Lucian, (no name) 25:

ὁ δ’ αὐτὸσ υἱὸν πενθοῦντι καὶ ἐν σκότῳ ἑαυτὸν καθείρξαντι προσελθὼν ἔλεγεν μάγοσ τε εἶναι καὶ δύνασθαι αὐτῷ ἀναγαγεῖν τοῦ παιδὸσ τὸ εἴδωλον, εἰ μόνον αὐτῷ τρεῖσ τινασ ἀνθρώπουσ ὀνομάσειε μηδένα πώποτε πεπενθηκότασ· ἐπὶ πολὺ δὲ ἐκείνου . ἐνδοιάσαντοσ καὶ ἀποροῦντοσ ‐ οὐ γὰρ εἶχέν τινα, οἶμαι, εἰπεῖν τοιοῦτον ‐ εἶτ’, ἔφη, ὦ γελοῖε, μόνοσ ἀφόρητα πάσχειν νομίζεισ μηδένα ὁρῶν πένθουσ ἄμοιρον;