Ancient Greek-English Dictionary Language

παρανομέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: παρανομέω

Structure: παρ (Prefix) + ἀνομέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: para/nomos

Sense

  1. to transgress the law, act unlawfully, illegally procured
  2. to commit an outrage, to be outraged, ill used

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρανομῶ παρανομεῖς παρανομεῖ
Dual παρανομεῖτον παρανομεῖτον
Plural παρανομοῦμεν παρανομεῖτε παρανομοῦσιν*
SubjunctiveSingular παρανομῶ παρανομῇς παρανομῇ
Dual παρανομῆτον παρανομῆτον
Plural παρανομῶμεν παρανομῆτε παρανομῶσιν*
OptativeSingular παρανομοῖμι παρανομοῖς παρανομοῖ
Dual παρανομοῖτον παρανομοίτην
Plural παρανομοῖμεν παρανομοῖτε παρανομοῖεν
ImperativeSingular παρανόμει παρανομείτω
Dual παρανομεῖτον παρανομείτων
Plural παρανομεῖτε παρανομούντων, παρανομείτωσαν
Infinitive παρανομεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
παρανομων παρανομουντος παρανομουσα παρανομουσης παρανομουν παρανομουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρανομοῦμαι παρανομεῖ, παρανομῇ παρανομεῖται
Dual παρανομεῖσθον παρανομεῖσθον
Plural παρανομούμεθα παρανομεῖσθε παρανομοῦνται
SubjunctiveSingular παρανομῶμαι παρανομῇ παρανομῆται
Dual παρανομῆσθον παρανομῆσθον
Plural παρανομώμεθα παρανομῆσθε παρανομῶνται
OptativeSingular παρανομοίμην παρανομοῖο παρανομοῖτο
Dual παρανομοῖσθον παρανομοίσθην
Plural παρανομοίμεθα παρανομοῖσθε παρανομοῖντο
ImperativeSingular παρανομοῦ παρανομείσθω
Dual παρανομεῖσθον παρανομείσθων
Plural παρανομεῖσθε παρανομείσθων, παρανομείσθωσαν
Infinitive παρανομεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παρανομουμενος παρανομουμενου παρανομουμενη παρανομουμενης παρανομουμενον παρανομουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητοσ καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω. (Septuagint, Liber Psalmorum 25:4)
  • τὸ μὲν γὰρ πικραίνειν τὴν διάλεκτον, ὅταν ἀπαιτῶσιν οἱ καιροί πολλάκισ δὲ ἀπαιτοῦσι καὶ μάλιστα ἐν τοῖσ παθητικοῖσ τῶν ἐπιχειρημάτων, ἐγκώμιόν ἐστι τοῦ ῥήτοροσ, εἴ γε δὴ τὸ ποιεῖν τὸν ἀκροατὴν αὐστηρὸν τῶν νόμων φύλακα καὶ πικρὸν ἐξεταστὴν τῶν ἀδικημάτων καὶ τιμωρὸν ἀπαραίτητον τῶν παρανομούντων παρὰ τῆσ ῥητορικῆσ δυνάμεωσ ἢ μόνον ἢ μάλιστα τῶν ἄλλων ἀπαιτοῦμεν. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 55 1:2)
  • τέλοσ δὲ τῶν δούλων, οὓσ Μάριοσ συμμάχουσ μὲν ἐν τῷ πολέμῳ δορυφόρουσ δὲ τῆσ τυραννίδοσ ἔχων ἰσχυροὺσ καὶ πλουσίουσ ἐποίησε, τὰ μὲν ἐκείνου διδόντοσ καὶ κελεύοντοσ, τὰ δὲ καὶ βίᾳ παρανομούντων εἰσ τοὺσ δεσπότασ, σφαττόντων μὲν αὐτούσ, ταῖσ δὲ δεσποίναισ πλησιαζόντων καὶ βιαζομένων τοὺσ παῖδασ, οὐκ ἀνασχετὰ ποιούμενοσ ὁ Σερτώριοσ ἅπαντασ ἐν ταὐτῷ στρατοπεδεύοντασ κατηκόντισεν, οὐκ ἐλάττουσ τετρακισχιλίων ὄντασ. (Plutarch, Sertorius, chapter 5 5:1)
  • οὐ μόνον δὲ αὐτῶν ἕνεκα τῶν παρανομούντων, ἵνα δίκην διδῶσιν, ἐπιμελεῖσθαι ἄξιον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων, ὅπωσ τούτουσ ὁρῶντεσ δικαιότεροι καὶ σωφρονέστεροι γίγνωνται. (Andocides, Speeches, 62:1)
  • ἐντεῦθεν γὰρ ἰσχύσετε, ὅταν εὐνομῆσθε καὶ μὴ καταλύησθε ὑπὸ τῶν παρανομούντων. (Aeschines, Speeches, , section 53)

Synonyms

  1. to commit an outrage

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION