Sense

1. to move aside, disturb, to raise troubles, enter into plots, to be violently incited
2. to be disturbed, to shift one's ground
3. to be highly excited, out of his senses

Examples

• ἤχθετο οὖν ὁ Ἀλέξανδροσ ἐπὶ τούτῳ, διότι Αἰγυπτίουσ τι παρακινεῖν ἀκούων οὐκ εἶχε διὰ ταχέων ἐκπέμπειν τοῖσ σατράπαισ τὰ δοκοῦντὰ οἱ περὶ αὐτῶν. (Lucian, Rhetorum praeceptor, (no name) 5:6)
• ἐπεὶ δὲ ταῦτα λέγων οὐκ ἔπειθεν, ἀλλ’ ἄτοπον ἐδόκει καὶ ἀλλόκοτον ἡγεμόνα πρεσβύτην, ὥσπερ ἄρτι γευόμενον ἐξουσίασ μειράκιον, οἷσ χρήσεται φίλοισ ἢ μή, ῥυθμίζειν, ἑτέραν ὁδὸν τραπόμενοσ ἔγραφε τῷ Γάλβᾳ δεδιττόμενοσ, νῦν μὲν ὡσ ὕπουλα καὶ μετέωρα πολλὰ τῆσ πόλεωσ ἐχούσησ, νῦν δὲ Κλώδιον Μάκρον ἐν Λιβύῃ τὰ σιτηγὰ κατέχειν, αὖθισ δὲ παρακινεῖν τὰ Γερμανικὰ τάγματα, καὶ περὶ τῶν ἐν Συρίᾳ καὶ Ιοὐδαίᾳ δυνάμεων ὅμοια πυνθάνεσθαι. (Plutarch, Galba, chapter 13 3:1)
• ταῦτα δὲ τοῖσι Σκύθῃσι πρόσεστι, καὶ εὐνουχοειδέστατοί εἰσιν ἀνθρώπων διὰ ταύτασ τε τὰσ προφάσιασ καὶ ὅτι ἀναξυρίδασ ἔχουσιν αἰεὶ καί εἰσιν ἐπὶ τῶν ἵππων τὸ πλεῖστον τοῦ χρόνου, ὥστε μήτε χειρὶ ἅπτεσθαι τοῦ αἰδοίου, ὑπό τε τοῦ ψύχεοσ καὶ τοῦ κόπου ἐπιλήθεσθαι τοῦ ἱμέρου καὶ τῆσ μείξιοσ, καὶ μηδὲν παρακινεῖν πρότερον ἢ ἀνανδρωθῆναι. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, , xxii.23)
• τούτοισ καταπληξάμενοσ αὐτοὺσ τοῖσ λόγοισ ἐπειδὴ κοσμιωτέρουσ εἶδε γεγονότασ καὶ δεομένουσ ἀφεθῆναι τῆσ στρατείασ, ἐπὶ τούτοισ ἔφη χαριεῖσθαι τὰσ ἀναπαύλασ τῶν πολέμων, ἐφ’ ᾧ τε μηθὲν ἔτι παρακινεῖν αὐτούσ, ἀλλ’ ἐᾶν αὐτὸν ὡσ βούλεται τὴν ἀρχὴν τελεῖσθαι, καὶ ἐπὶ τῷ τὰ δίκαια διδόναι τε καὶ λαμβάνειν παρ’ ἀλλήλων. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 18 5:1)
• ὑμεῖσ γὰρ ἂν παρακινεῖν τι τολμήσητε, πάντεσ ἀπολεῖσθε ὑπὸ τούτων· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 30 5:3)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.