뜻

1. a military commander

예문

• τὸν γὰρ στρατοπεδάρχην αὐτοῦ Φίλιππον ἔλεγον προδεδωκέναι τὴν βασιλικὴν αὐλὴν καὶ τὰς Ῥωμαίων δυνάμεις τὰς οὔσας ἐν Ιἑροσολύμοις κατὰ τὴν αὐτοῦ πρόσταξιν. (Flavius Josephus, 481:3)

  (플라비우스 요세푸스, 481:3)

• ἑτέρου τε πάλιν ἡμῖν ἀγῶνος ἐνστάντος, ἐν ᾧ τόν τε στρατοπεδάρχην τοῦ τάγματος ἡμῶν συνέβη πεσεῖν καὶ τὸν ἀετὸν ὑπὸ τοῖς πολεμίοις γενέσθαι, τὸν αὐτὸν τρόπον ὑπὲρ ὅλου τοῦ τάγματος ἀγωνισάμενος τόν τ ἀετὸν ἀνεκομισάμην καὶ τὸν στρατοπεδάρχην ἔσωσα: (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 36 9:1)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 36 9:1)

• καταφυγόντων δὲ ἐν αὐτῷ τῶν περιφανεστέρων - τὸ γὰρ ἄλλο πλῆθος ἐν ταῖς Ἰταλικαῖς φεῦγον διεσπάρη πόλεσι - καὶ πολιορκουμένων ὑπὸ Κελτῶν, οἳ παρὰ τὴν Οὐιεντανῶν πόλιν καταφυγόντες Ῥωμαῖοι Καιδίκιόν τινα στρατοπεδάρχην ποιοῦσιν: (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 13, chapter 6 2:2)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 13, chapter 6 2:2)

• κἀκεῖνος οὐκέτι καρτερήσας δεσμεῖ μὲν ἀμφοτέρους τοὺς υἱεῖς καὶ διεχώρισεν ἀπ ἀλλήλων, πέμπει δὲ πρὸς Καίσαρα διὰ τάχους Οὐολούμνιόν τε τὸν στρατοπεδάρχην καὶ τῶν φίλων Ὄλυμπον ἐγγράφους τὰς μηνύσεις φέροντας. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 754:3)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 754:3)

유사 형태

• στρατοπεδάρχην (5)
• στρατοπεδάρχης (3)
• στρατοπεδαρχίαν (1)
• στρατοπεδάρχῃ? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.