Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

προσφοιτάω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: προσφοιτάω προσφοιτήσω

Structure: προς (Prefix) + φοιτά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to go or come to frequently, to resort to, to visit constantly

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσφοίτω προσφοίτᾳς προσφοίτᾳ
Dual προσφοίτᾱτον προσφοίτᾱτον
Plural προσφοίτωμεν προσφοίτᾱτε προσφοίτωσιν*
SubjunctiveSingular προσφοίτω προσφοίτῃς προσφοίτῃ
Dual προσφοίτητον προσφοίτητον
Plural προσφοίτωμεν προσφοίτητε προσφοίτωσιν*
OptativeSingular προσφοίτῳμι προσφοίτῳς προσφοίτῳ
Dual προσφοίτῳτον προσφοιτῷτην
Plural προσφοίτῳμεν προσφοίτῳτε προσφοίτῳεν
ImperativeSingular προσφοῖτᾱ προσφοιτᾶτω
Dual προσφοίτᾱτον προσφοιτᾶτων
Plural προσφοίτᾱτε προσφοιτῶντων, προσφοιτᾶτωσαν
Infinitive προσφοίτᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσφοιτων προσφοιτωντος προσφοιτωσα προσφοιτωσης προσφοιτων προσφοιτωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσφοίτωμαι προσφοίτᾳ προσφοίτᾱται
Dual προσφοίτᾱσθον προσφοίτᾱσθον
Plural προσφοιτῶμεθα προσφοίτᾱσθε προσφοίτωνται
SubjunctiveSingular προσφοίτωμαι προσφοίτῃ προσφοίτηται
Dual προσφοίτησθον προσφοίτησθον
Plural προσφοιτώμεθα προσφοίτησθε προσφοίτωνται
OptativeSingular προσφοιτῷμην προσφοίτῳο προσφοίτῳτο
Dual προσφοίτῳσθον προσφοιτῷσθην
Plural προσφοιτῷμεθα προσφοίτῳσθε προσφοίτῳντο
ImperativeSingular προσφοίτω προσφοιτᾶσθω
Dual προσφοίτᾱσθον προσφοιτᾶσθων
Plural προσφοίτᾱσθε προσφοιτᾶσθων, προσφοιτᾶσθωσαν
Infinitive προσφοίτᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσφοιτωμενος προσφοιτωμενου προσφοιτωμενη προσφοιτωμενης προσφοιτωμενον προσφοιτωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσφοιτήσω προσφοιτήσεις προσφοιτήσει
Dual προσφοιτήσετον προσφοιτήσετον
Plural προσφοιτήσομεν προσφοιτήσετε προσφοιτήσουσιν*
OptativeSingular προσφοιτήσοιμι προσφοιτήσοις προσφοιτήσοι
Dual προσφοιτήσοιτον προσφοιτησοίτην
Plural προσφοιτήσοιμεν προσφοιτήσοιτε προσφοιτήσοιεν
Infinitive προσφοιτήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσφοιτησων προσφοιτησοντος προσφοιτησουσα προσφοιτησουσης προσφοιτησον προσφοιτησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσφοιτήσομαι προσφοιτήσει, προσφοιτήσῃ προσφοιτήσεται
Dual προσφοιτήσεσθον προσφοιτήσεσθον
Plural προσφοιτησόμεθα προσφοιτήσεσθε προσφοιτήσονται
OptativeSingular προσφοιτησοίμην προσφοιτήσοιο προσφοιτήσοιτο
Dual προσφοιτήσοισθον προσφοιτησοίσθην
Plural προσφοιτησοίμεθα προσφοιτήσοισθε προσφοιτήσοιντο
Infinitive προσφοιτήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσφοιτησομενος προσφοιτησομενου προσφοιτησομενη προσφοιτησομενης προσφοιτησομενον προσφοιτησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσεφοῖτων προσεφοῖτᾱς προσεφοῖτᾱν*
Dual προσεφοίτᾱτον προσεφοιτᾶτην
Plural προσεφοίτωμεν προσεφοίτᾱτε προσεφοῖτων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσεφοιτῶμην προσεφοίτω προσεφοίτᾱτο
Dual προσεφοίτᾱσθον προσεφοιτᾶσθην
Plural προσεφοιτῶμεθα προσεφοίτᾱσθε προσεφοίτωντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • στεῖχ’ εἰσ ἀγορὰν πρὸσ τοὺσ Ἑρμᾶσ, οὗ προσφοιτῶσ1’ οἱ φύλαρχοι, τούσ τε μαθητὰσ τοὺσ ὡραίουσ οὓσ ἀναβαίνειν ἐπὶ τοὺσ ἵππουσ μελετᾷ Φείδων καὶ καταβαίνειν οἶσθ’ οὓσ φράζω; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 67 1:2)

Synonyms

  1. to go or come to frequently

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION