Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 66

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 66)

Ἀντίγονοσ δ’ ὁ Καρύστιοσ ἐν τῷ περὶ λέξεωσ τῷ Ποσειδῶνί φησι θύννον θύεσθαι, καθάπερ προείπαμεν. Ἡρακλέων δ’ ὁ Ἐφέσιοσ θύννον τὸν ὄρκυνόν φησι λέγειν τοὺσ Ἀττικούσ. Σώστρατοσ δ’ ἐν δευτέρῳ περὶ ζῴων τὴν πηλαμύδα θυννίδα καλεῖσθαι λέγει, μείζω δὲ γινομένην θύννον, ἔτι δὲ μείζονα ὄρκυνον, ὑπερβαλλόντωσ δὲ αὐξανόμενον γίνεσθαι κῆτοσ, μνημονεύει δὲ τοῦ θύννου καὶ Αἰσχύλοσ λέγων σφύρασ δέχεσθαι κἀπιχαλκεύειν μύδρουσ ὡσ ἀστενακτὶ θύννοσ ὣσ ἠνείχετο ἄναυδοσ. καὶ ἀλλαχοῦ· τὸ σκαιὸν ὄμμα παραβαλὼν θύννου δίκην, ὡσ τοῦ θύννου τῷ σκαιῷ ὀφθαλμῷ οὐ βλέποντοσ, ὡσ Ἀριστοτέλησ εἴρηκεν. Μένανδροσ· ἁλιεῦσι· καὶ θάλαττα βορβορώδησ, ἣ τρέφει θύννον μέγαν. καὶ παρὰ Σώφρονι ὁ θυννοθήρασ ἐστίν οὓσ ἔνιοι θύννουσ καλοῦσιν, Ἀθηναῖοι δὲ θυννίδασ.

상위

The Deipnosophists, Book 7

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION