헬라어 문장 검색 - ΕυριπίΗελεν́3́4́

(에우리피데스, Helen, episode, dialogue)

ἥδ’ αὖ τάφου τοῦδ’ εἰσ ἕδρασ ἐγὼ πάλιν στείχω, μαθοῦσα Θεονόησ φίλουσ λόγουσ, ἣ πάντ’ ἀληθῶσ οἶδε· φησὶ δ’ ἐν φάει πόσιν τὸν ἁμὸν ζῶντα φέγγοσ εἰσορᾶν, πορθμοὺσ δ’ ἀλᾶσθαι μυρίουσ πεπλωκότα ἐκεῖσε κἀκεῖσ’ οὐδ’ ἀγύμναστον πλάνοισ, ἥξειν <δ’> ὅταν δὴ πημάτων λάβῃ τέλοσ. ἓν δ’ οὐκ ἔλεξεν, εἰ μολὼν σωθήσεται. ἐγὼ δ’ ἀπέστην τοῦτ’ ἐρωτῆσαι σαφῶσ, ἡσθεῖσ’ ἐπεί νιν εἶπέ μοι σεσῳσμένον. ἐγγὺσ δέ νίν που τῆσδ’ ἔφασκ’ εἶναι χθονόσ, ναυαγὸν ἐκπεσόντα σὺν παύροισ φίλοισ. ὤμοι, πόθ’ ἥξεισ; ὡσ ποθεινὸσ ἂν μόλοισ. ἐά, τίσ οὗτοσ; οὔ τί που κρυπτεύομαι Πρωτέωσ ἀσέπτου παιδὸσ ἐκ βουλευμάτων; οὐχ ὡσ δρομαία πῶλοσ ἢ Βάκχη θεοῦ τάφῳ ξυνάψω κῶλον; ἄγριοσ δέ τισ μορφὴν ὅδ’ ἐστίν, ὅσ με θηρᾶται λαβεῖν. σὲ τὴν ὄρεγμα δεινὸν ἡμιλλημένην τύμβου ’πὶ κρηπῖδ’ ἐμπύρουσ τ’ ὀρθοστάτασ, μεῖνον· τί φεύγεισ; ὡσ δέμασ δείξασα σὸν ἔκπληξιν ἡμῖν ἀφασίαν τε προστίθησ. ἀδικούμεθ’, ὦ γυναῖκεσ· εἰργόμεσθα γὰρ τάφου πρὸσ ἀνδρὸσ τοῦδε, καί μ’ ἑλὼν θέλει δοῦναι τυράννοισ ὧν ἐφεύγομεν γάμουσ. οὐ κλῶπέσ ἐσμεν, οὐχ ὑπηρέται κακῶν. καὶ μὴν στολήν γ’ ἄμορφον ἀμφὶ σῶμ’ ἔχεισ. στῆσον, φόβου μεθεῖσα, λαιψηρὸν πόδα. ἵστημ’, ἐπεί γε τοῦδ’ ἐφάπτομαι τόπου. τίσ εἶ; τίν’ ὄψιν σήν, γύναι, προσδέρκομαι; σὺ δ’ εἶ τίσ; αὑτὸσ γὰρ σὲ κἄμ’ ἔχει λόγοσ. οὐπώποτ’ εἶδον προσφερέστερον δέμασ. ὦ θεοί· θεὸσ γὰρ καὶ τὸ γιγνώσκειν φίλουσ. Ἑλληνὶσ εἶ τισ ἢ ἐπιχωρία γυνή; > Ἑλληνίσ· ἀλλὰ καὶ τὸ σὸν θέλω μαθεῖν. Ἑλένῃ σ’ ὁμοίαν δὴ μάλιστ’ εἶδον, γύναι. ἐγὼ δὲ Μενέλεῴ γε σέ· οὐδ’ ἔχω τί φῶ. ἔγνωσ γὰρ ὀρθῶσ ἄνδρα δυστυχέστατον. ὦ χρόνιοσ ἐλθὼν σῆσ δάμαρτοσ ἐσ χέρασ.

ποίασ δάμαρτοσ; μὴ θίγῃσ ἐμῶν πέπλων. ἥν σοι δίδωσι Τυνδάρεωσ, ἐμὸσ πατήρ. ὦ φωσφόρ’ Ἑκάτη, πέμπε φάσματ’ εὐμενῆ. οὐ νυκτίφαντον πρόπολον Ἐνοδίασ μ’ ὁρᾷσ. οὐ μὴν γυναικῶν γ’ εἷσ δυοῖν ἔφυν πόσισ. ποίων δὲ λέκτρων δεσπότησ ἄλλων ἔφυσ; ἣν ἄντρα κεύθει κἀκ Φρυγῶν κομίζομαι. οὐκ ἔστιν ἄλλη σή τισ ἀντ’ ἐμοῦ γυνή. οὔ που φρονῶ μὲν εὖ, τὸ δ’ ὄμμα μου νοσεῖ; οὐ γάρ με λεύσσων σὴν δάμαρθ’ ὁρᾶν δοκεῖσ; τὸ σῶμ’ ὅμοιον, τὸ δὲ σαφέσ μ’ ἀποστερεῖ. σκέψαι· τί σοὐνδεῖ; τίσ δὲ σοῦ σοφώτεροσ; ἐοίκασ· οὔτοι τοῦτό γ’ ἐξαρνήσομαι. τίσ οὖν διδάξει σ’ ἄλλοσ ἢ τὰ σ’ ὄμματα; ἐκεῖ νοσοῦμεν, ὅτι δάμαρτ’ ἄλλην ἔχω. οὐκ ἦλθον ἐσ γῆν Τρῳάδ’, ἀλλ’ εἴδωλον ἦν. καὶ τίσ βλέποντα σώματ’ ἐξεργάζεται; αἰθήρ, ὅθεν σὺ θεοπόνητ’ ἔχεισ λέχη. τίνοσ πλάσαντοσ θεῶν; ἀέλπτα γὰρ λέγεισ. Ἥρασ, διάλλαγμ’, ὡσ Πάρισ με μὴ λάβοι. πῶσ οὖν ἂν ἐνθάδ’ ἦσθά <τ’> ἐν Τροίᾳ θ’ ἅμα; τοὔνομα γένοιτ’ ἂν πολλαχοῦ, τὸ σῶμα δ’ οὔ. μέθεσ με, λύπησ ἅλισ ἔχων ἐλήλυθα. λείψεισ γὰρ ἡμᾶσ, τὰ δὲ κέν’ ἐξάξεισ λέχη; καὶ χαῖρέ γ’, Ἑλένῃ προσφερὴσ ὁθούνεκ’ εἶ. ἀπωλόμην· λαβοῦσά σ’ οὐχ ἕξω πόσιν. τοὐκεῖ με μέγεθοσ τῶν πόνων πείθει, σὺ δ’ οὔ. οἲ ἐγώ· τίσ ἡμῶν ἐγένετ’ ἀθλιωτέρα; οἱ φίλτατοι λείπουσί μ’ οὐδ’ ἀφίξομαι Ἕλληνασ οὐδὲ πατρίδα τὴν ἐμήν ποτε. Μενέλαε, μαστεύων σε κιγχάνω μόλισ πᾶσαν πλανηθεὶσ τήνδε βάρβαρον χθόνα, πεμφθεὶσ ἑταίρων τῶν λελειμμένων ὕπο.

τί δ’ ἔστιν; οὔ που βαρβάρων συλᾶσθ’ ὕπο; θαῦμ’ ἔστ’, ἔλασσον τοὔνομ’ ἢ τὸ πρᾶγμ’ ἔχον. λέγ’· ὡσ φέρεισ τι τῇδε τῇ σπουδῇ νέον. λέγω πόνουσ σε μυρίουσ τλῆναι μάτην. παλαιὰ θρηνεῖσ πήματ’· ἀγγέλλεισ δὲ τί; βέβηκεν ἄλοχοσ σὴ πρὸσ αἰθέροσ πτυχὰσ ἀρθεῖσ’ ἄφαντοσ· οὐρανῷ δὲ κρύπτεται λιποῦσα σεμνὸν ἄντρον οὗ σφ’ ἐσῴζομεν, τοσόνδε λέξασ’· Ὦ ταλαίπωροι Φρύγεσ πάντεσ τ’ Ἀχαιοί, δι’ ἔμ’ ἐπὶ Σκαμανδρίοισ ἀκταῖσιν Ἥρασ μηχαναῖσ ἐθνῄσκετε, δοκοῦντεσ Ἑλένην οὐκ ἔχοντ’ ἔχειν Πάριν. ἐγὼ δ’, ἐπειδὴ χρόνον ἔμειν’ ὅσον με χρῆν, τὸ μόρσιμον σῴσασα, πατέρ’ ἐσ οὐρανὸν ἄπειμι· φήμασ δ’ ἡ τάλαινα Τυνδαρὶσ ἄλλωσ κακὰσ ἤκουσεν οὐδὲν αἰτία. ὦ χαῖρε, Λήδασ θύγατερ, ἐνθάδ’ ἦσθ’ ἄρα;

ἐγὼ δέ σ’ ἄστρων ὡσ βεβηκυῖαν μυχοὺσ ἤγγελλον εἰδὼσ οὐδὲν ὡσ ὑπόπτερον δέμασ φοροίησ. οὐκ ἐῶ σε κερτομεῖν ἡμᾶσ τόδ’ αὖθισ, ὡσ ἄδην ἐν Ἰλίῳ πόνουσ παρεῖχεσ σῷ πόσει καὶ συμμάχοισ. τοῦτ’ ἔστ’ ἐκεῖνο· ξυμβεβᾶσιν οἱ λόγοι οἱ τῆσδ’ ἀληθεῖσ. ὦ ποθεινὸσ ἡμέρα, ἥ σ’ εἰσ ἐμὰσ ἔδωκεν ὠλένασ λαβεῖν. ὦ φίλτατ’ ἀνδρῶν Μενέλεωσ, ὁ μὲν χρόνοσ παλαιόσ, ἡ δὲ τέρψισ ἀρτίωσ πάρα.

ἔλαβον ἀσμένα πόσιν ἐμόν, φίλαι, περί τ’ ἐπέτασα χέρα φίλιον ἐν μακρᾷ φλογὶ φαεσφόρῳ. κἀγὼ σέ· πολλοὺσ δ’ ἐν μέσῳ λόγουσ ἔχων οὐκ οἶδ’ ὁποίου πρῶτον ἄρξωμαι τὰ νῦν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Euripides, Helen, episode, dialogue

(에우리피데스, Helen, episode, dialogue)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION