Andocides, Speeches, Περὶ τῆσ πρὸσ Λακεδιμονίουσ εἰρήνης 20:

φασὶ δέ τινεσ ἀναγκαίωσ νῦν ἡμῖν ἔχειν πολεμεῖν· σκεψώμεθα οὖν πρῶτον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, διὰ τί καὶ πολεμήσωμεν. οἶμαι γὰρ ἂν πάντασ ἀνθρώπουσ ὁμολογῆσαι διὰ τάδε δεῖν πολεμεῖν, ἢ ἀδικουμένουσ ἢ βοηθοῦντασ ἀδικουμένοισ. ἡμεῖσ τοίνυν αὐτοί τε ἠδικούμεθα Βοιωτοῖσ τε ἀδικουμένοισ ἐβοηθοῦμεν. εἰ τοίνυν ἡμῖν τέ ἐστι τοῦτο παρὰ Λακεδαιμονίων, τὸ μηκέτι ἀδικεῖσθαι, Βοιωτοῖσ τε δέδοκται ποιεῖσθαι τὴν εἰρήνην ἀφεῖσιν Ὀρχομενὸν αὐτόνομον, τίνοσ ἕνεκα πολεμήσωμεν; ἵνα ἡ πόλισ ἡμῶν ἐλευθέρα ᾖ;