Sense

1. to make an inarticulate noise, to sound, make a noise, chatter-like
2. to knock at, were heard to open

Examples

• "τὸν οὖν Πύθιον, εἰ δὴ μουσικῇ θ’ ἣδεται καὶ κύκνων φωναῖσ καὶ κιθάρασ ψόφοισ, τί θαυμαστόν ἐστι διαλεκτικῆσ φιλίᾳ τοῦτ’ ἀσπάζεσθαι τοῦ λόγου τὸ μέροσ καὶ ἀγαπᾶν, ᾧ μάλιστα καὶ πλείστῳ προσχρωμένουσ ὁρᾷ τοὺσ φιλοσόφουσ; (Plutarch, De E apud Delphos, section 6 2:18)
• νυκτὸσ δ’ ὑποστρέψασ αὐτὸσ μὲν ἀπέβη μετὰ τῶν ὁπλιτῶν καὶ προσελθὼν τοῖσ τείχεσιν ἡσυχίαν ἦγεν, αἱ δὲ νῆεσ ἐπὶ τὸν λιμένα πλεύσασαι καὶ βιαζόμεναι κραυγῇ τε πολλῇ καὶ θορύβοισ καὶ ψόφοισ ἅμα μὲν ἐξέπληττον τῷ ἀπροσδοκήτῳ τοὺσ Βυζαντίουσ, ἅμα δὲ τοῖσ ἀττικίζουσι παρεῖχον ἐπ’ ἀδείασ τὸν Ἀλκιβιάδην δέχεσθαι, πάντων ἐπὶ τὸν λιμένα καὶ τὰσ ναῦσ βοηθούντων. (Plutarch, , chapter 31 3:1)
• ἔτι δὲ μᾶλλον αὐτοὺσ ἤμβλυνε τὰ μαντεύματα τῶν ἱερῶν γυναικῶν, αἳ ποταμῶν δίναισ προσβλέπουσαι καὶ ῥευμάτων ἑλιγμοῖσ καὶ ψόφοισ τεκμαιρόμεναι προεθέσπιζον, οὐκ ἐῶσαι μάχην τίθεσθαι πρὶν ἐπιλάμψαι νέαν σελήνην. (Plutarch, Caesar, chapter 19 4:1)
• ἀλλ’ ἐὰν μὴ περὶ ἐκεῖνα καὶ μετ’ ἐκείνων ἐκφέρηται, ψόφοισ κενοῖσ καὶ ἤχοισ ἐοίκεν· (Plutarch, Platonicae quaestiones, chapter 10, section 2 4:2)
• κάλλοσ δὲ ὀνόματοσ τὸ μὲν ὥσπερ Λικύμνιοσ λέγει, ἐν τοῖσ ψόφοισ ἢ τῷ σημαινομένῳ, καὶ αἶσχοσ δὲ ὡσαύτωσ. (Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 2 13:2)

Similar forms

• ψοφεῖ (7)
• ψοφέει (2)
• ψοφεῖν (2)
• ψοφεῖτε (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.