Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνεπικραδαίνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνεπικραδαίνω

Structure: συνεπικραδαίν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to move backwards and forwards together with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπικραδαίνω συνεπικραδαίνεις συνεπικραδαίνει
Dual συνεπικραδαίνετον συνεπικραδαίνετον
Plural συνεπικραδαίνομεν συνεπικραδαίνετε συνεπικραδαίνουσιν*
SubjunctiveSingular συνεπικραδαίνω συνεπικραδαίνῃς συνεπικραδαίνῃ
Dual συνεπικραδαίνητον συνεπικραδαίνητον
Plural συνεπικραδαίνωμεν συνεπικραδαίνητε συνεπικραδαίνωσιν*
OptativeSingular συνεπικραδαίνοιμι συνεπικραδαίνοις συνεπικραδαίνοι
Dual συνεπικραδαίνοιτον συνεπικραδαινοίτην
Plural συνεπικραδαίνοιμεν συνεπικραδαίνοιτε συνεπικραδαίνοιεν
ImperativeSingular συνεπικράδαινε συνεπικραδαινέτω
Dual συνεπικραδαίνετον συνεπικραδαινέτων
Plural συνεπικραδαίνετε συνεπικραδαινόντων, συνεπικραδαινέτωσαν
Infinitive συνεπικραδαίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεπικραδαινων συνεπικραδαινοντος συνεπικραδαινουσα συνεπικραδαινουσης συνεπικραδαινον συνεπικραδαινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπικραδαίνομαι συνεπικραδαίνει, συνεπικραδαίνῃ συνεπικραδαίνεται
Dual συνεπικραδαίνεσθον συνεπικραδαίνεσθον
Plural συνεπικραδαινόμεθα συνεπικραδαίνεσθε συνεπικραδαίνονται
SubjunctiveSingular συνεπικραδαίνωμαι συνεπικραδαίνῃ συνεπικραδαίνηται
Dual συνεπικραδαίνησθον συνεπικραδαίνησθον
Plural συνεπικραδαινώμεθα συνεπικραδαίνησθε συνεπικραδαίνωνται
OptativeSingular συνεπικραδαινοίμην συνεπικραδαίνοιο συνεπικραδαίνοιτο
Dual συνεπικραδαίνοισθον συνεπικραδαινοίσθην
Plural συνεπικραδαινοίμεθα συνεπικραδαίνοισθε συνεπικραδαίνοιντο
ImperativeSingular συνεπικραδαίνου συνεπικραδαινέσθω
Dual συνεπικραδαίνεσθον συνεπικραδαινέσθων
Plural συνεπικραδαίνεσθε συνεπικραδαινέσθων, συνεπικραδαινέσθωσαν
Infinitive συνεπικραδαίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεπικραδαινομενος συνεπικραδαινομενου συνεπικραδαινομενη συνεπικραδαινομενης συνεπικραδαινομενον συνεπικραδαινομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσυνεπικράδαινον ἐσυνεπικράδαινες ἐσυνεπικράδαινεν*
Dual ἐσυνεπικραδαίνετον ἐσυνεπικραδαινέτην
Plural ἐσυνεπικραδαίνομεν ἐσυνεπικραδαίνετε ἐσυνεπικράδαινον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσυνεπικραδαινόμην ἐσυνεπικραδαίνου ἐσυνεπικραδαίνετο
Dual ἐσυνεπικραδαίνεσθον ἐσυνεπικραδαινέσθην
Plural ἐσυνεπικραδαινόμεθα ἐσυνεπικραδαίνεσθε ἐσυνεπικραδαίνοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to move backwards and forwards together with

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION