뜻

1. to be beside oneself, be deranged or mad

예문

• τίσ γὰρ ἂν ἄλλοθεν ἐπελθὼν καὶ μὴ συνδιεφθαρμένοσ ἡμῖν, ἀλλ’ ἐξαίφνησ ἐπιστὰσ τοῖσ γινομένοισ οὐκ ἂν μαίνεσθαι καὶ παραφρονεῖν ἡμᾶσ νομίσειεν, οἳ φιλοτιμούμεθα μὲν ἐπὶ τοῖσ τῶν προγόνων ἔργοισ καὶ τὴν πόλιν ἐκ τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν, οὐδὲν δὲ τῶν αὐτῶν ἐκείνοισ πράττομεν, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον; (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 173)

  (디오니시오스, De Isocrate, chapter 173)

• φήσω παραφρονεῖν αὐτόν. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Prologue 7:8)

  (아리스토파네스, Ecclesiazusae, Prologue 7:8)

• παραφρονεῖσ ὦ γρᾴδιον. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 1:33)

  (아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 1:33)

• ἐνταῦθα σαυτῷ παραφρόνει καὶ φληνάφα. (Aristophanes, Clouds, Episode17)

  (아리스토파네스, Clouds, Episode17)

• ἀλλ’ ἦ παραφρονεῖσ ἐτεὸν ἢ κορυβαντιᾷσ; (Aristophanes, Wasps, Prologue 1:7)

  (아리스토파네스, Wasps, Prologue 1:7)

유사 형태

• παραφρονεῖν (6)
• παραφρονεῖς (5)
• παραφρονέουσι (3)
• παραφρονῶν (3)
• παραφρονῆσαι (3)
• παραφρονεῖ (2)
• παραφρονοῦντα (2)
• παράφρονας (2)
• παραφρονήσει (2)
• παραφρονέειν (2)
• παραφρονέων (2)
• παραφρονέομεν (1)
• παραφρονήσειν (1)
• παραφρονοῦσι (1)
• παραφρονῆσαί (1)
• παράφρονι (1)
• παραφρονούσης (1)
• παραφρόνει (1)
• παραφρόνιμον (1)
• παραφρονέοντα (1)
• παραφρονήσῃ (1)
• παραφρονῶ (1)
• παραφρονήσας (1)
• παραφρονοῦντι (1)
• παραφρονίαν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.