Sense

1. a turning oneself towards, for purification, the supplication, any address to a god, prayers, the duty of praying, the priestly office, a petition
2. a suppliant band

Examples

• θεᾶς γὰρ τῆσδε προστροπὴν ἔχω. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, anapests 5:3)
• "λιταῖς τισι καὶ προστροπαῖς μετὰ δικαιολογίας ἐκελεύσθη πορευθεὶς ἐπὶ τὴν τοῦ Τέττιγος οἴκησιν ἱλάσασθαι τὴν τοῦ Ἀρχιλόχου ψυχήν. (Plutarch, De sera numinis vindicta, section 17 5:4)
• θεοὺς δὲ προστροπαῖς ἱκνουμένη, εἴ τι φλαῦρον εἶδες, αἰτοῦ τῶνδ ἀποτροπὴν τελεῖν, τὰ δ ἀγάθ ἐκτελῆ γενέσθαι σοί τε καὶ τέκνοις σέθεν καὶ πόλει φίλοις τε πᾶσι. (Aeschylus, Persians, episode, trochees2)
• ἦ καὶ πατήρ τι σφάλλεται βουλευμάτων πρωτοκτόνοισι προστροπαῖς Ἰξίονος· (Aeschylus, Eumenides, episode 10:4)
• Πυλάδη, σταθῶμεν ἐκποδών, ὡς ἂν σαφῶς μάθω γυναικῶν ἥτις ἥδε προστροπή. (Aeschylus, Libation Bearers, episode 2:1)

Similar forms

• προστρόπαιον (6)
• προστρόπαιος (5)
• προστροπαῖς (4)
• προστροπὴν (3)
• πρόστροποι (1)
• προστροπή (1)
• προστροπαίου (1)
• προστροπῆς (1)
• προστροπαίων (1)
• πρόστροπον? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.