뜻

1. to transgress the law, act unlawfully, illegally procured
2. to commit an outrage, to be outraged, ill used

예문

• τὸ δ’’ εἴπερ ὁ νόμοσ προστάττει, πῶσ οὐκ ἂν ἀπειθοῖεν καὶ παρανομοῖεν οἵ γε μὴ ἀριστεύοντεσ καὶ τυραννοκτονοῦντεσ καὶ ὅσοι τὰ τοιαῦτα μὴ κατορθοῦσιν; (Plutarch, De fato, section 5 5:3)

  (플루타르코스, De fato, section 5 5:3)

• δοκεῖ μέντοι μὴ παρέργωσ ἀποφαινομένοισ οὐχ ὥσπερ αὐτὸν διαβάλλουσι πάσασ τὰσ πολιτείασ καταλύειν, ἀλλὰ πάσασ προάγειν ἑώσ μηδὲν παρανομοῖεν, ὡσ δυνάμενοσ πολιτεύεσθαι κατὰ πάσασ, ὅπερ ἐστὶν ἀγαθοῦ πολίτου ἔργον, παρανομούσαισ δὲ οὐ συγχωρῶν, ἀλλ’ ἀπεχθανόμενοσ. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 28 5:3)

  (아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 28 5:3)

유사 형태

• παρανομίας (124)
• παρανόμων (117)
• παράνομον (66)
• παρανομίαν (62)
• παρανόμως (58)
• παρανομεῖν (53)
• παράνομα (43)
• παρανόμου (26)
• παρανόμους (25)
• παράνομος (24)
• παράνομοι (22)
• παρανομίᾳ (18)
• παρανόμῳ (15)
• παρανομία (12)
• παρανόμοις (12)
• παρανομῶν (12)
• παρανομοῦσιν (10)
• παρανομῆσαι (9)
• παρανομεῖ (8)
• παράνομόν (7)
• παρανομήσας (6)
• παρανομίαις (6)
• παρανομώτατα (5)
• παρανομήμασι (4)
• παρανομιῶν (4)
• παράνομ (3)
• παρανομήσειν (3)
• παρανομήματι (3)
• παρανόμημα (3)
• παρανομήματα (3)
• παρανομοῖεν (2)
• παρανομοῦντ (2)
• παρανομεῖς (2)
• παρανομοῦσι (2)
• παρανομοῦντά (2)
• παρανομωτάτῳ (2)
• παρανομῶσι (2)
• παρανομοῦντα (2)
• παρανομεῖται (2)
• παρανομῇ (1)
• παρανομωτέρα (1)
• παρανομηθὲν (1)
• παρανομήσῃς (1)
• παράνομός (1)
• παρανομώτατ (1)
• παράνομά (1)
• παρανομίαι (1)
• πα[ρα]νόμων (1)
• παρανομεῖτε (1)
• παρανομῆσαί (1)
• παρανομήσωσι (1)
• παρανομοῦν (1)
• παρανομήσῃ (1)
• παρανομήσασα (1)
• παρανομήσητε (1)
• παρανομήσεως (1)
• παρανομοῦντι (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.