Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 117:

ὁ δὴ πόσον καὶ πῶσ παρεκβαίνων ψεκτόσ, οὐ ῥᾴδιον τῷ λόγῳ ἀποδοῦναι· ἐν γὰρ τοῖσ καθ’ ἕκαστα κἀν τῇ αἰσθήσει ἡ κρίσισ. ἀλλὰ τό γε τοσοῦτον δῆλον, ὅτι ἡ μὲν μέση ἕξισ ἐπαινετή, καθ’ ἣν οἷσ δεῖ ὀργιζόμεθα καὶ ἐφ’ οἷσ δεῖ καὶ ὡσ δεῖ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, αἱ δ’ ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεισ ψεκταί, καὶ ἐπὶ μικρὸν μὲν γινόμεναι ἠρέμα, ἐπὶ πλέον δὲ μᾶλλον, ἐπὶ πολὺ δὲ σφόδρα.