Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 16, chapter 2

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 16, chapter 2)

ἓν τοῦτό σε ἀξιοῦμεν ἤδη κείμενοι καὶ τὸ μηδὲν ὄντεσ μηδεμίαν ἡμῶν ὕβριν προσθεῖναι ταῖσ συμφοραῖσ μηδὲ βαρεῖ ποδὶ ταῖσ ἀθλίαισ ἐπεμβῆναι τύχαισ. οὐκ οἶδασ, ὅτι πολλοὶ μὲν τῶν ἡμετέρων παῖδασ ἐν τοῖσ πολέμοισ ἀπολωλέκασι, πολλοὶ δὲ ἀδελφούσ, πολλοὶ δὲ φίλουσ;

οἷσ ἅπασι πῶσ ἄκρατον νομίζεισ ἐπὶ τῶν σπλάγχνων ἀνθήσειν τὴν χολήν, ἐὰν κωλύῃ τισ αὐτοὺσ τοσαύταισ ψυχαῖσ πολεμίων τιμῆσαι τοὺσ κατὰ γῆσ, αἵπερ μόναι τῶν κατοιχομένων δοκοῦσιν εἶναι τιμαί; φέρε δὴ κεἰ τοῦτο πεισθέντεσ ἢ βιασθέντεσ ἢ ὅ τι δή ποτε παθόντεσ εἴξουσί τε καὶ ζῆν αὐτοὺσ ἐάσουσιν, ἆρ’ ἔτι σοι δοκοῦσι καὶ τὰ χρήματα αὐτοὺσ ἐάσειν ἔχειν καὶ μηδεμιᾶσ πειραθέντασ ἀσχημοσύνησ, ὥσπερ ἡρῶάσ τινασ ἐπ’ ἀγαθῷ τῆσδε τῆσ γῆσ φανέντασ, ὁπότε δόξειεν αὐτοῖσ, ἀπελθεῖν, ἀλλ’ οὐχ ὥσπερ θηρία περιχυθέντασ διασπάσεσθαι ταῦτα λέγειν ἐπιβαλόμενον ἐμέ;

οὐχ ὁρᾷσ, ὅτι καὶ τοὺσ κυνηγοὺσ οἱ θηρευταὶ κύνεσ, ὅταν ἁλῷ θηρίον κατακλεισθὲν ὑπ’ αὐτῶν εἰσ τὰ λίνα, περιίστανται τὴν ἐπιβάλλουσαν μοῖραν ἀπαιτοῦντεσ τῆσ ἄγρασ, καὶ ἐὰν μὴ μεταλάβωσιν εὐθὺσ αἵματοσ ἢ σπλάγχνων, ἀρράζουσιν ἑπόμενοι καὶ σπαράττουσι τὸν κυνηγόν, καὶ οὔτε διωκόμενοι οὔτε παιόμενοι ἀπείργονται;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION