μηδαμόσε
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
μηδαμόσε
- καὶ ἡμεῖσ ἐπειδὴ τάχιστα ἐπυθόμεθα τὸ γεγονόσ, ἐκπεπληγμένοι τῷ πράγματι προσῇμεν τούτῳ τῷ ἀρχιτέκτονι τῆσ ὅλησ ἐπιβουλῆσ, ἀγανακτοῦντεσ, οἱο͂ν εἰκόσ, καὶ ἐγκαλοῦντεσ ὅτι διαρρήδην ἡμῶν διορισαμένων ἐν ταῖσ συνθήκαισ ὅπωσ ἡ ναῦσ μηδαμόσε καταπλεύσεται ἀλλ’ ἢ εἰσ Ἀθήνασ, καὶ ἐπὶ ταύταισ ταῖσ ὁμολογίαισ δανεισάντων τὸ ἀργύριον, ἡμᾶσ μὲν ἐν ὑποψίᾳ καταλέλοιπεν τοῖσ βουλομένοισ αἰτιᾶσθαι καὶ λέγειν, ὡσ ἄρα καὶ ἡμεῖσ κεκοινωνήκαμεν τῆσ σιτηγίασ τῆσ εἰσ τὴν Ῥόδον, αὐτοὶ δὲ οὐδὲν μᾶλλον τὴν ναῦν ἥκουσι κατακομίζοντεσ εἰσ τὸ ὑμέτερον ἐμπόριον εἰσ ὃ συνεγράψαντο. (Demosthenes, Speeches 51-61, 14:1)
- καὶ τόνδε μὲν ἐσ Καρχηδόνα ἑκόντα ἐπανελθόντα ἔκτειναν οἱ Καρχηδόνιοι, κέντρα σιδήρεα σανίσιν ἐνηρμοσμένα πάντοθεν ἑστῶτι περιθέντεσ, ἵνα μηδαμόσε δύναιτο ἐπικλίνεσθαι, αὐτοὶ δὲ τὴν εἰρήνην ἐπὶ πλείοσι συνέθεντο. (Appian, The Foreign Wars, chapter 1:3)
- οὐδέ γε αὖ λόγων, ὦ μακάριε, καλῶν τε καὶ ἐλευθέρων ἱκανῶσ ἐπήκοοι γεγόνασιν, οἱών ζητεῖν μὲν τὸ ἀληθὲσ συντεταμένωσ ἐκ παντὸσ τρόπου τοῦ γνῶναι χάριν, τὰ δὲ κομψά τε καὶ ἐριστικὰ καὶ μηδαμόσε ἄλλοσε τείνοντα ἢ πρὸσ δόξαν καὶ ἔριν καὶ ἐν δίκαισ καὶ ἐν ἰδίαισ συνουσίαισ πόρρωθεν ἀσπαζομένων. (Plato, Republic, book 6 299:1)