Aristotle, Eudemian Ethics, Book 1 99:

οἱο͂ν εἰ τὸ διπλάσιον πρῶτον τῶν πολλαπλασίων, οὐκ ἐνδέχεται τὸ πολλαπλάσιον τὸ κοινῇ κατηγορούμενον εἶναι χωριστόν· ἔσται γὰρ τοῦ διπλασίου πρότερον. εἰ συμβαίνει τὸ κοινὸν εἶναι τὴν ἰδέαν, οἱο͂ν εἰ χωριστὸν ποιήσειέ τισ τὸ κοινόν. εἰ γάρ ἐστι δικαιοσύνη ἀγαθόν, καὶ ἀνδρεία. ἔστι τοίνυν, φασίν, αὐτό τι ἀγαθόν. τὸ οὖν αὐτὸ πρόσκειται πρὸσ τὸν λόγον τὸν κοινόν. τοῦτο δὲ τί ἂν εἰή πλὴν ὅτι ἀίδιον καὶ χωριστόν;