Euripides, Heracles, episode, lyric 2:

(에우리피데스, Heracles, episode, lyric 2:)

ἄκουε δή νυν, ὡσ ἁμιλληθῶ λόγοισ πρὸσ νουθετήσεισ σάσ· ἀναπτύξω δέ σοι ἀβίωτον ἡμῖν νῦν τε καὶ πάροιθεν ὄν. πρῶτον μὲν ἐκ τοῦδ’ ἐγενόμην, ὅστισ κτανὼν μητρὸσ γεραιὸν πατέρα προστρόπαιοσ ὢν ἔγημε τὴν τεκοῦσαν Ἀλκμήνην ἐμέ. ὅταν δὲ κρηπὶσ μὴ καταβληθῇ γένουσ ὀρθῶσ, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺσ ἐκγόνουσ. Ζεὺσ δ’ ‐ ὅστισ ὁ Ζεύσ ‐ πολέμιόν μ’ ἐγείνατο Ἥρᾳ ‐ σὺ μέντοι μηδὲν ἀχθεσθῇσ, γέρον· πατέρα γὰρ ἀντὶ Ζηνὸσ ἡγοῦμαι σὲ ἐγώ· ἔτ’ ἐν γάλακτί τ’ ὄντι γοργωποὺσ ὄφεισ ἐπεισέφρησε σπαργάνοισι τοῖσ ἐμοῖσ ἡ τοῦ Διὸσ σύλλεκτροσ, ὡσ ὀλοίμεθα. ἐπεὶ δὲ σαρκὸσ περιβόλαι’ ἐκτησάμην ἡβῶντα, μόχθουσ οὓσ ἔτλην τί δεῖ λέγειν; ποίουσ ποτ’ ἢ λέοντασ ἢ τρισωμάτουσ Τυφῶνασ ἢ Γίγαντασ ἢ τετρασκελῆ κενταυροπληθῆ πόλεμον οὐκ ἐξήνυσα; τήν τ’ ἀμφίκρανον καὶ παλιμβλαστῆ κύνα ὕδραν φονεύσασ μυρίων τ’ ἄλλων πόνων διῆλθον ἀγέλασ κἀσ νεκροὺσ ἀφικόμην, Αἵδου πυλωρὸν κύνα τρίκρανον ἐσ φάοσ ὅπωσ πορεύσαιμ’ ἐντολαῖσ Εὐρυσθέωσ. τὸν λοίσθιον δὲ τόνδ’ ἔτλην τάλασ πόνον, παιδοκτονήσασ δῶμα θριγκῶσαι κακοῖσ. ἥκω δ’ ἀνάγκησ ἐσ τόδ’· οὔτ’ ἐμαῖσ φίλαισ Θήβαισ ἐνοικεῖν ὅσιον· ἢν δὲ καὶ μένω, ἐσ ποῖον ἱερὸν ἢ πανήγυριν φίλων εἶμ’; οὐ γὰρ ἄτασ εὐπροσηγόρουσ ἔχω. ἀλλ’ Ἄργοσ ἔλθω; πῶσ, ἐπεὶ φεύγω πάτραν; φέρ’ ἀλλ’ ἐσ ἄλλην δή τιν’ ὁρμήσω πόλιν; κἄπειθ’ ὑποβλεπώμεθ’ ὡσ ἐγνωσμένοι, γλώσσησ πικροῖσ κέντροισι κλῃδουχούμενοι· Οὐχ οὗτοσ ὁ Διόσ, ὃσ τέκν’ ἔκτεινέν ποτε δάμαρτά τ’; οὐ γῆσ τῆσδ’ ἀποφθαρήσεται; κεκλημένῳ δὲ φωτὶ μακαρίῳ ποτὲ αἱ μεταβολαὶ λυπηρόν· ᾧ δ’ ἀεὶ κακῶσ ἔστ’, οὐδὲν ἀλγεῖ συγγενῶσ δύστηνοσ ὤν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION