헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΙπηιγεν

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode)

Πέλοψ ὁ Ταντάλειοσ ἐσ Πῖσαν μολὼν θοαῖσιν ἵπποισ Οἰνομάου γαμεῖ κόρην, ἐξ ἧσ Ἀτρεὺσ ἔβλαστεν· Ἀτρέωσ δὲ παῖσ Μενέλαοσ Ἀγαμέμνων τε· τοῦ δ’ ἔφυν ἐγώ τῆσ Τυνδαρείασ θυγατρὸσ Ἰφιγένεια παῖσ, ἣν ἀμφὶ δίναισ ἃσ θάμ’ Εὔριποσ πυκναῖσ αὔραισ ἑλίσσων κυανέαν ἅλα στρέφει, ἔσφαξεν Ἑλένησ οὕνεχ’, ὡσ δοκεῖ, πατὴρ Ἀρτέμιδι κλειναῖσ ἐν πτυχαῖσιν Αὐλίδοσ. ἐνταῦθα γὰρ δὴ χιλίων ναῶν στόλον Ἑλληνικὸν συνήγαγ’ Ἀγαμέμνων ἄναξ, τὸν καλλίνικον στέφανον Ἰλίου θέλων λαβεῖν Ἀχαιοῖσ τούσ θ’ ὑβρισθέντασ γάμουσ Ἑλένησ μετελθεῖν, Μενέλεῳ χάριν φέρων. δεινῆσ δ’ ἀπλοίασ πνευμάτων τε τυγχάνων, ἐσ ἔμπυρ’ ἦλθε, καὶ λέγει Κάλχασ τάδε· ὦ τῆσδ’ ἀνάσσων Ἑλλάδοσ στρατηγίασ, Ἀγάμεμνον, οὐ μὴ ναῦσ ἀφορμίσῃ χθονόσ, πρὶν ἂν κόρην σὴν Ἰφιγένειαν Ἄρτεμισ λάβῃ σφαγεῖσαν· ὅ τι γὰρ ἐνιαυτὸσ τέκοι κάλλιστον, ηὔξω φωσφόρῳ θύσειν θεᾷ. παῖδ’ οὖν ἐν οἴκοισ σὴ Κλυταιμήστρα δάμαρ τίκτει ‐ τὸ καλλιστεῖον εἰσ ἔμ’ ἀναφέρων ‐ ἣν χρή σε θῦσαι. καί μ’ Ὀδυσσέωσ τέχναισ μητρὸσ παρείλοντ’ ἐπὶ γάμοισ Ἀχιλλέωσ. ἐλθοῦσα δ’ Αὐλίδ’ ἡ τάλαιν’ ὑπὲρ πυρᾶσ μεταρσία ληφθεῖσ’ ἐκαινόμην ξίφει· ἀλλ’ ἐξέκλεψεν ἔλαφον ἀντιδοῦσά μου Ἄρτεμισ Ἀχαιοῖσ, διὰ δὲ λαμπρὸν αἰθέρα πέμψασά μ’ ἐσ τήνδ’ ᾤκισεν Ταύρων χθόνα, οὗ γῆσ ἀνάσσει βαρβάροισι βάρβαροσ Θόασ, ὃσ ὠκὺν πόδα τιθεὶσ ἴσον πτεροῖσ ἐσ τοὔνομ’ ἦλθε τόδε ποδωκείασ χάριν. ναοῖσι δ’ ἐν τοῖσδ’ ἱερέαν τίθησί με· ὅθεν νόμοισι τοῖσιν ἥδεται θεὰ Ἄρτεμισ, ἑορτῆσ, τοὔνομ’ ἧσ καλὸν μόνον ‐ τὰ δ’ ἄλλα σιγῶ, τὴν θεὸν φοβουμένη ‐ θύω γὰρ ὄντοσ τοῦ νόμου καὶ πρὶν πόλει, ὃσ ἂν κατέλθῃ τήνδε γῆν Ἕλλην ἀνήρ. κατάρχομαι μέν, σφάγια δ’ ἄλλοισιν μέλει ἄρρητ’ ἔσωθεν τῶνδ’ ἀνακτόρων θεᾶσ. ἃ καινὰ δ’ ἥκει νὺξ φέρουσα φάσματα, λέξω πρὸσ αἰθέρ’, εἴ τι δὴ τόδ’ ἔστ’ ἄκοσ.

ἔδοξ’ ἐν ὕπνῳ τῆσδ’ ἀπαλλαχθεῖσα γῆσ οἰκεῖν ἐν Ἄργει, παρθένοισι δ’ ἐν μέσαισ εὕδειν, χθονὸσ δὲ νῶτα σεισθῆναι σάλῳ, φεύγειν δὲ κἄξω στᾶσα θριγκὸν εἰσιδεῖν δόμων πίτνοντα, πᾶν δ’ ἐρείψιμον στέγοσ βεβλημένον πρὸσ οὖδασ ἐξ ἄκρων σταθμῶν. μόνοσ λελεῖφθαι στῦλοσ εἷσ ἔδοξέ μοι δόμων πατρῴων, ἐκ δ’ ἐπικράνων κόμασ ξανθὰσ καθεῖναι, φθέγμα δ’ ἀνθρώπου λαβεῖν, κἀγὼ τέχνην τήνδ’ ἣν ἔχω ξενοκτόνον τιμῶσ’ ὑδραίνειν αὐτὸν ὡσ θανούμενον, κλαίουσα. τοὔναρ δ’ ὧδε συμβάλλω τόδε· τέθνηκ’ Ὀρέστησ, οὗ κατηρξάμην ἐγώ. στῦλοι γὰρ οἴκων παῖδέσ εἰσιν ἄρσενεσ· θνῄσκουσι δ’ οὓσ ἂν χέρνιβεσ βάλωσ’ ἐμαί. οὐδ’ αὖ συνάψαι τοὔναρ ἐσ φίλουσ ἔχω· Στροφίῳ γὰρ οὐκ ἦν παῖσ, ὅτ’ ὠλλύμην ἐγώ. νῦν οὖν ἀδελφῷ βούλομαι δοῦναι χοὰσ παροῦσ’ ἀπόντι ‐ ταῦτα γὰρ δυναίμεθ’ ἄν ‐ σὺν προσπόλοισιν, ἃσ ἔδωχ’ ἡμῖν ἄναξ Ἑλληνίδασ γυναῖκασ. ἀλλ’ ἐξ αἰτίασ οὔπω τίνοσ πάρεισιν; εἶμ’ ἔσω δόμων ἐν οἷσι ναίω τῶνδ’ ἀνακτόρων θεᾶσ. ὁρ́α, φυλάσσου μή τισ ἐν στίβῳ βροτῶν.

ὁρῶ, σκοποῦμαι δ’ ὄμμα πανταχῆ στρέφων. Πυλάδη, δοκεῖ σοι μέλαθρα ταῦτ’ εἶναι θεᾶσ ἔνθ’ Ἀργόθεν ναῦν ποντίαν ἐστείλαμεν; ἔμοιγ’, Ὀρέστα· σοὶ δὲ συνδοκεῖν χρεών. καὶ βωμόσ, Ἕλλην οὗ καταστάζει φόνοσ; ἐξ αἱμάτων γοῦν ξάνθ’ ἔχει τριχώματα. θριγκοῖσ δ’ ὑπ’ αὐτοῖσ σκῦλ’ ὁρᾷσ ἠρτημένα; τῶν κατθανόντων γ’ ἀκροθίνια ξένων. ἀλλ’ ἐγκυκλοῦντ’ ὀφθαλμὸν εὖ σκοπεῖν χρεών. ὦ Φοῖβε, ποῖ μ’ αὖ τήνδ’ ἐσ ἄρκυν ἤγαγεσ χρήσασ, ἐπειδὴ πατρὸσ αἷμ’ ἐτεισάμην, μητέρα κατακτάσ, διαδοχαῖσ δ’ Ἐρινύων ἠλαυνόμεσθα φυγάδεσ ἔξεδροι χθονὸσ δρόμουσ τε πολλοὺσ ἐξέπλησα καμπίμουσ, ἐλθὼν δέ σ’ ἠρώτησα πῶσ τροχηλάτου μανίασ ἂν ἔλθοιμ’ ἐσ τέλοσ πόνων τ’ ἐμῶν, οὓσ ἐξεμόχθουν περιπολῶν καθ’ Ἑλλάδα ‐ σὺ δ’ εἶπασ ἐλθεῖν Ταυρικῆσ μ’ ὁρ́ουσ χθονόσ, ἔνθ’ Ἄρτεμίσ σοι σύγγονοσ βωμοὺσ ἔχοι, λαβεῖν τ’ ἄγαλμα θεᾶσ, ὅ φασιν ἐνθάδε ἐσ τούσδε ναοὺσ οὐρανοῦ πεσεῖν ἄπο· λαβόντα δ’ ἢ τέχναισιν ἢ τύχῃ τινί, κίνδυνον ἐκπλήσαντ’, Ἀθηναίων χθονὶ δοῦναι ‐ τὸ δ’ ἐνθένδ’ οὐδὲν ἐρρήθη πέρα ‐ καὶ ταῦτα δράσαντ’ ἀμπνοὰσ ἕξειν πόνων. ἥκω δὲ πεισθεὶσ σοῖσ λόγοισιν ἐνθάδε ἄγνωστον ἐσ γῆν, ἄξενον.

σὲ δ’ ἱστορῶ, Πυλάδη ‐ σὺ γάρ μοι τοῦδε συλλήπτωρ πόνου ‐ τί δρῶμεν; ἀμφίβληστρα γὰρ τοίχων ὁρᾷσ ὑψηλά· πότερα δωμάτων προσαμβάσεισ ἐκβησόμεσθα; πῶσ ἂν οὖν λάθοιμεν ἄν; ἢ χαλκότευκτα κλῇθρα λύσαντεσ μοχλοῖσ ‐ ὧν οὐδὲν ἴσμεν; ἢν δ’ ἀνοίγοντεσ πύλασ ληφθῶμεν ἐσβάσεισ τε μηχανώμενοι, θανούμεθ’. ἀλλὰ πρὶν θανεῖν, νεὼσ ἔπι φεύγωμεν, ᾗπερ δεῦρ’ ἐναυστολήσαμεν. φεύγειν μὲν οὐκ ἀνεκτὸν οὐδ’ εἰώθαμεν, τὸν τοῦ θεοῦ δὲ χρησμὸν οὐ κακιστέον· ναοῦ δ’ ἀπαλλαχθέντε κρύψωμεν δέμασ κατ’ ἄντρ’ ἃ πόντοσ νοτίδι διακλύζει μέλασ ‐ νεὼσ ἄπωθεν, μή τισ εἰσιδὼν σκάφοσ βασιλεῦσιν εἴπῃ κᾆτα ληφθῶμεν βίᾳ. ὅταν δὲ νυκτὸσ ὄμμα λυγαίασ μόλῃ, τολμητέον τοι ξεστὸν ἐκ ναοῦ λαβεῖν ἄγαλμα πάσασ προσφέροντε μηχανάσ. ὁρ́α δέ γ’ εἴσω τριγλύφων ὅποι κενὸν δέμασ καθεῖναι· τοὺσ πόνουσ γὰρ ἁγαθοὶ τολμῶσι, δειλοὶ δ’ εἰσὶν οὐδὲν οὐδαμοῦ. οὔ τοι μακρὸν μὲν ἤλθομεν κώπῃ πόρον, ἐκ τερμάτων δὲ νόστον ἀροῦμεν πάλιν. ἀλλ’ εὖ γὰρ εἶπασ, πειστέον· χωρεῖν χρεὼν ὅποι χθονὸσ κρύψαντε λήσομεν δέμασ. οὐ γὰρ τὸ τοῦ θεοῦ γ’ αἴτιον γενήσεται πεσεῖν ἄχρηστον θέσφατον· τολμητέον· μόχθοσ γὰρ οὐδεὶσ τοῖσ νέοισ σκῆψιν φέρει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Iphigenia in Tauris, episode

(에우리피데스, Iphigenia in Tauris, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION