Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνοικειόω

ο-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνοικειόω συνοικειώσω

Structure: συν (Prefix) + οἰκειό (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to bind together as friends or kinsmen, to associate or combine with, to be closely united

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνοικείω συνοικείοις συνοικείοι
Dual συνοικείουτον συνοικείουτον
Plural συνοικείουμεν συνοικείουτε συνοικείουσιν*
SubjunctiveSingular συνοικείω συνοικείοις συνοικείοι
Dual συνοικείωτον συνοικείωτον
Plural συνοικείωμεν συνοικείωτε συνοικείωσιν*
OptativeSingular συνοικείοιμι συνοικείοις συνοικείοι
Dual συνοικείοιτον συνοικειοίτην
Plural συνοικείοιμεν συνοικείοιτε συνοικείοιεν
ImperativeSingular συνοικεῖου συνοικειοῦτω
Dual συνοικείουτον συνοικειοῦτων
Plural συνοικείουτε συνοικειοῦντων, συνοικειοῦτωσαν
Infinitive συνοικείουν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνοικειων συνοικειουντος συνοικειουσα συνοικειουσης συνοικειουν συνοικειουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνοικείουμαι συνοικείοι συνοικείουται
Dual συνοικείουσθον συνοικείουσθον
Plural συνοικειοῦμεθα συνοικείουσθε συνοικείουνται
SubjunctiveSingular συνοικείωμαι συνοικείοι συνοικείωται
Dual συνοικείωσθον συνοικείωσθον
Plural συνοικειώμεθα συνοικείωσθε συνοικείωνται
OptativeSingular συνοικειοίμην συνοικείοιο συνοικείοιτο
Dual συνοικείοισθον συνοικειοίσθην
Plural συνοικειοίμεθα συνοικείοισθε συνοικείοιντο
ImperativeSingular συνοικείου συνοικειοῦσθω
Dual συνοικείουσθον συνοικειοῦσθων
Plural συνοικείουσθε συνοικειοῦσθων, συνοικειοῦσθωσαν
Infinitive συνοικείουσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνοικειουμενος συνοικειουμενου συνοικειουμενη συνοικειουμενης συνοικειουμενον συνοικειουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνοικειώσω συνοικειώσεις συνοικειώσει
Dual συνοικειώσετον συνοικειώσετον
Plural συνοικειώσομεν συνοικειώσετε συνοικειώσουσιν*
OptativeSingular συνοικειώσοιμι συνοικειώσοις συνοικειώσοι
Dual συνοικειώσοιτον συνοικειωσοίτην
Plural συνοικειώσοιμεν συνοικειώσοιτε συνοικειώσοιεν
Infinitive συνοικειώσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνοικειωσων συνοικειωσοντος συνοικειωσουσα συνοικειωσουσης συνοικειωσον συνοικειωσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνοικειώσομαι συνοικειώσει, συνοικειώσῃ συνοικειώσεται
Dual συνοικειώσεσθον συνοικειώσεσθον
Plural συνοικειωσόμεθα συνοικειώσεσθε συνοικειώσονται
OptativeSingular συνοικειωσοίμην συνοικειώσοιο συνοικειώσοιτο
Dual συνοικειώσοισθον συνοικειωσοίσθην
Plural συνοικειωσοίμεθα συνοικειώσοισθε συνοικειώσοιντο
Infinitive συνοικειώσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνοικειωσομενος συνοικειωσομενου συνοικειωσομενη συνοικειωσομενης συνοικειωσομενον συνοικειωσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῳκεῖουν συνῳκεῖους συνῳκεῖουν*
Dual συνῳκείουτον συνῳκειοῦτην
Plural συνῳκείουμεν συνῳκείουτε συνῳκεῖουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῳκειοῦμην συνῳκείου συνῳκείουτο
Dual συνῳκείουσθον συνῳκειοῦσθην
Plural συνῳκειοῦμεθα συνῳκείουσθε συνῳκείουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Νομᾷ γὰρ δὴ καὶ τὴν τῶν Ἑστιάδων παρθένων καθιέρωσιν καὶ ὅλωσ τὴν περὶ τὸ πῦρ τὸ ἀθάνατον, ὃ φυλάττουσιν αὗται, θεραπείαν τε καὶ τιμὴν ἀποδιδόασιν, εἴτε ὡσ καθαρὰν καὶ ἄφθαρτον τὴν τοῦ πυρὸσ οὐσίαν ἀκηράτοισ καὶ ἀμιάντοισ παρατιθεμένου σώμασιν, εἴτε τὸ ἄκαρπον καὶ ἄγονον τῇ παρθενίᾳ συνοικειοῦντοσ. (Plutarch, Numa, chapter 9 5:2)
  • συνοικειοῦντοσ. (Plutarch, De Iside et Osiride, section 48 11:1)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION