- ἴδιοσ δὲ καιρὸσ οὐδεὶσ ἀπενενέμητο τῇ προσρήσει, οὐδὲ ὡσ νῦν μόνοσ ὁ ἑωθινόσ, ὅπου γε καὶ ἐπὶ τῶν ἀπαισίων καὶ ἀπευκτοτάτων ὅμωσ ἐχρῶντο αὐτῇ, ὡσ ὁ τοῦ Εὐριπίδου Πολυνείκησ ἤδη τελευτῶν τὸν βίον, καὶ χαίρετ̓, ἤδη γάρ με περιβάλλει σκότοσ. (Lucian, Pro lapsu inter salutandum 4:6)
(루키아노스, Pro lapsu inter salutandum 4:6)
- οἶσθ’, ὅτ’ ἐσπούδαζεσ ἄρχειν Δαναί̈δαισ πρὸσ Ἴλιον, τῷ δοκεῖν μὲν οὐχὶ χρῄζων, τῷ δὲ βούλεσθαι θέλων, ὡσ ταπεινὸσ ἦσθα, πάσησ δεξιᾶσ προσθιγγάνων καὶ θύρασ ἔχων ἀκλῄστουσ τῷ θέλοντι δημοτῶν καὶ διδοὺσ πρόσρησιν ἑξῆσ πᾶσι ‐ κεἰ μή τισ θέλοι ‐ τοῖσ τρόποισ ζητῶν πρίασθαι τὸ φιλότιμον ἐκ μέσου; (Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, trochees27)
(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, episode, trochees27)
- ἐπ’ ἐξόδοισι γὰρ ἔθαψα, Πρωτεῦ, σ’ ἕνεκ’ ἐμῆσ προσρήσεωσ· (Euripides, Helen, episode2)
(에우리피데스, Helen, episode2)
- κολάζειν δὲ ἐν δίκῃ δούλουσ δεῖ καὶ μὴ νουθετοῦντασ ὡσ ἐλευθέρουσ θρύπτεσθαι ποιεῖν, τὴν δὲ οἰκέτου πρόσρησιν χρὴ σχεδὸν ἐπίταξιν πᾶσαν γίγνεσθαι, μὴ προσπαίζοντασ μηδαμῇ μηδαμῶσ οἰκέταισ, μήτ’ οὖν θηλείαισ μήτε ἄρρεσιν; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:52)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:52)
- "Πλάτων Διονυσίῳ χαίρειν" ἐπιστείλασ ἆρ’ ὀρθῶσ ἂν τυγχάνοιμι τῆσ βελτίστησ προσρήσεωσ; (Plato, Epistles, Letter 3 2:1)
(플라톤, Epistles, Letter 3 2:1)
- ὁ σὸσ δὲ τύμβοσ ἐν καλῷ κεχωσμένοσ τοῖσ ἐμπόροισ πρόσρησισ ἔσται πανταχοῦ, τούσ τ’ ἐκπλέοντασ εἰσπλέοντάσ τ’ ὄψεται, χὠπόταν ἅμιλλα τῶν νεῶν θεάσεται. (Plutarch, , chapter 32 5:2)
(플루타르코스, , chapter 32 5:2)
- καὶ γὰρ τοῦτο οὕτω μοι δοκεῖ τὸ γράμμα ἀνακεῖσθαι, ὡσ δὴ πρόσρησισ οὖσα τοῦ θεοῦ τῶν εἰσιόντων ἀντὶ τοῦ χαῖρε, ὡσ τούτου μὲν οὐκ ὀρθοῦ ὄντοσ τοῦ προσρήματοσ, τοῦ χαίρειν, οὐδὲ δεῖν τοῦτο παρακελεύεσθαι ἀλλήλοισ ἀλλὰ σωφρονεῖν. (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 240:1)
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 240:1)
- τὸν μέν γε οὖν ὑμεῖσ κατὰ τὴν τοῦ προσώπου φύσιν ὅμοιον ἐμοὶ φαίνεσθαί φατε, τοῦ δ’ ἡμῖν ἡ κλῆσισ ὁμώνυμοσ οὖσα καὶ ἡ πρόσρησισ παρέχεταί τινα οἰκειότητα. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 5:2)
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 5:2)