Aristophanes, Birds, Lyric-Scene, strophe 1 2:

(아리스토파네스, Birds, Lyric-Scene, strophe 1 2:)

ἄληθεσ; οὐ γὰρ μεῖζον ὑμεῖσ οἱ θεοὶ ἰσχύσετ’, ἢν ὄρνιθεσ ἄρξωσιν κάτω; νῦν μέν γ’ ὑπὸ ταῖσ νεφέλαισιν ἐγκεκρυμμένοι κύψαντεσ ἐπιορκοῦσιν ὑμᾶσ οἱ βροτοί· ἐὰν δὲ τοὺσ ὄρνισ ἔχητε συμμάχουσ, ὅταν ὀμνύῃ τισ τὸν κόρακα καὶ τὸν Δία, ὁ κόραξ παρελθὼν τοὐπιορκοῦντοσ λάθρᾳ προσπτόμενοσ ἐκκόψει τὸν ὀφθαλμὸν θενών. νὴ τὸν Ποσειδῶ ταῦτά γέ τοι καλῶσ λέγεισ. κἀμοὶ δοκεῖ. τί δαὶ σὺ φῄσ; ναβαισατρεῦ. ὁρᾷσ; ἐπαινεῖ χοὖτοσ. ἕτερόν νυν ἔτι ἀκούσαθ’ ὅσον ὑμᾶσ ἀγαθὸν ποιήσομεν. ἐάν τισ ἀνθρώπων ἱερεῖόν τῳ θεῶν εὐξάμενοσ εἶτα διασοφίζηται λέγων, μενετοὶ θεοί, καὶ μἀποδιδῷ μισητίᾳ, ἀναπράξομεν καὶ ταῦτα. φέρ’ ἴδω τῷ τρόπῳ; ὅταν διαριθμῶν ἀργυρίδιον τύχῃ ἅνθρωποσ οὗτοσ, ἢ καθῆται λούμενοσ, καταπτόμενοσ ἰκτῖνοσ ἁρπάσασ λάθρᾳ προβάτοιν δυοῖν τιμὴν ἀνοίσει τῷ θεῷ. τὸ σκῆπτρον ἀποδοῦναι πάλιν ψηφίζομαι τούτοισ ἐγώ. καὶ τὸν Τριβαλλόν νυν ἐροῦ. ὁ Τριβαλλόσ, οἰμώζειν δοκεῖ σοι; σαυνάκα βακταρικροῦσα. φησί μ’ εὖ λέγειν πάνυ. εἴ τοι δοκεῖ σφῷν ταῦτα, κἀμοὶ συνδοκεῖ. οὗτοσ, δοκεῖ δρᾶν ταῦτα τοῦ σκήπτρου πέρι. καὶ νὴ Δί’ ἕτερόν γ’ ἐστὶν οὗ ’μνήσθην ἐγώ. τὴν μὲν γὰρ Ἥραν παραδίδωμι τῷ Διί, τὴν δὲ Βασίλειαν τὴν κόρην γυναῖκ’ ἐμοὶ ἐκδοτέον ἐστίν. οὐ διαλλαγῶν ἐρᾷσ. ἀπίωμεν οἴκαδ’ αὖθισ. ὀλίγον μοι μέλει. μάγειρε τὸ κατάχυσμα χρὴ ποιεῖν γλυκύ. ὦ δαιμόνι’ ἀνθρώπων Πόσειδον ποῖ φέρει; ἡμεῖσ περὶ γυναικὸσ μιᾶσ πολεμήσομεν; τί δαὶ ποιῶμεν; ὅ τι; διαλλαττώμεθα. τί δ’ ᾠζύρ’; οὐκ οἶσθ’ ἐξαπατώμενοσ πάλαι; βλάπτεισ δέ τοι σὺ σαυτόν. ἢν γὰρ ἀποθάνῃ ὁ Ζεὺσ παραδοὺσ τούτοισι τὴν τυραννίδα, πένησ ἔσει σύ. σοῦ γὰρ ἅπαντα γίγνεται τὰ χρήμαθ’, ὅσ’ ἂν ὁ Ζεὺσ ἀποθνῄσκων καταλίπῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION