- ὅταν γὰρ παραλείπειν τι δοκῶν μὴ παραλείπῃσ, ἐνταῦθά ἐστιν ἡ ἀξιοπιστία, ὥσπερ ἐν τῷ πρὸσ Λεπτίνην, τὰ μὲν οὖν ἄλλα, ὅσα χρήσιμον ἑαυτὸν παρέσχεν οὗτοσ ὁ ἀνὴρ καὶ αὐτὸσ καὶ οἱ πρόγονοι, εἶτα παραλείψει ἐχρήσατο παραλείψω. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 21:3)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 21:3)
- καὶ πάλιν, αἰσχρόσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ κακῶσ ἔχων ὁ νόμοσ, ὅμοιοσ φθόνῳ τινὶ καὶ φιλονεικίᾳ, εἶτα μηδὲν ἔτι ἔχων εἰπεῖν ἀξιοπίστωσ τῇ παραλείψει ἐχρήσατο, καὶ τὸ λοιπὸν ἐῶ. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 21:4)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 21:4)
- λαμβάνονται δὲ οἱ ἔπαινοι κατὰ τρόπουσ τέσσαρασ, αὐξήσει, παραλείψει, παραβολῇ, εὐφημίᾳ. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 11:6)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 11:6)
- παραλείψει δὲ ὅταν τὰ προσόντα δυσχερῆ τοῖσ ἐγκωμιαζομένοισ καὶ ἅπερ ἄν τισ εἴποι ψέγων, παραλείποντεσ μόνα ἐξαγγέλλωμεν τὰ ἐπαίνου ἄξια, οἱο͂ν εἰ τὸν Ἀλέξανδρον ἐπαινοῦντεσ τὰσ μὲν λοιπὰσ πράξεισ αὐτοῦ ἐξηγοίμεθα, ὡσ διέβη τὸν Γράνικον, ὡσ μέχρι Κιλικίασ προῆλθεν, ὡσ τὰ μέχρι τοῦ Ὠκεανοῦ πάντα ἔθνη κατεστρέψατο, παραλείποιμεν δὲ τὴν Κλείτου ἀναίρεσιν καὶ τὴν περὶ τοὺσ πότουσ αὐτοῦ σπουδήν, καὶ ὅτι Μηδικὴν ἐσθῆτα μετημφιάσατο, καὶ προσκυνεῖσθαι ὁμοίωσ τῷ Περσῶν βασιλεῖ ἠξίου, καὶ ὅσα τοιαῦτα ἦν αὐτῷ. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 11:8)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 11:8)
- ἀλλὰ κἀνταῦθα δεῖ παραθεωρεῖν τὴν τοῦ Ἀχιλλέωσ ἐγκράτειαν, ὅτι τῆσ Βρισηίδοσ ἐρῶν ἡκούσησ πρὸσ αὐτόν, εἰδὼσ τὴν τοῦ βίου τελευτὴν ἐγγὺσ οὖσαν οὐ σπεύδει τῶν ἡδονῶν πρὸσ ἀπόλαυσιν οὐδ’ ὥσπερ οἱ πολλοὶ πενθεῖ τὸν φίλον ἀπραξίᾳ καὶ παραλείψει τῶν καθηκόντων; (Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 12 6:1)
(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 12 6:1)
