἶκον αὐτῆσ εὑρ͂εν τὸ παιδίον βεβλημένον ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυθόσ.

Καὶ πάλιν ἐξελθὼν ἐκ τῶν ὁρίων Τύρου ἦλθεν διὰ Σιδῶνοσ εἰσ τὴν θάλασσαν τῆσ Γαλιλαίασ ἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων Δεκαπόλεωσ.

Καὶ φέρουσιν αὐτῷ κωφὸν καὶ μογιλάλον, καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν χεῖρα.

καὶ ἀναβλέψασ εἰσ τὸν οὐρανὸν ἐστέναξεν, καὶ λέγει αὐτῷ Ἐφφαθά, ὅ ἐστιν Διανοίχθητι·

καὶ ἠνοίγησαν αὐτοῦ αἱ ἀκοαί, καὶ ἐλύθη ὁ δεσμὸσ τῆσ γλώσσησ αὐτῷ, καὶ ἐλάλει ὀρθῶσ·

καὶ διεστείλατο αὐτοῖσ ἵνα μηδενὶ λέγωσιν·

ὅσον δὲ αὐτοῖσ διεστέλλετο, αὐτοὶ μᾶλλον περισσότερον ἐκήρυσσον. καὶ ὑπερπερισσῶσ ἐξεπλήσσοντο λέγοντεσ Καλῶσ πάντα πεποίηκεν, καὶ τοὺσ κωφοὺσ ποιεῖ ἀκούειν καὶ ἀλάλουσ λαλεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 4)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION