Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

σπίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: σπίζω σπίσω ἔσπισα ἔσπικα ἔσπισμαι ἐσπίσθην

Structure: σπίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. I pipe, chirp, of the shrill note of small birds (see σπίγγος ‎(spíngos))

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σπίζω σπίζεις σπίζει
Dual σπίζετον σπίζετον
Plural σπίζομεν σπίζετε σπίζουσιν*
SubjunctiveSingular σπίζω σπίζῃς σπίζῃ
Dual σπίζητον σπίζητον
Plural σπίζωμεν σπίζητε σπίζωσιν*
OptativeSingular σπίζοιμι σπίζοις σπίζοι
Dual σπίζοιτον σπιζοίτην
Plural σπίζοιμεν σπίζοιτε σπίζοιεν
ImperativeSingular σπίζε σπιζέτω
Dual σπίζετον σπιζέτων
Plural σπίζετε σπιζόντων, σπιζέτωσαν
Infinitive σπίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
σπιζων σπιζοντος σπιζουσα σπιζουσης σπιζον σπιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σπίζομαι σπίζει, σπίζῃ σπίζεται
Dual σπίζεσθον σπίζεσθον
Plural σπιζόμεθα σπίζεσθε σπίζονται
SubjunctiveSingular σπίζωμαι σπίζῃ σπίζηται
Dual σπίζησθον σπίζησθον
Plural σπιζώμεθα σπίζησθε σπίζωνται
OptativeSingular σπιζοίμην σπίζοιο σπίζοιτο
Dual σπίζοισθον σπιζοίσθην
Plural σπιζοίμεθα σπίζοισθε σπίζοιντο
ImperativeSingular σπίζου σπιζέσθω
Dual σπίζεσθον σπιζέσθων
Plural σπίζεσθε σπιζέσθων, σπιζέσθωσαν
Infinitive σπίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σπιζομενος σπιζομενου σπιζομενη σπιζομενης σπιζομενον σπιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σπίσω σπίσεις σπίσει
Dual σπίσετον σπίσετον
Plural σπίσομεν σπίσετε σπίσουσιν*
OptativeSingular σπίσοιμι σπίσοις σπίσοι
Dual σπίσοιτον σπισοίτην
Plural σπίσοιμεν σπίσοιτε σπίσοιεν
Infinitive σπίσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
σπισων σπισοντος σπισουσα σπισουσης σπισον σπισοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σπίσομαι σπίσει, σπίσῃ σπίσεται
Dual σπίσεσθον σπίσεσθον
Plural σπισόμεθα σπίσεσθε σπίσονται
OptativeSingular σπισοίμην σπίσοιο σπίσοιτο
Dual σπίσοισθον σπισοίσθην
Plural σπισοίμεθα σπίσοισθε σπίσοιντο
Infinitive σπίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σπισομενος σπισομενου σπισομενη σπισομενης σπισομενον σπισομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σπισθήσομαι σπισθήσῃ σπισθήσεται
Dual σπισθήσεσθον σπισθήσεσθον
Plural σπισθησόμεθα σπισθήσεσθε σπισθήσονται
OptativeSingular σπισθησοίμην σπισθήσοιο σπισθήσοιτο
Dual σπισθήσοισθον σπισθησοίσθην
Plural σπισθησοίμεθα σπισθήσοισθε σπισθήσοιντο
Infinitive σπισθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σπισθησομενος σπισθησομενου σπισθησομενη σπισθησομενης σπισθησομενον σπισθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓σπιζον έ̓σπιζες έ̓σπιζεν*
Dual ἐσπίζετον ἐσπιζέτην
Plural ἐσπίζομεν ἐσπίζετε έ̓σπιζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσπιζόμην ἐσπίζου ἐσπίζετο
Dual ἐσπίζεσθον ἐσπιζέσθην
Plural ἐσπιζόμεθα ἐσπίζεσθε ἐσπίζοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓σπισα έ̓σπισας έ̓σπισεν*
Dual ἐσπίσατον ἐσπισάτην
Plural ἐσπίσαμεν ἐσπίσατε έ̓σπισαν
SubjunctiveSingular σπίσω σπίσῃς σπίσῃ
Dual σπίσητον σπίσητον
Plural σπίσωμεν σπίσητε σπίσωσιν*
OptativeSingular σπίσαιμι σπίσαις σπίσαι
Dual σπίσαιτον σπισαίτην
Plural σπίσαιμεν σπίσαιτε σπίσαιεν
ImperativeSingular σπίσον σπισάτω
Dual σπίσατον σπισάτων
Plural σπίσατε σπισάντων
Infinitive σπίσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σπισᾱς σπισαντος σπισᾱσα σπισᾱσης σπισαν σπισαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσπισάμην ἐσπίσω ἐσπίσατο
Dual ἐσπίσασθον ἐσπισάσθην
Plural ἐσπισάμεθα ἐσπίσασθε ἐσπίσαντο
SubjunctiveSingular σπίσωμαι σπίσῃ σπίσηται
Dual σπίσησθον σπίσησθον
Plural σπισώμεθα σπίσησθε σπίσωνται
OptativeSingular σπισαίμην σπίσαιο σπίσαιτο
Dual σπίσαισθον σπισαίσθην
Plural σπισαίμεθα σπίσαισθε σπίσαιντο
ImperativeSingular σπίσαι σπισάσθω
Dual σπίσασθον σπισάσθων
Plural σπίσασθε σπισάσθων
Infinitive σπίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σπισαμενος σπισαμενου σπισαμενη σπισαμενης σπισαμενον σπισαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσπίσθην ἐσπίσθης ἐσπίσθη
Dual ἐσπίσθητον ἐσπισθήτην
Plural ἐσπίσθημεν ἐσπίσθητε ἐσπίσθησαν
SubjunctiveSingular σπίσθω σπίσθῃς σπίσθῃ
Dual σπίσθητον σπίσθητον
Plural σπίσθωμεν σπίσθητε σπίσθωσιν*
OptativeSingular σπισθείην σπισθείης σπισθείη
Dual σπισθείητον σπισθειήτην
Plural σπισθείημεν σπισθείητε σπισθείησαν
ImperativeSingular σπίσθητι σπισθήτω
Dual σπίσθητον σπισθήτων
Plural σπίσθητε σπισθέντων
Infinitive σπισθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
σπισθεις σπισθεντος σπισθεισα σπισθεισης σπισθεν σπισθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓σπικα έ̓σπικας έ̓σπικεν*
Dual ἐσπίκατον ἐσπίκατον
Plural ἐσπίκαμεν ἐσπίκατε ἐσπίκᾱσιν*
SubjunctiveSingular ἐσπίκω ἐσπίκῃς ἐσπίκῃ
Dual ἐσπίκητον ἐσπίκητον
Plural ἐσπίκωμεν ἐσπίκητε ἐσπίκωσιν*
OptativeSingular ἐσπίκοιμι ἐσπίκοις ἐσπίκοι
Dual ἐσπίκοιτον ἐσπικοίτην
Plural ἐσπίκοιμεν ἐσπίκοιτε ἐσπίκοιεν
ImperativeSingular έ̓σπικε ἐσπικέτω
Dual ἐσπίκετον ἐσπικέτων
Plural ἐσπίκετε ἐσπικόντων
Infinitive ἐσπικέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐσπικως ἐσπικοντος ἐσπικυῑα ἐσπικυῑᾱς ἐσπικον ἐσπικοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓σπισμαι έ̓σπισαι έ̓σπισται
Dual έ̓σπισθον έ̓σπισθον
Plural ἐσπίσμεθα έ̓σπισθε ἐσπίσαται
ImperativeSingular έ̓σπισο ἐσπίσθω
Dual έ̓σπισθον ἐσπίσθων
Plural έ̓σπισθε ἐσπίσθων
Infinitive έ̓σπισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐσπισμενος ἐσπισμενου ἐσπισμενη ἐσπισμενης ἐσπισμενον ἐσπισμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION