Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ὑποφήτης

First declension Noun; Masculine 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ὑποφήτης ὑποφήτου

Structure: ὑποφητ (Stem) + ης (Ending)

Etym.: fhmi/

Sense

  1. a suggester, interpreter, a priest who declares an oracle, poets

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative ὑποφήτης ὑποφήτᾱ ὑποφῆται
Genitive ὑποφήτου ὑποφήταιν ὑποφητῶν
Dative ὑποφήτῃ ὑποφήταιν ὑποφήταις
Accusative ὑποφήτην ὑποφήτᾱ ὑποφήτᾱς
Vocative ὑποφῆτα ὑποφήτᾱ ὑποφῆται

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Τιέμεναι κέλομαι τὸν ἐμὸν θεράπονθ’ ὑποφήτην οὐ γάρ μοι κτεάνων μέλεται ἄγαν, ἀλλ’ ὑποφήτου· (Lucian, Alexander, (no name) 24:4)
  • ἐθελήσασ δὲ καὶ μειζόνωσ ἐκπλῆξαι τὸ πλῆθοσ, ὑπέσχετο καὶ λαλοῦντα παρέξειν τὸν θεόν, αὐτὸν ἄνευ ὑποφήτου χρησμῳδοῦντα. (Lucian, Alexander, (no name) 26:2)
  • τοῖσιν δὲ Γλαῦκοσ βρυχίησ ἁλὸσ ἐξεφαάνθη, Νηρῆοσ θείοιο πολυφράδμων ὑποφήτησ· (Apollodorus, Argonautica, book 1 22:32)
  • Μουσάων δ’ ὑποφῆται ἀείδοντι Πτολεμαῖον ἀντ’ εὐεργεσίασ. (Theocritus, Idylls, 59)
  • ἐγὼ δ’ ἑτέρων ὑποφήτησ φθέγξομαι, ὡσ ἐθέλεισ σύ, καὶ ὅππωσ τοι φίλον αὐτῇ. (Theocritus, Idylls, 77)
  • εἰσ τὸν ἑαυτοῦ πατέρα ἔνθ’ ἑκατονταέτησ, ζωῆσ βροτέησ καθύπερθε, πνεύματι καὶ θώκῳ τεσσαρακονταέτησ, μείλιχοσ, ἡδυεπήσ, λαμπρὸσ Τριάδοσ ὑποφήτησ, νήδυμον ὕπνον ἔχω, Γρηγορίοιο δέμασ· (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 8, chapter 121)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION