Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

σοφίζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: σοφίζω σοφιῶ ἐσόφισα σεσόφικα σεσόφισμαι ἐσοφίσθην

Structure: σοφίζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: sofo/s

Sense

  1. I make wise, instruct
  2. (passive) I become wise, clever, skilled
  3. (middle) I teach myself, learn

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σοφίζω σοφίζεις σοφίζει
Dual σοφίζετον σοφίζετον
Plural σοφίζομεν σοφίζετε σοφίζουσιν*
SubjunctiveSingular σοφίζω σοφίζῃς σοφίζῃ
Dual σοφίζητον σοφίζητον
Plural σοφίζωμεν σοφίζητε σοφίζωσιν*
OptativeSingular σοφίζοιμι σοφίζοις σοφίζοι
Dual σοφίζοιτον σοφιζοίτην
Plural σοφίζοιμεν σοφίζοιτε σοφίζοιεν
ImperativeSingular σόφιζε σοφιζέτω
Dual σοφίζετον σοφιζέτων
Plural σοφίζετε σοφιζόντων, σοφιζέτωσαν
Infinitive σοφίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
σοφιζων σοφιζοντος σοφιζουσα σοφιζουσης σοφιζον σοφιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σοφίζομαι σοφίζει, σοφίζῃ σοφίζεται
Dual σοφίζεσθον σοφίζεσθον
Plural σοφιζόμεθα σοφίζεσθε σοφίζονται
SubjunctiveSingular σοφίζωμαι σοφίζῃ σοφίζηται
Dual σοφίζησθον σοφίζησθον
Plural σοφιζώμεθα σοφίζησθε σοφίζωνται
OptativeSingular σοφιζοίμην σοφίζοιο σοφίζοιτο
Dual σοφίζοισθον σοφιζοίσθην
Plural σοφιζοίμεθα σοφίζοισθε σοφίζοιντο
ImperativeSingular σοφίζου σοφιζέσθω
Dual σοφίζεσθον σοφιζέσθων
Plural σοφίζεσθε σοφιζέσθων, σοφιζέσθωσαν
Infinitive σοφίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σοφιζομενος σοφιζομενου σοφιζομενη σοφιζομενης σοφιζομενον σοφιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σοφίω σοφίεις σοφίει
Dual σοφίειτον σοφίειτον
Plural σοφίουμεν σοφίειτε σοφίουσιν*
OptativeSingular σοφίοιμι σοφίοις σοφίοι
Dual σοφίοιτον σοφιοίτην
Plural σοφίοιμεν σοφίοιτε σοφίοιεν
Infinitive σοφίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
σοφιων σοφιουντος σοφιουσα σοφιουσης σοφιουν σοφιουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σοφίουμαι σοφίει, σοφίῃ σοφίειται
Dual σοφίεισθον σοφίεισθον
Plural σοφιοῦμεθα σοφίεισθε σοφίουνται
OptativeSingular σοφιοίμην σοφίοιο σοφίοιτο
Dual σοφίοισθον σοφιοίσθην
Plural σοφιοίμεθα σοφίοισθε σοφίοιντο
Infinitive σοφίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σοφιουμενος σοφιουμενου σοφιουμενη σοφιουμενης σοφιουμενον σοφιουμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σοφισθήσομαι σοφισθήσῃ σοφισθήσεται
Dual σοφισθήσεσθον σοφισθήσεσθον
Plural σοφισθησόμεθα σοφισθήσεσθε σοφισθήσονται
OptativeSingular σοφισθησοίμην σοφισθήσοιο σοφισθήσοιτο
Dual σοφισθήσοισθον σοφισθησοίσθην
Plural σοφισθησοίμεθα σοφισθήσοισθε σοφισθήσοιντο
Infinitive σοφισθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σοφισθησομενος σοφισθησομενου σοφισθησομενη σοφισθησομενης σοφισθησομενον σοφισθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσόφιζον ἐσόφιζες ἐσόφιζεν*
Dual ἐσοφίζετον ἐσοφιζέτην
Plural ἐσοφίζομεν ἐσοφίζετε ἐσόφιζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσοφιζόμην ἐσοφίζου ἐσοφίζετο
Dual ἐσοφίζεσθον ἐσοφιζέσθην
Plural ἐσοφιζόμεθα ἐσοφίζεσθε ἐσοφίζοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσόφισα ἐσόφισας ἐσόφισεν*
Dual ἐσοφίσατον ἐσοφισάτην
Plural ἐσοφίσαμεν ἐσοφίσατε ἐσόφισαν
SubjunctiveSingular σοφίσω σοφίσῃς σοφίσῃ
Dual σοφίσητον σοφίσητον
Plural σοφίσωμεν σοφίσητε σοφίσωσιν*
OptativeSingular σοφίσαιμι σοφίσαις σοφίσαι
Dual σοφίσαιτον σοφισαίτην
Plural σοφίσαιμεν σοφίσαιτε σοφίσαιεν
ImperativeSingular σόφισον σοφισάτω
Dual σοφίσατον σοφισάτων
Plural σοφίσατε σοφισάντων
Infinitive σοφίσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σοφισᾱς σοφισαντος σοφισᾱσα σοφισᾱσης σοφισαν σοφισαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσοφισάμην ἐσοφίσω ἐσοφίσατο
Dual ἐσοφίσασθον ἐσοφισάσθην
Plural ἐσοφισάμεθα ἐσοφίσασθε ἐσοφίσαντο
SubjunctiveSingular σοφίσωμαι σοφίσῃ σοφίσηται
Dual σοφίσησθον σοφίσησθον
Plural σοφισώμεθα σοφίσησθε σοφίσωνται
OptativeSingular σοφισαίμην σοφίσαιο σοφίσαιτο
Dual σοφίσαισθον σοφισαίσθην
Plural σοφισαίμεθα σοφίσαισθε σοφίσαιντο
ImperativeSingular σόφισαι σοφισάσθω
Dual σοφίσασθον σοφισάσθων
Plural σοφίσασθε σοφισάσθων
Infinitive σοφίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σοφισαμενος σοφισαμενου σοφισαμενη σοφισαμενης σοφισαμενον σοφισαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐσοφίσθην ἐσοφίσθης ἐσοφίσθη
Dual ἐσοφίσθητον ἐσοφισθήτην
Plural ἐσοφίσθημεν ἐσοφίσθητε ἐσοφίσθησαν
SubjunctiveSingular σοφίσθω σοφίσθῃς σοφίσθῃ
Dual σοφίσθητον σοφίσθητον
Plural σοφίσθωμεν σοφίσθητε σοφίσθωσιν*
OptativeSingular σοφισθείην σοφισθείης σοφισθείη
Dual σοφισθείητον σοφισθειήτην
Plural σοφισθείημεν σοφισθείητε σοφισθείησαν
ImperativeSingular σοφίσθητι σοφισθήτω
Dual σοφίσθητον σοφισθήτων
Plural σοφίσθητε σοφισθέντων
Infinitive σοφισθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
σοφισθεις σοφισθεντος σοφισθεισα σοφισθεισης σοφισθεν σοφισθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σεσόφικα σεσόφικας σεσόφικεν*
Dual σεσοφίκατον σεσοφίκατον
Plural σεσοφίκαμεν σεσοφίκατε σεσοφίκᾱσιν*
SubjunctiveSingular σεσοφίκω σεσοφίκῃς σεσοφίκῃ
Dual σεσοφίκητον σεσοφίκητον
Plural σεσοφίκωμεν σεσοφίκητε σεσοφίκωσιν*
OptativeSingular σεσοφίκοιμι σεσοφίκοις σεσοφίκοι
Dual σεσοφίκοιτον σεσοφικοίτην
Plural σεσοφίκοιμεν σεσοφίκοιτε σεσοφίκοιεν
ImperativeSingular σεσόφικε σεσοφικέτω
Dual σεσοφίκετον σεσοφικέτων
Plural σεσοφίκετε σεσοφικόντων
Infinitive σεσοφικέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
σεσοφικως σεσοφικοντος σεσοφικυῑα σεσοφικυῑᾱς σεσοφικον σεσοφικοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular σεσόφισμαι σεσόφισαι σεσόφισται
Dual σεσόφισθον σεσόφισθον
Plural σεσοφίσμεθα σεσόφισθε σεσοφίσαται
ImperativeSingular σεσόφισο σεσοφίσθω
Dual σεσόφισθον σεσοφίσθων
Plural σεσόφισθε σεσοφίσθων
Infinitive σεσόφισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
σεσοφισμενος σεσοφισμενου σεσοφισμενη σεσοφισμενης σεσοφισμενον σεσοφισμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Θεμιστοκλῆσ δὲ τῶν μὲν τὴν ἐπιβουλὴν, τῶν δὲ τὴν προπέτειαν ἐφόδιον λαβὼν, σοφισάμενοσ ὥσπερ εἰώθει τὸν βασιλέα, τῆσ καθόδου μὲν ἀπεστερήθη, αὑτῷ δὲ ἀρκῶν ἔδειξε πρὸσ ἅπασαν τύχην. (Aristides, Aelius, Orationes, 129:1)

Synonyms

  1. I make wise

  2. I teach myself

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION