ὀρχηστρίς
Third declension Noun; Feminine
Transliteration:
Principal Part:
ὀρχηστρίς
ὀρχηστρίδος
Structure:
ὀρχηστριδ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐπεὶ ἄλλωσ γε τῶν Ἑλληνικῶν καὶ βασιλικῶν στρατευμάτων ἐκεῖνο μόνον οὐ μίμουσ παρακολουθοῦντασ εἶχεν, οὐ θαυματοποιούσ, οὐκ ὀρχηστρίδασ, οὐ ψαλτρίασ, ἀλλὰ πάσησ ἀκολασίασ καὶ βωμολοχίασ καὶ πανηγυρισμοῦ καθαρὸν ἦν, τὰ μὲν πολλὰ μελετώντων τῶν νέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων διδασκόντων, τὰσ δὲ παιδιὰσ, ὁπότε σχολάζοιεν, ταῖσ συνήθεσιν εὐτραπελίαισ καὶ τῷ λέγειν τι χαρίεν καὶ Λακωνικὸν πρὸσ ἀλλήλουσ διατιθεμένων, ἣν δὲ ἔχει τὸ τοιοῦτον τῆσ παιδιᾶσ εἶδοσ ὠφέλειαν, ἐν τῷ Λυκούργου βίῳ γέγραπται. (Plutarch, Cleomenes, chapter 12 3:1)
- ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ σύσσιτοι, οὐ κατὰ τὰσ Μεταγένουσ Αὔρασ ἢ τὸν Ἀρισταγόρου Μαμμάκυθον ὑμῖν ὀρχηστρίδασ εἶπον ἑταίρασ ὡραίασ πρότερον, νῦν δ’ οὐχ ὑμῖν ἀγορεύω ἄρτι χνοαζούσασ αὐλητρίδασ, αἵ τε τάχιστα ἀνδρῶν φορτηγῶν ὑπὸ γούνατα μισθοῦ ἔλυσαν, ἀλλὰ περὶ τῶν ὄντωσ ἑταιρῶν τὸν λόγον πεποίημαι, τουτέστιν τῶν φιλίαν ἄδολον συντηρεῖν δυναμένων, ἃσ ὁ Κύνουλκοσ τολμᾷ λοιδορεῖν, μόνασ τῶν ἄλλων γυναικῶν τῷ τῆσ φιλίασ ὀνόματι προσηγορευμένασ, ἢ ἀπὸ τῆσ παρὰ τοῖσ Ἀθηναίοισ καλουμένησ Ἑταίρασ τῆσ Ἀφροδίτησ, περὶ ἧσ φησιν ὁ Ἀθηναῖοσ Ἀπολλόδωροσ ἐν τοῖσ περὶ Θεῶν οὕτωσ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 281)
- ὅπου δὲ καλοὶ καὶ ἀγαθοὶ ξυμπόται καὶ πεπαιδευμένοι εἰσίν, οὐκ ἂν ἴδοισ οὔτε αὐλητρίδασ οὔτε ὀρχηστρίδασ οὔτε ψαλτρίασ, ἀλλ’ αὐτοὺσ ἑαυτοῖσ ἱκανοὺσ ὄντασ συνεῖναι ἄνευ τῶν λήρων τε καὶ παιδιῶν τούτων διὰ τῆσ ἑαυτῶν φωνῆσ, λέγοντάσ τε καὶ ἀκούοντασ ἐν μέρει ἑαυτῶν κοσμίωσ, κἂν πάνυ πολὺν οἶνον πίωσι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 50 4:1)
- ὅπου δὲ καλοὶ κἀγαθοὶ συμπόται καὶ πεπαιδευμένοι εἰσίν, οὐκ ἂν ἴδοισ οὔτ’ αὐλητρίδασ οὔτε ὀρχηστρίδασ οὔτε ψαλτρίασ, ἀλλὰ αὐτοὺσ αὑτοῖσ ἱκανοὺσ ὄντασ συνεῖναι ἄνευ τῶν λήρων τε καὶ παιδιῶν τούτων διὰ τῆσ αὑτῶν φωνῆσ, λέγοντάσ τε καὶ ἀκούοντασ ἐν μέρει ἑαυτῶν κοσμίωσ, κἂν πάνυ πολὺν οἶνον πίωσιν. (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 315:1)