Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

παρανομέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: παρανομέω

Structure: παρ (Prefix) + ἀνομέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: para/nomos

Sense

  1. to transgress the law, act unlawfully, illegally procured
  2. to commit an outrage, to be outraged, ill used

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρανομῶ παρανομεῖς παρανομεῖ
Dual παρανομεῖτον παρανομεῖτον
Plural παρανομοῦμεν παρανομεῖτε παρανομοῦσιν*
SubjunctiveSingular παρανομῶ παρανομῇς παρανομῇ
Dual παρανομῆτον παρανομῆτον
Plural παρανομῶμεν παρανομῆτε παρανομῶσιν*
OptativeSingular παρανομοῖμι παρανομοῖς παρανομοῖ
Dual παρανομοῖτον παρανομοίτην
Plural παρανομοῖμεν παρανομοῖτε παρανομοῖεν
ImperativeSingular παρανόμει παρανομείτω
Dual παρανομεῖτον παρανομείτων
Plural παρανομεῖτε παρανομούντων, παρανομείτωσαν
Infinitive παρανομεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
παρανομων παρανομουντος παρανομουσα παρανομουσης παρανομουν παρανομουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρανομοῦμαι παρανομεῖ, παρανομῇ παρανομεῖται
Dual παρανομεῖσθον παρανομεῖσθον
Plural παρανομούμεθα παρανομεῖσθε παρανομοῦνται
SubjunctiveSingular παρανομῶμαι παρανομῇ παρανομῆται
Dual παρανομῆσθον παρανομῆσθον
Plural παρανομώμεθα παρανομῆσθε παρανομῶνται
OptativeSingular παρανομοίμην παρανομοῖο παρανομοῖτο
Dual παρανομοῖσθον παρανομοίσθην
Plural παρανομοίμεθα παρανομοῖσθε παρανομοῖντο
ImperativeSingular παρανομοῦ παρανομείσθω
Dual παρανομεῖσθον παρανομείσθων
Plural παρανομεῖσθε παρανομείσθων, παρανομείσθωσαν
Infinitive παρανομεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παρανομουμενος παρανομουμενου παρανομουμενη παρανομουμενης παρανομουμενον παρανομουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρήνομουν παρήνομεις παρήνομειν*
Dual παρηνο͂μειτον παρηνόμειτην
Plural παρηνο͂μουμεν παρηνο͂μειτε παρήνομουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παρηνόμουμην παρηνο͂μου παρηνο͂μειτο
Dual παρηνο͂μεισθον παρηνόμεισθην
Plural παρηνόμουμεθα παρηνο͂μεισθε παρηνο͂μουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "εἰ σῴζεσθαι χάριτι Καίσαροσ ἐβουλόμην, αὐτῷ βαδιστέον ἦν πρὸσ ἐκεῖνον μόνον, οὐ βούλομαι δὲ τῷ τυράννῳ χάριν ἔχειν ὑπὲρ ὧν παρανομεῖ, παρανομεῖ δὲ σῴζων ὡσ κύριοσ ὧν αὐτῷ δεσπόζειν οὐδὲν προσῆκεν. (Plutarch, Cato the Younger, chapter 66 2:1)
  • "ὁ τοίνυν παραίτιοσ γενόμενοσ ἑαυτῷ τοῦ ἀδικεῖν παρανομεῖ εἰσ ἑαυτόν· (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 16 3:3)
  • νῦν δὲ μαρτυρίαν καθ’ ἑαυτοῦ καταλείπων ὅτι παρανομεῖ τουτονὶ τὸν νόμον, ὅμωσ ἐνομοθέτει, καὶ ταῦθ’ ἑτέρου κελεύοντοσ νόμου καὶ κατ’ αὐτὸ τοῦτ’ ἔνοχον εἶναι τῇ γραφῇ, ἐὰν ἐναντίοσ ᾖ τοῖσ πρότερον κειμένοισ νόμοισ. (Demosthenes, Speeches 11-20, 128:4)
  • πατρὸσ γὰρ ἢ μητρὸσ ἢ τούτων ἔτι προγόνων ὅστισ τολμήσει ἅψασθαί ποτε βιαζόμενοσ αἰκίᾳ τινί, μήτε τῶν ἄνω δείσασ θεῶν μῆνιν μήτε τῶν ὑπὸ γῆσ τιμωριῶν λεγομένων, ἀλλὰ ὡσ εἰδὼσ ἃ μηδαμῶσ οἶδεν, καταφρονῶν τῶν παλαιῶν καὶ ὑπὸ πάντων εἰρημένων, παρανομεῖ, τούτῳ δεῖ τινοσ ἀποτροπῆσ ἐσχάτησ. (Plato, Laws, book 9 180:3)

Synonyms

  1. to commit an outrage

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION