헬라어 문장 검색 - Διογεν́Λιϝεσοφ́9́01́

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. a'. HRAKLEITOS)

Ἡράκλειτοσ Βλόσωνοσ ἤ, ὥσ τινεσ, Ἡράκωντοσ Ἐφέσιοσ. οὗτοσ ἤκμαζε μὲν κατὰ τὴν ἐνάτην καὶ ἑξηκοστὴν Ὀλυμπιάδα. μεγαλόφρ ων δὲ γέγονε παρ’ ὁντιναοῦ καὶ ὑπερόπτησ, ὡσ καὶ ἐκ τοῦ συγγράμματοσ αὐτοῦ δῆλον, ἐν ᾧ φησι, "πολυμαθίη νόον οὐ διδάσκει· Ἡσίοδον γὰρ ἂν ἐδίδαξε καὶ Πυθαγόρην, αὖτίσ τε Ξενοφάνεά τε καὶ Ἑκαταῖον. " εἶναι γὰρͅ ͅἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην, ὁτέη ἐκυβέρνησε πάντα διὰ πάντων. " τόν τε Ὅμηρον ἔφασκεν ἄξιον ἐκ τῶν ἀγώνων ἐκβάλλεσθαι καὶ ῥαπίζεσθαι, καὶ Ἀρχίλοχον ὁμοίωσ. Ἔλεγε δὲ καὶ "ὕβριν χρὴ σβεννύναι μᾶλλον ἢ πυρκαϊὴν" καὶ "μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὅκωσπερ τείχεοσ.

" καθάπτεται δὲ καὶ τῶν Ἐφεσίων ἐπὶ τῷ τὸν ἑταῖρον ἐκβαλεῖν Ἑρμό‐ δωρον, ἐν οἷσ φησιν, "ἄξιον Ἐφεσίοισ ἡβηδὸν ἀποθανεῖν πᾶσι καὶ τοῖσ ἀνήβοισ τὴν πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινεσ Ἑρμόδωρον ἄνδρα ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέβαλον λέγοντεσ, Ἡμέων μηδὲ εἷσ ὀνήιστοσ ἔστω· εἰ δέ τισ τοιοῦτοσ, ἄλλῃ τε καὶ μετ’ ἄλλων. " ἀξιούμενοσ δὲ καὶ νόμουσ θεῖναι πρὸσ αὐτῶν ὑπερεῖδε διὰ τὸ ἤδη κεκρατῆσθαι τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ τὴν πόλιν. ἀναχωρήσασ δ’ εἰσ τὸ ἱερὸν τῆσ Ἀρτέμιδοσ μετὰ τῶν παίδων ἠστραγάλιζε·

περιστάντων δ’ αὐτὸν τῶν Ἐφεσίων, "τί, ὦ κάκιστοι, θαυμάζετε; εἶπεν· "ἢ οὐ κρεῖττον τοῦτο ποιεῖν ἢ μεθ’ ὑμῶν πολιτεύεσθαι; Καὶ τέλοσ μισανθρωπήσασ καὶ ἐκπατήσασ ἐν τοῖσ ὄρεσι διητᾶτο, πόασ σιτούμενοσ καὶ βοτάνασ. καὶ μέντοι καὶ διὰ τοῦτο περιτραπεὶσ εἰσ ὕδερον κατῆλθεν εἰσ ἄστυ καὶ τῶν ἰατρῶν αἰνιγματωδῶσ ἐπυνθάνετο εἰ δύναιντ’ ἐξ ἐπομβρίασ αὐχμὸν ποιῆσαι· τῶν δὲ μὴ συνιέντων, αὑτὸν εἰσ βουστάσιον κατορύξασ τῇ τῶν βολίτων ἀλέᾳ ἤλπισεν ἐξατμισθήσεσθαι. οὐδὲν δ’ ἀνύων οὐδ’ οὕτωσ, ἐτελεύτα βιοὺσ ἔτη ἑξήκοντα. Καὶ ἔστιν εἰσ αὐτὸν ἡμῶν οὕτωσ ἔχον·

πολλάκισ Ἡράκλειτον ἐθαύμασα, πῶσ ποτε τὸ ζῆν ὧδε διαντλήσασ δύσμοροσ εἶτ’ ἔθανεν· σῶμα γὰρ ἀρδεύσασα κακὴ νόσοσ ὕδατι φέγγοσ ἔσβεσεν ἐν βλεφάροισ καὶ σκότον ἠγάγετο. Ἕρμιπποσ δέ φησι λέγειν αὐτὸν τοῖσ ἰατροῖσ εἴ τισ δύναται <τὰ> ἔντερα κεινώσασ τὸ ὑγρὸν ἐξερᾶσαι· ἀπειπόντων δέ, θεῖναι αὑτὸν εἰσ τὸν ἥλιον καὶ κελεύειν τοὺσ παῖδασ βολίτοισ καταπλάττειν· οὕτω δὴ κατατεινόμενον δευτεραῖον τελευτῆσαι καὶ θαφθῆναι ἐν τῇ ἀγορᾷ. Νεάνθησ δ’ ὁ Κυζικηνόσ φησι μὴ δυνηθέντ’ αὐτὸν ἀποσπάσαι τὰ βόλιτα μεῖναι καὶ διὰ τὴν μεταβολὴν ἀγνοηθέντα κυνόβρωτον γενέσθαι. Γέγονε δὲ θαυμάσιοσ ἐκ παίδων, ὅτε καὶ νέοσ ὢν ἔφασκε μηδὲν εἰδέναι, τέλειοσ μέντοι γενόμενοσ πάντ’ ἐγνωκέναι.

ἤκουσέ τ’ οὐδενόσ, ἀλλ’ αὑτὸν ἔφη διζήσασθαι καὶ μαθεῖν πάντα παρ’ ἑαυτοῦ. Σωτίων δέ φησιν εἰρηκέναι τινὰσ Ξενοφάνουσ αὐτὸν ἀκηκοέναι· λέγειν τε Ἀρίστωνα ἐν τῷ Περὶ Ἡρακλείτου καὶ τὸν ὕδερον αὐτὸν θεραπευθῆναι, ἀποθανεῖν δ’ ἄλλῃ νόσῳ. τοῦτο δὲ καὶ Ἱππόβοτόσ φησι. Τὸ δὲ φερόμενον αὐτοῦ βιβλίον ἐστὶ μὲν ἀπὸ τοῦ συνέχοντοσ Περὶ φύσεωσ, διῄρηται δ’ εἰσ τρεῖσ λόγουσ, εἴσ τε τὸν περὶ τοῦ παντὸσ καὶ πολιτικὸν καὶ θεολογικόν. ἀνέθηκε δ’ αὐτὸ εἰσ τὸ τῆσ Ἀρτέμιδοσ ἱερόν, ὡσ μέν τινεσ, ἐπιτηδεύσασ ἀσαφέστερον γράψαι, ὅπωσ οἱ δυνάμενοι <μόνοι> προσίοιεν αὐτῷ καὶ μὴ ἐκ τοῦ δημώδουσ εὐκαταφρόνητον ᾖ.

τοῦτον δὲ καὶ ὁ Τίμων ὑπογράφει λέγων, τοῖσ δ’ ἔνι κοκκυστήσ, ὀχλολοίδοροσ Ἡράκλειτοσ, αἰνικτὴσ ἀνόρουσε. Θεόφραστοσ δέ φησιν ὑπὸ μελαγχολίασ τὰ μὲν ἡμιτελῆ, τὰ δ’ ἄλλοτ’ ἄλλωσ ἔχοντα γράψαι. σημεῖον δ’ αὐτοῦ τῆσ μεγαλοφροσύνησ Ἀντισθένησ φησὶν ἐν Διαδοχαῖσ· ἐκχωρῆσαι γὰρ τἀδελφῷ τῆσ βασιλείασ. τοσαύτην δὲ δόξαν ἔσχε τὸ σύγγραμμα ὡσ καὶ αἱρετιστὰσ ἀπ’ αὐτοῦ γενέσθαι τοὺσ κληθέντασ Ἡρακλειτείουσ. Ἐδόκει δ’ αὐτῷ καθολικῶσ μὲν τάδε·

