Sense

1. to be a fellow-pupil or companion in philosophy, to pass one's time with or together

Examples

• ταῖσ δὲ καθ’ ἡμέραν ἐν τῷ συσχολάζειν καὶ συνδιαιτᾶσθαι χάρισιν οὐδὲν ἦν ἄτεγκτον ἦθοσ οὐδὲ φύσισ ἀνάλωτοσ, ἀλλὰ καὶ δεδιόσι καὶ φθονοῦσιν ὅμωσ τὸ συγγενέσθαι καὶ προσιδεῖν ἐκεῖνον ἡδονήν τινα καὶ φιλοφροσύνην παρεῖχε. (Plutarch, , chapter 24 4:2)
• Ἀριστοφάνουσ δὲ τοῦ Βοιωτοῦ γράψαντοσ, ὅτι χρήματα μὲν αἰτήσασ οὐκ ἔλαβε παρὰ Θηβαίων, ἐπιχειρῶν δὲ τοῖσ νέοισ διαλέγεσθαι καὶ συσχολάζειν ὑπὸ τῶν ἀρχόντων ἐκωλύθη δι’ ἀγροικίαν αὐτῶν καὶ μισολογίαν, ἄλλο μὲν οὐδέν ἐστι τεκμήριον ὁ δ’ Ἡρόδοτοσ τῷ Ἀριστοφάνει μεμαρτύρηκε, δι’ ὧν τὰ μὲν ψευδῶσ, τὰ δὲ διὰ , τὰ δὲ ὡσ μισῶν καὶ διαφερόμενοσ τοῖσ Θηβαίοισ ἐγκέκληκε; (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 31 1:1)
• ἀλλὰ τούτῳ μὲν, ὡσ Πλάτων φησί, Ζώπυρον ἐπέστησε παιδαγωγὸν Περικλῆσ, οὐδέν τι τῶν ἄλλων διαφέροντα δούλων τοὺσ δὲ Σπαρτιατῶν παῖδασ οὐκ ἐπὶ ὠνητοῖσ οὐδὲ μισθίοισ ἐποιήσατο παιδαγωγοῖσ ὁ Λυκοῦργοσ, οὐδ’ ἐξῆν ἑκάστῳ τρέφειν οὐδὲ παιδεύειν ὡσ ἐβούλετο τὸν υἱόν, ἀλλὰ πάντασ εὐθὺσ ἑπταετεῖσ γενομένουσ παραλαμβάνων αὐτὸσ εἰσ ἀγέλασ κατελόχιζε, καὶ συννόμουσ ποιῶν καὶ συντρόφουσ μετ’ ἀλλήλων εἴθιζε συμπαίζειν καὶ συσχολάζειν. (Plutarch, Lycurgus, chapter 16 4:1)
• τὸν δὲ κῆπον καὶ τὸν περίπατον καὶ τὰσ οἰκίασ τὰσ πρὸσ τῷ κήπῳ πάσασ δίδωμι τῶν γεγραμμένων φίλων ἀεὶ τοῖσ βουλομένοισ συσχολάζειν καὶ συμφιλοσοφεῖν ἐν αὐταῖσ, ἐπειδήπερ οὐ δυνατὸν πᾶσιν ἀνθρώποισ ἀεὶ ἐπιδημεῖν, μήτ’ ἐξαλλοτριοῦσι μήτ’ ἐξιδιαζομένου μηδενόσ, ἀλλ’ ὡσ ἂν ἱερὸν κοινῇ κεκτημένοισ, καὶ τὰ πρὸσ ἀλλήλουσ οἰκείωσ καὶ φιλικῶσ χρωμένοισ, ὥσπερ προσῆκον καὶ δίκαιον. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. b'. QEOFRASTOS 17:8)

Similar forms

• συσχολάζειν (4)
• συσχολαστῶν (3)
• συσχολαστὴς (2)
• συσχολάσαι (1)
• συσχολάζων (1)
• συσχολάσαντα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.