Sense

1. wandering from reason, out of one's wits, deranged

Examples

• ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ρομφαίαν, συνεκπολεμήσει δὲ αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας. (Septuagint, Liber Sapientiae 5:20)
• εἰ μὴ γὼ παράφρων μάντις ἔφυν καὶ γνώμας λειπομένα σοφᾶς, εἶσιν ἁ πρόμαντις Δίκα δίκαια φερομένα χεροῖν κράτη: (Sophocles, choral, strophe 11)
• τραπομένων δὲ τούτων, ὡς κατεῖδε τὸν κονιορτὸν ὁ Πομπήϊος καὶ τὸ περὶ τοὺς ἱππέας πάθος εἴκασεν, ᾧ μὲν ἐχρήσατο λογισμῷ χαλεπὸν εἰπεῖν, μάλιστα δὲ ὅμοιος παράφρονι καὶ παραπλῆγι τὴν διάνοιαν, καὶ μηδ ὅτι Μάγνος ἐστὶ Πομπήϊος ἐννοοῦντι, μηδένα προσειπὼν ἀπῄει βάδην εἰς τὸν χάρακα, πάνυ τοῖς ἔπεσι πρέπων ἐκείνοις: (Plutarch, Pompey, chapter 72 1:1)
• οὐκοῦν ταῦτά ἐστι πάντα ἐν οἷς ἐσμὲν τοιοῦτοι, θυμός, ἔρως, ὕβρις, ἀμαθία, φιλοκέρδεια, δειλία, καὶ ἔτι τοιάδε, πλοῦτος, κάλλος, ἰσχύς, καὶ πάνθ ὅσα δι ἡδονῆς αὖ μεθύσκοντα παράφρονας ποιεῖ· (Plato, Laws, book 1 152:1)

Similar forms

• παραφροσύνη (10)
• παραφρονεῖν (6)
• παραφρονεῖς (5)
• παραφρονῶν (3)
• παράφρονας (2)
• παραφρονέων (2)
• παραφρονεῖ (2)
• παραφροσύνῃ (2)
• παραφρόνει (1)
• παραφρονῶ (1)
• παραφρονήσῃ (1)
• παραφρουρεῖ (1)
• παραφρονίαν (1)
• παραφροσύνη‧ (1)
• παράφρονι (1)
• παράφρων? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.