- ὅθεν τὸ σφόδρα φιλεῖν καὶ φιλεῖσθαι πρὸσ πολλοὺσ οὐκ ἔστιν, ἀλλ’ ὥσπερ οἱ ποταμοὶ πολλὰσ σχίσεισ καὶ κατατομὰσ λαμβάνοντεσ ἀσθενεῖσ καὶ λεπτοὶ ῥέουσιν, οὕτω τὸ φιλεῖν ἐν ψυχῇ σφοδρὸν πεφυκὸσ εἰσ πολλοὺσ μεριζόμενον ἐξαμαυροῦται. (Plutarch, De amicorum multitudine, chapter, section 2 9:1)
(플루타르코스, De amicorum multitudine, chapter, section 2 9:1)
- τὸ μέντοι ’ ἀμφὶσ ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο οὐχ ὡσ περὶ ἓν ἕκαστον ἀκουστέον γενήσονται γὰρ οὕτωσ η τὸν ἀριθμὸν ἀλλ’ ἐπείπερ ἔσχισται μὲν ἑκάτερον τῶν ὤτων εἰσ δύο σχίσεισ, τούτων δ’ αὖ συνάφεια κατὰ τὴν τελευταίαν ὑπόληξιν,2 ἕκαστον μὲν ἂν λέγοιτο καθὸ τέτταρεσ αἱ πᾶσαι σχίσεισ τῶν ὤτων, ἑκάτερον δὲ καθὸ συμφυῆ πάλιν ἐπὶ τέλει γίνεται τῆσ ἀνατάσεωσ αὐτῶν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 81 1:2)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 81 1:2)
- καὶ μέγα ἂν βοῴησ ὅτι οὐκ οἶσθα ἄλλωσ πωσ ἕκαστον γιγνόμενον ἢ μετασχὸν τῆσ ἰδίασ οὐσίασ ἑκάστου οὗ ἂν μετάσχῃ, καὶ ἐν τούτοισ οὐκ ἔχεισ ἄλλην τινὰ αἰτίαν τοῦ δύο γενέσθαι ἀλλ’ ἢ τὴν τῆσ δυάδοσ μετάσχεσιν, καὶ δεῖν τούτου μετασχεῖν τὰ μέλλοντα δύο ἔσεσθαι, καὶ μονάδοσ ὃ ἂν μέλλῃ ἓν ἔσεσθαι, τὰσ δὲ σχίσεισ ταύτασ καὶ προσθέσεισ καὶ τὰσ ἄλλασ τὰσ τοιαύτασ κομψείασ ἐῴησ ἂν χαίρειν, παρεὶσ ἀποκρίνασθαι τοῖσ σεαυτοῦ σοφωτέροισ· (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 724:1)
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 724:1)
- νῦν δὲ ἐοίκε σχίσεισ τε καὶ τριόδουσ πολλὰσ ἔχειν· (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 866:3)
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 866:3)