헬라어 문장 검색 - ΑριστόΚνιγητσ́07́03́1́

(아리스토텔레스, Agon, Epirrheme 1:)

καὶ μὴν εἴ πού τισ ἀνὴρ ἐφάνη τῷ δήμῳ μᾶλλον ἀμύνων ἢ μᾶλλον ἐμοῦ σε φιλῶν, ἐθέλω περὶ τῆσ κεφαλῆσ περιδόσθαι. καὶ πῶσ σὺ φιλεῖσ, ὃσ τοῦτον ὁρῶν οἰκοῦντ’ ἐν ταῖσ φιδάκναισι καὶ γυπαρίοισ καὶ πυργιδίοισ ἔτοσ ὄγδοον οὐκ ἐλεαίρεισ, ἀλλὰ καθείρξασ αὐτὸν βλίττεισ; Ἀρχεπτολέμου δὲ φέροντοσ τὴν εἰρήνην ἐξεσκέδασασ, τὰσ πρεσβείασ τ’ ἀπελαύνεισ ἐκ τῆσ πόλεωσ ῥαθαπυγίζων, αἳ τὰσ σπονδὰσ προκαλοῦνται. ἵνα γ’ Ἑλλήνων ἄρξῃ πάντων. ἔστι γὰρ ἐν τοῖσ λογίοισιν ὡσ τοῦτον δεῖ ποτ’ ἐν Ἀρκαδίᾳ πεντώβολον ἡλιάσασθαι, ἢν ἀναμείνῃ· πάντωσ δ’ αὐτὸν θρέψω γ’ὼ καὶ θεραπεύσω, ἐξευρίσκων εὖ καὶ μιαρῶσ ὁπόθεν τὸ τριώβολον ἕξει. οὐχ ἵνα γ’ ἄρξῃ μὰ Δί’ Ἀρκαδίασ προνοούμενοσ, ἀλλ’ ἵνα μᾶλλον σὺ μὲν ἁρπάζῃσ καὶ δωροδοκῇσ παρὰ τῶν πόλεων, ὁ δὲ δῆμοσ ὑπὸ τοῦ πολέμου καὶ τῆσ ὁμίχλησ ἃ πανουργεῖσ μὴ καθορᾷ σου, ἀλλ’ ὑπ’ ἀνάγκησ ἅμα καὶ χρείασ καὶ μισθοῦ πρόσ σε κεχήνῃ. ἢν δέ ποτ’ εἰσ ἀγρὸν οὗτοσ ἀπελθὼν εἰρηναῖοσ διατρίψῃ, καὶ χῖδρα φαγὼν ἀναθαρρήσῃ καὶ στεμφύλῳ ἐσ λόγον ἔλθῃ, γνώσεται οἱών ἀγαθῶν αὐτὸν τῇ μισθοφορᾷ παρεκόπτου· εἶθ’ ἥξει σοι δριμὺσ ἄγροικοσ κατὰ σοῦ τὴν ψῆφον ἰχνεύων. ἃ σὺ γιγνώσκων τόνδ’ ἐξαπατᾷσ καὶ ὀνειροπολεῖσ περὶ σαυτοῦ. οὔκουν δεινὸν ταυτί σε λέγειν δῆτ’ ἔστ’ ἐμὲ καὶ διαβάλλειν πρὸσ Ἀθηναίουσ καὶ τὸν δῆμον, πεποιηκότα πλείονα χρηστὰ νὴ τὴν Δήμητρα Θεμιστοκλέουσ πολλῷ περὶ τὴν πόλιν ἤδη; ὦ πόλισ Ἄργουσ κλύεθ’ οἱᾶ λέγει. σὺ Θεμιστοκλεῖ ἀντιφερίζεισ; ὃσ ἐποίησεν τὴν πόλιν ἡμῶν μεστὴν εὑρὼν ἐπιχειλῆ, καὶ πρὸσ τούτοισ ἀριστώσῃ τὸν Πειραιᾶ προσέμαξεν, ἀφελών τ’ οὐδὲν τῶν ἀρχαίων ἰχθῦσ καινοὺσ παρέθηκεν· σὺ δ’ Ἀθηναίουσ ἐζήτησασ μικροπολίτασ ἀποφῆναι διατειχίζων καὶ χρησμῳδῶν, ὁ Θεμιστοκλεῖ ἀντιφερίζων. κἀκεῖνοσ μὲν φεύγει τὴν γῆν σὺ δ’ Ἀχιλλείων ἀπομάττει. οὔκουν ταυτὶ δεινὸν ἀκούειν ὦ Δῆμ’ ἐστίν μ’ ὑπὸ τούτου, ὁτιή σε φιλῶ; παὖ ὦ οὗτοσ, καὶ μὴ σκέρβολλε πονηρά. πολλοῦ δὲ πολύν με χρόνον καὶ νῦν ἐλελήθησ ἐγκρυφιάζων. μιαρώτατοσ, ὦ Δημακίδιον, καὶ πλεῖστα πανοῦργα δεδρακώσ, ὁπόταν χασμᾷ, καὶ τοὺσ καυλοὺσ τῶν εὐθυνῶν ἐκκαυλίζων καταβροχθίζει, κἀμφοῖν χειροῖν μυστιλᾶται τῶν δημοσίων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristotle, Agon, Epirrheme 1:

(아리스토텔레스, Agon, Epirrheme 1:)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION