Ancient Greek-English Dictionary Language

συνηδύνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνηδύνω συνηδυνῶ

Structure: συν (Prefix) + ἡδύν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to make pleasant to the taste: - , to help in cheering

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηδύνω συνηδύνεις συνηδύνει
Dual συνηδύνετον συνηδύνετον
Plural συνηδύνομεν συνηδύνετε συνηδύνουσιν*
SubjunctiveSingular συνηδύνω συνηδύνῃς συνηδύνῃ
Dual συνηδύνητον συνηδύνητον
Plural συνηδύνωμεν συνηδύνητε συνηδύνωσιν*
OptativeSingular συνηδύνοιμι συνηδύνοις συνηδύνοι
Dual συνηδύνοιτον συνηδυνοίτην
Plural συνηδύνοιμεν συνηδύνοιτε συνηδύνοιεν
ImperativeSingular συνήδυνε συνηδυνέτω
Dual συνηδύνετον συνηδυνέτων
Plural συνηδύνετε συνηδυνόντων, συνηδυνέτωσαν
Infinitive συνηδύνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνηδυνων συνηδυνοντος συνηδυνουσα συνηδυνουσης συνηδυνον συνηδυνοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηδύνομαι συνηδύνει, συνηδύνῃ συνηδύνεται
Dual συνηδύνεσθον συνηδύνεσθον
Plural συνηδυνόμεθα συνηδύνεσθε συνηδύνονται
SubjunctiveSingular συνηδύνωμαι συνηδύνῃ συνηδύνηται
Dual συνηδύνησθον συνηδύνησθον
Plural συνηδυνώμεθα συνηδύνησθε συνηδύνωνται
OptativeSingular συνηδυνοίμην συνηδύνοιο συνηδύνοιτο
Dual συνηδύνοισθον συνηδυνοίσθην
Plural συνηδυνοίμεθα συνηδύνοισθε συνηδύνοιντο
ImperativeSingular συνηδύνου συνηδυνέσθω
Dual συνηδύνεσθον συνηδυνέσθων
Plural συνηδύνεσθε συνηδυνέσθων, συνηδυνέσθωσαν
Infinitive συνηδύνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνηδυνομενος συνηδυνομενου συνηδυνομενη συνηδυνομενης συνηδυνομενον συνηδυνομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • μιγνύμενα παντοδαπῶσ καὶ σκευαζόμενα συνηδύνειν. (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 18 7:1)
  • καθόλου μὲν οὖν εἴρηται ὅτι ὡσ δεῖ ὁμιλήσει, ἀναφέρων δὲ πρὸσ τὸ καλὸν καὶ τὸ συμφέρον στοχάσεται τοῦ μὴ λυπεῖν ἢ συνηδύνειν. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 122:3)
  • τούτων δ’ ὅσασ μὲν αὐτῷ ἐστὶ μὴ καλὸν ἢ βλαβερὸν συνηδύνειν, δυσχερανεῖ, καὶ προαιρήσεται λυπεῖν· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 123:2)
  • καὶ μᾶλλον ἢ ἧττον γνωρίμοισ, ὁμοίωσ δὲ καὶ κατὰ τὰσ ἄλλασ διαφοράσ, ἑκάστοισ ἀπονέμων τὸ πρέπον, καὶ καθ’ αὑτὸ μὲν αἱρούμενοσ τὸ συνηδύνειν, λυπεῖν δ’ εὐλαβούμενοσ, τοῖσ δ’ ἀποβαίνουσιν, ἐὰν ᾖ μείζω, συνεπόμενοσ, λέγω δὲ τῷ καλῷ καὶ τῷ συμφέροντι. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 126:1)

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION