Arrian, Anabasis, book 2, chapter 4

(아리아노스, Anabasis, book 2, chapter 4)

Αὐτὸσ δὲ τῇ ὑστεραίᾳ ἐπ̓ Ἀγκύρασ τῆσ Γαλατικῆσ ἐστέλλετο· κἀκεῖ αὐτῷ πρεσβεία ἀφικνεῖται Παφλαγόνων, τό τε ἔθνοσ ἐνδιδόντων καὶ ἐσ ὁμολογίαν ξυμβαινόντων· ἐσ δὲ τὴν χώραν ξὺν τῇ δυνάμει μὴ ἐσβαλεῖν ἐδέοντο. τούτοισ μὲν δὴ προστάσσει Ἀλέξανδροσ ὑπακούειν Κάλᾳ τῷ σατράπῃ τῷ Φρυγίασ.

αὐτὸσ δὲ ἐπὶ Καππαδοκίασ ἐλάσασ ξύμπασαν τὴν ἐντὸσ Ἅλυοσ ποταμοῦ προσηγάγετο καὶ ἔτι ὑπὲρ τὸν Ἅλυν πολλήν· καταστήσασ δὲ Καππαδοκῶν Σαβίκταν σατράπην αὐτὸσ προῆγεν ἐπὶ τὰσ πύλασ τὰσ Κιλικίασ. καὶ ἀφικόμενοσ ἐπὶ τὸ Κύρου τοῦ ξὺν Ξενοφῶντι στρατόπεδον, ὡσ κατεχομένασ τὰσ πύλασ φυλακαῖσ ἰσχυραῖσ εἶδε, Παρμενίωνα μὲν αὐτοῦ καταλείπει σὺν ταῖσ τάξεσι τῶν πεζῶν, ὅσοι βαρύτερον ὡπλισμένοι ἦσαν.

αὐτὸσ δὲ ἀμφὶ πρώτην φυλακὴν ἀναλαβὼν τούσ τε ὑπασπιστὰσ καὶ τοὺσ τοξότασ καὶ τοὺσ Ἀγριᾶνασ προῆγε τῆσ νυκτὸσ ἐπὶ τὰσ πύλασ, ὡσ οὐ προσδεχομένοισ τοῖσ φύλαξιν ἐπιπεσεῖν. καὶ προσάγων μὲν οὐκ ἔλαθεν, ἐσ ἴσον δὲ αὐτῷ κατέστη ἡ τόλμα.

οἱ γὰρ φύλακεσ αἰσθόμενοι Ἀλέξανδρον αὐτὸν προσάγοντα λιπόντεσ τὴν φυλακὴν ᾤχοντο φεύγοντεσ. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἅμα τῇ ἑῴ ξὺν τῇ δυνάμει πάσῃ ὑπερβαλὼν τὰσ πύλασ κατέβαινεν ἐσ τὴν Κιλικίαν. καὶ ἐνταῦθα ἀγγέλλεται αὐτῷ Ἀρσάμησ ὅτι πρόσθεν μὲν ἐπενόει διασώζειν Πέρσαισ τὴν Ταρσόν, ὡσ δὲ ὑπερβεβληκότα ἤδη τὰσ πύλασ ἐπύθετο Ἀλέξανδρον ἐκλιπεῖν ἐν νῷ ἔχειν τὴν πόλιν·

δεδιέναι οὖν τοὺσ Ταρσέασ μὴ ἐφ̓ ἁρπαγὴν τραπεὶσ οὕτω τὴν ἀπόλειψιν τῆ Ταρσοῦ ποιήσηται. ταῦτα ἀκούσασ δρόμῳ ἦγεν ἐπὶ τὴν Ταρσὸν τούσ τε ἱππέασ καὶ τῶν ψιλῶν ὅσοι κουφότατοι, ὥστε ὁ Ἀρσάμησ μαθὼν αὐτοῦ τὴν ὁρμὴν σπουδῇ φεύγει ἐκ τῆσ Ταρσοῦ παρὰ βασιλέα Δαρεῖον οὐδὲν βλάψασ τὴν πόλιν.

Ἀλέξανδροσ δέ, ὡσ μέν Ἀριστοβούλῳ λέλεκται, ὑπὸ καμάτου ἐνόσησεν, οἱ δὲ ἐσ τὸν Κύδνον [τὸν]ποταμὸν λέγουσι ῥίψαντα νήξασθαι, ἐπιθυμήσαντα τοῦ ὕδατοσ, ἱδρῶντα καὶ καύματι ἐχόμενον. ὁ δὲ Κύδνοσ ῥέει διὰ μέσησ τῆσ πόλεωσ· οἱᾶ δὲ ἐκ τοῦ Ταύρου ὄρουσ τῶν πηγῶν οἱ ἀνισχουσῶν καὶ διὰ χώρου καθαροῦ ῥέων, ψυχρόσ τέ ἐστι καὶ τὸ ὕδωρ καθαρόσ· σπασμῷ τε οὖν ἔχεσθαι Ἀλέξανδρον καὶ θέρμαισ ἰσχυραῖσ καὶ ἀγρυπνίᾳ ξυνεχεῖ·

καὶ τοὺσ μὲν ἄλλουσ ἰατροὺσ οὐκ οἰέσθαι εἶναι βιώσιμον, Φίλιππον δὲ Ἀκαρνᾶνα, ἰατρόν, ξυνόντα Ἀλεξάνδρῳ καὶ τά τε ἀμφὶ ἰατρικὴν ἐσ τὰ μάλιστα πιστευόμενον καὶ τὰ ἄλλα οὐκ ἀδόκιμον ἐν τῷ στρατῷ ὄντα, καθῆραι ἐθέλειν Ἀλέξανδρον φαρμάκῳ· καὶ τὸν κελεύειν καθῆραι. τὸν μὲν δὴ παρασκευάζειν τὴν κύλικα, ἐν τούτῳ δὲ Ἀλεξάνδρῳ δοθῆναι ἐπιστολὴν παρὰ Παρμενίωνοσ φυλάξασθαι Φίλιππον·

ἀκούειν γὰρ διεφθάρθαι ὑπὸ Δαρείου χρήμασιν ὥστε φαρμάκῳ ἀποκτεῖναι Ἀλέξανδρον. τὸν δὲ ἀναγνόντα τὴν ἐπιστολὴν καὶ ἔτι μετὰ χεῖρασ ἔχοντα αὐτὸν μὲν λαβεῖν τὴν κύλικα ἐν ᾗ ἦν τὸ φάρμακον, τὴν ἐπιστολὴν δὲ τῷ Φιλίππῳ δοῦναι ἀναγνῶναι. καὶ ὁμοῦ τόν τε Ἀλέξανδρον πίνειν καὶ τὸν Φίλιππον ἀναγινώσκειν τὰ παρὰ τοῦ Παρμενίωνοσ.

Φίλιππον δὲ εὐθὺσ ἔνδηλον γενέσθαι, ὅτι καλῶσ οἱ ἔχει τὰ τοῦ φαρμάκου· οὐ γὰρ ἐκπλαγῆναι πρὸσ τὴν ἐπιστολήν, ἀλλὰ τοσόνδε μόνον παρακαλέσαι Ἀλέξανδρον, καὶ ἐσ τὰ ἄλλα οἱ πείθεσθαι ὅσα ἐπαγγέλλοιτο· σωθήσεσθαι γὰρ πειθόμενον. καὶ τὸν μὲν καθαρθῆναί τε καὶ ῥαΐσαι αὐτῷ τὸ νόσημα, Φιλίππῳ δὲ ἐπιδεῖξαι, ὅτι πιστόσ ἐστιν αὐτῷ φίλοσ, καὶ τοῖσ ἄλλοισ δὲ τοῖσ ἀμφ̓ αὐτὸν, ὅτι αὐτοῖσ τε τοῖσ φίλοισ βέβαιοσ εἰσ τὸ ἀνύποπτον τυγχάνει ὢν καὶ πρὸσ τὸ ἀποθανεῖν ἐρρωμένοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION