Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

θεομαχέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: θεομαχέω θεομαχήσω

Structure: θεομαχέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from qeoma/xos

Sense

  1. to fight against the gods

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular θεομάχω θεομάχεις θεομάχει
Dual θεομάχειτον θεομάχειτον
Plural θεομάχουμεν θεομάχειτε θεομάχουσιν*
SubjunctiveSingular θεομάχω θεομάχῃς θεομάχῃ
Dual θεομάχητον θεομάχητον
Plural θεομάχωμεν θεομάχητε θεομάχωσιν*
OptativeSingular θεομάχοιμι θεομάχοις θεομάχοι
Dual θεομάχοιτον θεομαχοίτην
Plural θεομάχοιμεν θεομάχοιτε θεομάχοιεν
ImperativeSingular θεομᾶχει θεομαχεῖτω
Dual θεομάχειτον θεομαχεῖτων
Plural θεομάχειτε θεομαχοῦντων, θεομαχεῖτωσαν
Infinitive θεομάχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
θεομαχων θεομαχουντος θεομαχουσα θεομαχουσης θεομαχουν θεομαχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular θεομάχουμαι θεομάχει, θεομάχῃ θεομάχειται
Dual θεομάχεισθον θεομάχεισθον
Plural θεομαχοῦμεθα θεομάχεισθε θεομάχουνται
SubjunctiveSingular θεομάχωμαι θεομάχῃ θεομάχηται
Dual θεομάχησθον θεομάχησθον
Plural θεομαχώμεθα θεομάχησθε θεομάχωνται
OptativeSingular θεομαχοίμην θεομάχοιο θεομάχοιτο
Dual θεομάχοισθον θεομαχοίσθην
Plural θεομαχοίμεθα θεομάχοισθε θεομάχοιντο
ImperativeSingular θεομάχου θεομαχεῖσθω
Dual θεομάχεισθον θεομαχεῖσθων
Plural θεομάχεισθε θεομαχεῖσθων, θεομαχεῖσθωσαν
Infinitive θεομάχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
θεομαχουμενος θεομαχουμενου θεομαχουμενη θεομαχουμενης θεομαχουμενον θεομαχουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular θεομαχήσω θεομαχήσεις θεομαχήσει
Dual θεομαχήσετον θεομαχήσετον
Plural θεομαχήσομεν θεομαχήσετε θεομαχήσουσιν*
OptativeSingular θεομαχήσοιμι θεομαχήσοις θεομαχήσοι
Dual θεομαχήσοιτον θεομαχησοίτην
Plural θεομαχήσοιμεν θεομαχήσοιτε θεομαχήσοιεν
Infinitive θεομαχήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
θεομαχησων θεομαχησοντος θεομαχησουσα θεομαχησουσης θεομαχησον θεομαχησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular θεομαχήσομαι θεομαχήσει, θεομαχήσῃ θεομαχήσεται
Dual θεομαχήσεσθον θεομαχήσεσθον
Plural θεομαχησόμεθα θεομαχήσεσθε θεομαχήσονται
OptativeSingular θεομαχησοίμην θεομαχήσοιο θεομαχήσοιτο
Dual θεομαχήσοισθον θεομαχησοίσθην
Plural θεομαχησοίμεθα θεομαχήσοισθε θεομαχήσοιντο
Infinitive θεομαχήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
θεομαχησομενος θεομαχησομενου θεομαχησομενη θεομαχησομενης θεομαχησομενον θεομαχησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐθεομᾶχουν ἐθεομᾶχεις ἐθεομᾶχειν*
Dual ἐθεομάχειτον ἐθεομαχεῖτην
Plural ἐθεομάχουμεν ἐθεομάχειτε ἐθεομᾶχουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐθεομαχοῦμην ἐθεομάχου ἐθεομάχειτο
Dual ἐθεομάχεισθον ἐθεομαχεῖσθην
Plural ἐθεομαχοῦμεθα ἐθεομάχεισθε ἐθεομάχουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τί οὖν θεομαχῶ; (Epictetus, Works, book 4, 101:1)

Synonyms

  1. to fight against the gods

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION