ὠτίς
Third declension Noun; Feminine
Transliteration:
Principal Part:
ὠτίς
ὠτίδος
Structure:
ὠτιδ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Sense
- a, bustard with long earfeathers, the great bustard
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "τὰσ δὲ ὠτίδασ ἄν τισ ταχὺ ἀνιστῇ ἔστι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 43 2:4)
- ἀληθῆ λέγειν φησὶ τὸν Ξενοφῶντα ὁ Πλούταρχοσ περὶ τῶν ὠτίδων φέρεσθαι γὰρ πάμπολλα τὰ ζῷα ταῦτα εἰσ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἀπὸ τῆσ παρακειμένησ Λιβύησ, τῆσ θήρασ αὐτῶν τοιαύτησ γινομένησ, μιμητικὸν δέ ἐστι τὸ ζῷον τοῦτο, ὁ ὦτοσ, μάλιστα ὧν ἂν ἴδῃ ποιοῦντα ἄνθρωπον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 43 4:1)
- Ξενοφῶν Ἀναβάσεωσ πρώτῳ ἐνῆσαν δὲ καὶ ὠτίδεσ καὶ δορκάδεσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 55 1:5)
- ἆρ’ οὖν ἄξιόν ἐστι ταύταισ ταῖσ κοινωνίαισ καὶ συμπεριφοραῖσ παραβάλλειν ἅσπερ Ἀριστοτέλησ ἱστορεῖ φιλίασ ἀλωπέκων καὶ ὄφεων διὰ τὸ κοινὸν αὐτοῖσ πολέμιον εἶναι τὸν ἀετόν, ἢ τὰσ ὠτίδων πρὸσ ἵππουσ, ὅτι χαίρουσι προσπελάζουσαι καὶ διασκάλλουσαι τὸν ὄνθον; (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 31 12:1)
- Οὗτοι τοίνυν παραμπεχόμενοι καὶ προβαλλόμενοι τὸ θεῖον τῆσ ἀμηχανίησ τοῦ μὴ ἴσχειν ὅ τι προσενέγκαντεσ ὠφελήσουσιν, ὡσ μὴ κατάδηλοι ἐώσιν οὐδὲν ἐπιστάμενοι, ἱερὸν ἐνόμισαν τοῦτο τὸ πάθοσ εἶναι, καὶ λόγουσ ἐπιλέξαντεσ ἐπιτηδείουσ τὴν ἰήσιν κατεστήσαντο ἐσ τὸ ἀσφαλὲσ σφίσιν αὐτοῖσι, καθαρμοὺσ προσφέροντεσ καὶ ἐπαοιδὰσ, λουτρῶν τε ἀπέχεσθαι κελεύοντεσ καὶ ἐδεσμάτων πολλῶν καὶ ἀνεπιτηδείων ἀνθρώποισι νοσέουσιν ἐσθίειν, θαλασσίων μὲν τρίγλησ, μελανούρου, κεστρέοσ, ἐγχέλυοσ οὑ̔͂τοι γὰρ οἱ ἰχθύεσ εἰσὶν ἐπικαιρότατοἰ, κρεῶν δὲ αἰγείου καὶ ἐλάφων καὶ χοιρίων καὶ κυνὸσ ̔ταῦτα γὰρ κρεῶν ταρακτικώτατά ἐστι τῆσ κοιλίησ̓, ὀρνίθων δὲ ἀλεκτρυόνοσ καὶ τρυγόνοσ καὶ ὠτίδοσ, ἔτι δὲ ὅσα νομίζεται ἰσχυρότατα εἶναι, λαχάνων δὲ μίνθησ, σκορόδου καὶ κρομύου ̔δριμὺ γὰρ ἀσθενέοντι οὐδὲν ξυμφέρεἰ, ἱμάτιον δὲ μέλαν μὴ ἔχειν ̔θανατῶδεσ γὰρ τὸ μέλαν̓, μηδὲ ἐν αἰγείῳ κατακέεσθαι δέρματι μηδὲ φορέειν, μηδὲ πόδα ἐπὶ ποδὶ ἔχειν, μηδὲ χεῖρα ἐπὶ χειρὶ ̔ταῦτα γὰρ πάντα κωλύματα εἶναἰ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 1.7)