ἥ τε βραχύτησ καὶ τὸ βάροσ τῆσ ἑρμηνείασ ἀσύγκριτον. ἐκ πυρὸσ τὰ πάντα συνεστάναι καὶ εἰσ τοῦτο ἀναλύεσθαι· πάντα δὲ γίνεσθαι καθ’ εἱμαρμένην καὶ διὰ τῆσ ἐναντιοδρομίασ ἡρμόσθαι τὰ ὄντα· καὶ πάντα ψυχῶν εἶναι καὶ δαιμόνων πλήρη. εἴρηκε δὲ καὶ περὶ τῶν ἐν κόσμῳ συνισταμένων πάντων παθῶν, ὅτι τε ὁ ἥλιόσ ἐστι τὸ μέγεθοσ οἱο͂σ φαίνεται. λέγεται δὲ καὶ "ψυχῆσ πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο, πᾶσαν ἐπιπορευόμενοσ ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει. " τήν τ’ οἰήσιν ἱερὰν νόσον ἔλεγε καὶ τὴν ὁρ́ασιν ψεύδεσθαι. λαμπρῶσ τ’ ἐνίοτε ἐν τῷ συγγράμματι καὶ σαφῶσ ἐκβάλλει, ὥστε καὶ τὸν νωθέστατον ῥᾳδίωσ γνῶναι καὶ δίαρμα ψυχῆσ λαβεῖν· Καὶ τὰ ἐπὶ μέρουσ δὲ αὐτῷ ὧδ’ ἔχει τῶν δογμάτων·

πῦρ εἶναι στοιχεῖον καὶ πυρὸσ ἀμοιβὴν τὰ πάντα, ἀραιώσει καὶ πυκνώσει γινόμενα. σαφῶσ δ’ οὐδὲν ἐκτίθεται. γίνεσθαί τε πάντα κατ’ ἐναντιότητα καὶ ῥεῖν τὰ ὅλα ποταμοῦ δίκην, πεπεράνθαι τε τὸ πᾶν καὶ ἕνα εἶναι κόσμον· γεννᾶσθαί τε αὐτὸν ἐκ πυρὸσ καὶ πάλιν ἐκπυροῦσθαι κατά τινασ περιόδουσ ἐναλλὰξ τὸν σύμπαντα αἰῶνα· τοῦτο δὲ γίνεσθαι καθ’ εἱμαρμένην. τῶν δὲ ἐναντίων τὸ μὲν ἐπὶ τὴν γένεσιν ἄγον καλεῖσθαι πόλεμον καὶ ἔριν, τὸ δ’ ἐπὶ τὴν ἐκπύρωσιν ὁμο‐ λογίαν καὶ εἰρήνην, καὶ τὴν μεταβολὴν ὁδὸν ἄνω κάτω, τόν τε κόσμον γίνεσθαι κατ’ αὐτήν. Πυκνούμενον γὰρ τὸ πῦρ ἐξυγραίνεσθαι συνιστάμενόν τε γίνεσθαι ὕδωρ, πηγνύμενον δὲ τὸ ὕδωρ εἰσ γῆν τρέπεσθαι·

καὶ ταύτην ὁδὸν ἐπὶ τὸ κάτω εἶναι. πάλιν τε αὖ τὴν γῆν χεῖσθαι, ἐξ ἧσ τὸ ὕδωρ γίνεσθαι, ἐκ δὲ τούτου τὰ λοιπά, σχεδὸν πάντα ἐπὶ τὴν ἀναθυμίασιν ἀνάγων τὴν ἀπὸ τῆσ θαλάττησ· αὕτη δέ ἐστιν ἡ ἐπὶ τὸ ἄνω ὁδόσ. γίνεσθαι δ’ ἀναθυμιάσεισ ἀπό τε γῆσ καὶ θαλάττησ, ἃσ μὲν λαμπρὰσ καὶ καθαράσ, ἃσ δὲ σκοτεινάσ. αὔξεσθαι δὲ τὸ μὲν πῦρ ὑπὸ τῶν λαμπρῶν, τὸ δὲ ὑγρὸν ὑπὸ τῶν ἑτέρων. τὸ δὲ περιέχον ὁποῖόν ἐστιν οὐ δηλοῖ· εἶναι μέντοι ἐν αὐτῷ σκάφασ ἐπεστραμμένασ κατὰ κοῖλον πρὸσ ἡμᾶσ, ἐν αἷσ ἀθροιζομένασ τὰσ λαμπρὰσ ἀναθυμιάσεισ ἀποτελεῖν φλόγασ, ἃσ εἶναι τὰ ἄστρα. λαμπροτάτην δὲ εἶναι τὴν τοῦ ἡλίου φλόγα καὶ θερμοτάτην.

τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ἄστρα πλεῖον ἀπέχειν ἀπὸ γῆσ καὶ διὰ τοῦτο ἧττον λάμπειν καὶ θάλπειν, τὴν δὲ σελήνην προσγειοτέραν οὖσαν μὴ διὰ τοῦ καθαροῦ φέρεσθαι τόπου. τὸν μέντοι ἥλιον ἐν διαυγεῖ καὶ ἀμιγεῖ κινεῖσθαι καὶ σύμμετρον ἀφ’ ἡμῶν ἔχειν διάστημα· τοιγάρτοι μᾶλλον θερμαίνειν τε καὶ φωτίζειν. ἐκλείπειν τε ἥλιον καὶ σελήνην, ἄνω στρεφομένων τῶν σκαφῶν· τούσ τε κατὰ μῆνα τῆσ σελήνησ σχηματισμοὺσ γίνεσθαι στρεφομένησ ἐν αὐτῇ κατὰ μικρὸν τῆσ σκάφησ. ἡμέραν τε καὶ νύκτα γίνεσθαι καὶ μῆνασ καὶ ὡρ́ασ ἐτείουσ καὶ ἐνιαυτοὺσ ὑετούσ τε καὶ πνεύματα καὶ τὰ τούτοισ ὅμοια κατὰ τὰσ διαφόρουσ ἀναθυμιάσεισ. τὴν μὲν γὰρ λαμπρὰν ἀναθυμίασιν φλογωθεῖσαν ἐν τῷ κύκλῳ τοῦ ἡλίου ἡμέραν ποιεῖν, τὴν δὲ ἐναντίαν ἐπικρατήσασαν νύκτ’ ἀποτελεῖν·

καὶ ἐκ μὲν τοῦ λαμπροῦ τὸ θερμὸν αὐξόμενον θέροσ ποιεῖν, ἐκ δὲ τοῦ σκοτεινοῦ τὸ ὑγρὸν πλεονάζον χειμῶνα ἀπεργάζεσθαι. ἀκολούθωσ δὲ τούτοισ καὶ περὶ τῶν ἄλλων αἰτιολογεῖ. περὶ δὲ τῆσ γῆσ οὐδὲν ἀποφαίνεται ποία τίσ ἐστιν, ἀλλ’ οὐδὲ περὶ τῶν σκαφῶν. καὶ ταῦτα μὲν ἦν αὐτῷ τὰ δοκοῦντα. Τὰ δὲ περὶ Σωκράτουσ καὶ ὅσα ἐντυχὼν τῷ συγγράμματι εἴποι, κομίσαντοσ Εὐριπίδου, καθά φησιν Ἀρίστων, ἐν τῷ περὶ Σωκράτουσ εἰρήκαμεν. Σέλευκοσ μέντοι φησὶν ὁ γραμματικὸσ Κρότωνά τινα ἱστορεῖν ἐν τῷ Κατακολυμβητῇ Κράτητά τινα πρῶτον εἰσ τὴν Ἑλλάδα κομίσαι τὸ βιβλίον·

<ὃν> καὶ εἰπεῖν Δηλίου τινὸσ δεῖσθαι κολυμβητοῦ, ὃσ οὐκ ἀποπνιγήσεται ἐν αὐτῷ. ἐπιγράφουσι δ’ αὐτῷ οἱ μὲν Μούσασ, οἱ δὲ Περὶ φύσεωσ, Διόδοτοσ δὲ ἀκριβὲσ οἰάκισμα πρὸσ σταθμὴν βίου, ἄλλοι γνώμον’ ἠθῶν, <τοῦ θ’ ὅλου> κόσμου τρόπιν ἑνόσ τε ξυμπάντων τε. φασὶ δ’ αὐτὸν ἐρωτηθέντα διὰ τί σιωπᾷ, φάναι "ἵν’ ὑμεῖσ λαλῆτε. " ἐπόθησε δ’ αὐτοῦ καὶ Δαρεῖοσ μετασχεῖν καὶ ἔγραψεν ὧδε πρὸσ αὐτόν· "Βασιλεὺσ Δαρεῖοσ πατρὸσ Υστάσπεω Ἡράκλειτον Ἐφέσιον σοφὸν ἄνδρα προσαγορεύει χαίρειν.

"Καταβέβλησαι λόγον Περὶ φύσεωσ δυσνόητόν τε καὶ δυσεξήγητον. ἔν τισι μὲν οὖν ἑρμηνευόμενοσ κατὰ λέξιν σὴν δοκεῖ δύναμίν τινα περιέχειν θεωρίασ κόσμου τε τοῦ σύμπαντοσ καὶ τῶν ἐν τούτῳ γινομένων, ἅπερ ἐστὶν ἐν θειοτάτῃ κείμενα κινήσει· τῶν δὲ πλείστων ἐποχὴν ἔχοντα, ὥστε καὶ τοὺσ ἐπὶ πλεῖστον μετεσχηκότασ συγγραμμάτων διαπορεῖσθαι τῆσ ὀρθῆσ δοκούσησ γεγράφθαι παρὰ σοὶ ἐξηγήσεωσ. βασιλεὺσ οὖν Δαρεῖοσ Ὑστάσπου βούλεται τῆσ σῆσ ἀκροάσεωσ μετασχεῖν καὶ παιδείασ Ἑλληνικῆσ. ἔρχου δὴ συντόμωσ πρὸσ ἐμὴν ὄψιν καὶ βασίλειον οἶκον. Ἕλληνεσ γὰρ ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀνεπισήμαντοι σοφοῖσ ἀνδράσιν ὄντεσ παρορῶσι τὰ καλῶσ ὑπ’ αὐτῶν ἐνδεικνύμενα πρὸσ σπουδαίαν ἀκοὴν καὶ μάθησιν.

παρ’ ἐμοὶ δ’ ὑπάρχει σοι πᾶσα μὲν προεδρία, καθ’ ἡμέραν δὲ καλὴ καὶ σπουδαία προσαγόρευσισ καὶ βίοσ εὐδόκιμοσ σαῖσ παραινέσεσιν. " "Ἡράκλειτοσ Ἐφέσιοσ βασιλέϊ Δαρείῳ πατρὸσ Ὑστάσπεω χαίρειν. "Ὁκόσοι τυγχάνουσιν ὄντεσ ἐπιχθόνιοι τῆσ μὲν ἀληθηίησ καὶ δικαιοπραγμοσύνησ ἀπέχονται, ἀπληστίῃ δὲ καὶ δοξοκοπίῃ προσέχουσι κακῆσ ἕνεκα ἀνοίησ. ἐγὼ δ’ ἀμνηστίην ἔχων πάσησ πονηρίησ καὶ κόρον φεύγων παντὸσ οἰκειούμενον φθόνῳ καὶ διὰ τὸ περιίστασθαι ὑπερηφανίην οὐκ ἂν ἀφικοίμην εἰσ Περσῶν χώρην, ὀλίγοισ ἀρκεόμενοσ κατ’ ἐμὴν γνώμην. " Τοιοῦτοσ μὲν ἁνὴρ καὶ πρὸσ βασιλέα. Δημήτριοσ δέ φησιν ἐν τοῖσ Ὁμωνύμοισ καὶ Ἀθηναίων αὐτὸν ὑπερφρονῆσαι, δόξαν ἔχοντα παμπλείστην, καταφρονούμενόν τε ὑπὸ τῶν Ἐφεσίων ἑλέσθαι μᾶλλον τὰ οἰκεῖα.

μέμνηται αὐτοῦ καὶ ὁ Φαληρεὺσ Δημήτριοσ ἐν τῇ Σωκράτουσ ἀπολογίᾳ. πλεῖστοί τέ εἰσιν ὅσοι ἐξήγηνται αὐτοῦ τὸ σύγγραμμα· καὶ γὰρ Ἀντισθένησ καὶ Ἡρακλείδησ ὁ Ποντικὸσ Κλεάνθησ τε καὶ Σφαῖροσ ὁ Στωικόσ, πρὸσ δὲ Παυσανίασ ὁ κληθεὶσ Ἡρακλειτιστήσ, Νικομήδησ τε καὶ Διονύσιοσ· τῶν δὲ γραμματικῶν Διόδοτοσ, ὃσ οὔ φησι περὶ φύσεωσ εἶναι τὸ σύγγραμμα, ἀλλὰ περὶ πολιτείασ, τὸ δὲ περὶ φύσεωσ ἐν παραδείγματοσ εἴδει κεῖσθαι. Ιἑρώνυμοσ δέ φησι καὶ Σκυθῖνον τὸν τῶν ἰάμβων ποιητὴν ἐπιβαλέσθαι τὸν ἐκείνου λόγον διὰ μέτρου ἐκβάλλειν.

πολλά τ’ εἰσ αὐτὸν ἐπιγράμματα φέρεται, ἀτὰρ δὴ καὶ τόδε· Ἡράκλειτοσ ἐγώ· τί μ’ ἄνω κάτω ἕλκετ’ ἄμουσοι; οὐχ ὑμῖν ἐπόνουν, τοῖσ δ’ ἔμ’ ἐπισταμένοισ. εἷσ ἐμοὶ ἄνθρωποσ τρισμύριοι, οἱ δ’ ἀνάριθμοι οὐδείσ. ταῦτ’ αὐδῶ καὶ παρὰ Φερσεφόνῃ. καὶ ἄλλο τοιόνδε· μὴ ταχὺσ Ἡρακλείτου ἐπ’ ὀμφαλὸν εἴλεε βίβλον τοὐφεσίου· μάλα τοι δύσβατοσ ἀτραπιτόσ. ὀρφνὴ καὶ σκότοσ ἐστὶν ἀλάμπετον· ἢν δέ σε μύστησ εἰσαγάγῃ, φανεροῦ λαμπρότερ’ ἠελίου. Γεγόνασι δ’ Ἡράκλειτοι πέντε·

πρῶτοσ αὐτὸσ οὗτοσ· δεύτεροσ ποιητὴσ λυρικόσ, οὗ ἐστι τῶν δώδεκα θεῶν ἐγκώμιον· τρίτοσ ἐλεγείασ ποιητὴσ Ἁλικαρνασσεύσ, εἰσ ὃν Καλλίμαχοσ πεποὶηκεν οὕτωσ· εἶπέ τισ, Ἡράκλειτε, τεὸν μόρον, ἐσ δ’ ἐμὲ δάκρυ ἤγαγεν, ἐμνήσθην δ’ ὁσσάκισ ἀμφότεροι ἥλιον ἐν λέσχῃ κατεδύσαμεν. ἀλλὰ σὺ μέν που, ξεῖν’ Ἁλικαρνασσεῦ, τετράπαλαι σποδιή, αἱ δὲ τεαὶ ζώουσιν ἀηδόνεσ, ᾗσιν ὁ πάντων ἁρπάκτησ Αἰ̈́δησ οὐκ ἐπὶ χεῖρα βαλεῖ. τέταρτοσ Λέσβιοσ, ἱστορίαν γεγραφὼσ Μακεδονικήν· πέμπτοσ σπουδογέλοιοσ, ἀπὸ κιθαρῳδίασ μεταβεβηκὼσ εἰσ <τόδε> τὸ εἶδοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. a'. HRAKLEITOS

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. a'. HRAKLEITOS)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION