Aristophanes, Clouds, Agon, antepirrheme

καὶ μὴν πάλαι γ’ ἐπνιγόμην τὰ σπλάγχνα κἀπεθύμουν ἅπαντα ταῦτ’ ἐναντίαισ γνώμαισι συνταράξαι. ἐγὼ γὰρ ἥττων μὲν λόγοσ δι’ αὐτὸ τοῦτ’ ἐκλήθην ἐν τοῖσι φροντισταῖσιν, ὅτι πρώτιστοσ ἐπενόησα τοῖσιν νόμοισ καὶ ταῖσ δίκαισ τἀναντί’ ἀντιλέξαι. καὶ τοῦτο πλεῖν ἢ μυρίων ἔστ’ ἄξιον στατήρων, αἱρούμενον τοὺσ ἥττονασ λόγουσ ἔπειτα νικᾶν. σκέψαι δὲ τὴν παίδευσιν ᾗ πέποιθεν ὡσ ἐλέγξω, ὅστισ σε θερμῷ φησι λοῦσθαι πρῶτον οὐκ ἐάσειν. καίτοι τίνα γνώμην ἔχων ψέγεισ τὰ θερμὰ λουτρά; ὁτιὴ κάκιστόν ἐστι καὶ δειλὸν ποιεῖ τὸν ἄνδρα. ἐπίσχεσ· εὐθὺσ γάρ σ’ ἔχω μέσον λαβὼν ἄφυκτον. καί μοι φράσον, τῶν τοῦ Διὸσ παίδων τίν’ ἄνδρ’ ἄριστον ψυχὴν νομίζεισ, εἰπέ, καὶ πλείστουσ πόνουσ πονῆσαι. ἐγὼ μὲν οὐδέν’ Ἡρακλέουσ βελτίον’ ἄνδρα κρίνω. ποῦ ψυχρὰ δῆτα πώποτ’ εἶδεσ Ἡράκλεια λουτρά; καίτοι τίσ ἀνδρειότεροσ ἦν; ταῦτ’ ἐστὶ ταῦτ’ ἐκεῖνα, ἃ τῶν νεανίσκων ἀεὶ δι’ ἡμέρασ λαλούντων πλῆρεσ τὸ βαλανεῖον ποιεῖ, κενὰσ δὲ τὰσ παλαίστρασ. εἶτ’ ἐν ἀγορᾷ τὴν διατριβὴν ψέγεισ· ἐγὼ δ’ ἐπαινῶ. εἰ γὰρ πονηρὸν ἦν, Ὅμηροσ οὐδέποτ’ ἂν ἐποίει τὸν Νέστορ’ ἀγορητὴν ἂν οὐδὲ τοὺσ σοφοὺσ ἅπαντασ. ἄνειμι δῆτ’ ἐντεῦθεν ἐσ τὴν γλῶτταν, ἣν ὁδὶ μὲν οὔ φησι χρῆναι τοὺσ νέουσ ἀσκεῖν, ἐγὼ δέ φημι. καὶ σωφρονεῖν αὖ φησι χρῆναι· δύο κακὼ μεγίστω. ἐπεὶ σὺ διὰ τὸ σωφρονεῖν τῷ πώποτ’ εἶδεσ ἤδη ἀγαθάν τι γενόμενον, φράσον, καί μ’ ἐξέλεγξον εἰπών. πολλοῖσ. ὁ γοῦν Πηλεὺσ ἔλαβε διὰ τοῦτο τὴν μάχαιραν. μάχαιραν; ἀστεῖόν γε κέρδοσ ἔλαβεν ὁ κακοδαίμων. Ὑπέρβολοσ δ’ οὑκ τῶν λύχνων πλεῖν ἢ τάλαντα πολλὰ εἴληφε διὰ πονηρίαν, ἀλλ’ οὐ μὰ Δί’ οὐ μάχαιραν.