μηκάς
Third declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
μηκάς
μηκάδος
Structure:
μηκαδ
(Stem)
+
ς
(Ending)
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἂν δ̓ ἔτι τοιοῦτον ἐραστὴν εὑρ́ωμεν, ὦ Μουσάριον, οἱο͂σ ὁ Χαιρέασ ἐστί, θῦσαι μὲν τῇ πανδήμῳ δεήσει λευκὴν μηκάδα, τῇ οὐρανίᾳ δὲ τῇ ἐν κήποισ δάμαλιν, στεφανῶσαι δὲ καὶ τὴν πλουτοδότειραν, καὶ ὅλωσ μακάριαι καὶ τρισευδαίμονεσ ἐσόμεθα. (Lucian, Dialogi meretricii, 1:1)
- "καὶ πρῶτα μὲν αἴρω ποθεινὴν μᾶζαν, ἣν φερέσβιοσ Δηὼ βροτοῖσι χάρμα δωρεῖται φίλον ἔπειτα πνικτὰ τακερὰ μηκάδων μέλη, χλόην καταμπέχοντα σάρκα νεογενῆ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 53 1:11)
- εὖ λέγεισ, ξουθῆσ μελίσσησ νάμασιν δὲ συμμιγῆ μηκάδων αἰγῶν ἀπόρρουν θρόμβον, ἐγκαθειμένον εἰσ πλατὺ στέγαστρον ἁγνῆσ παρθένου Δηοῦσ κόρησ, λεπτοσυνθέτοισ τρυφῶντα μυρίοισ καλύμμασιν, ἢ σαφῶσ πλακοῦντα φράζω σοι; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 70 3:4)
- ᾡπόλοσ ὅκκ’ ἐσορῇ τὰσ μηκάδασ οἱᾶ βατεῦνται, τάκεται ὀφθαλμώσ, ὅτι οὐ τράγοσ αὐτὸσ ἔγεντο. (Theocritus, Idylls, 60)
- σίττ’ ἀπὸ τᾶσ κοτίνω ταὶ μηκάδεσ· (Theocritus, Idylls, 87)
- ἐκ θοίνησ φάοσ ἔσχεν ἐπ’ ἀχράδα μηκὰσ ἰοῦσα, ἐκ δ’ ἐφάνη τυφλὴν μηκέτ’ ἔχουσα κόρην· (Unknown, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 1231)
Synonyms
-
the bleating one