뜻

2. 끝내다, 마치다, 완료하다, 마무리하다

1. to bring to a head, rises with, crest, are on the highest pinnacle
2. to bring to an end, finish, being summed up

예문

• τὸ δ’ ἔσχατον κορυφοῦται βασιλεῦσι. (Pindar, Odes, olympian odes, olympian 1 30:3)

  (핀다르, Odes, olympian odes, olympian 1 30:3)

• πόντῳ μέν τε πρῶτα κορύσσεται, αὐτὰρ ἔπειτα χέρσῳ ῥηγνύμενον μεγάλα βρέμει, ἀμφὶ δέ τ’ ἄκρασ κυρτὸν ἐὸν κορυφοῦται, ἀποπτύει δ’ ἁλὸσ ἄχνην· (Homer, Iliad, Book 4 44:2)

  (호메로스, 일리아스, Book 4 44:2)

• ἀλλ’ οὔθ’ ὁ σκόπελοσ οὗτοσ ἐστὶ τρικόρυφοσ οὔθ’ ὅλωσ κορυφοῦται πρὸσ ὕψοσ, ἀλλ’ ἀγκών τισ ἔκκειται μακρὸσ καὶ στενὸσ ἀπὸ τῶν κατὰ Συρρεντὸν χωρίων ἐπὶ τὸν κατὰ Καπρίασ πορθμόν, ἐπὶ θάτερα μὲν τῆσ ὀρεινῆσ τὸ τῶν Σειρήνων ἱερὸν ἔχων, ἐπὶ θάτερα δὲ πρὸσ τῷ Ποσειδωνιάτῃ κόλπῳ νησίδια τρία προκείμενα ἔρημα πετρώδη, ἃ καλοῦσι Σειρῆνασ, ἐπ’ αὐτῷ δὲ τῷ πορθμῷ τὸ Ἀθήναιον, ᾧπερ ὁμωνυμεῖ καὶ ὁ ἀγκὼν αὐτόσ. (Strabo, Geography, book 1, chapter 2 24:6)

  (스트라본, 지리학, book 1, chapter 2 24:6)

• κορυφοῦται γὰρ ἐνταῦθα καὶ τελευτᾷ πρὸσ ὀξεῖσ καὶ ἀποτόμουσ μέχρι τῆσ θαλάττησ κρημνούσ, ὀλίγην δ’ ἀπολείπει πάροδον τοῖσ ἀπὸ τῆσ παραλίασ ἐμβάλλουσιν εἰσ τοὺσ Λοκροὺσ ἐκ τῆσ Θετταλίασ. (Strabo, Geography, Book 9, chapter 4 18:4)

  (스트라본, 지리학, Book 9, chapter 4 18:4)

유사 형태

• κορυφὴν (142)
• κορυφῆς (108)
• κορυφὴ (88)
• κορυφῇ (53)
• κορυφὰς (35)
• κορυφαῖς (23)
• κορυφαὶ (16)
• κορυφαῖος (14)
• κορυφήν (14)
• κορυφῇσι (13)
• κορυφάς (12)
• Κορυφάσιον (10)
• κορυφαίων (7)
• κορυφαῖον (7)
• κορυφή (5)
• κορυφαίους (5)
• κορυφαίου (5)
• κορυφοῦται (4)
• κορυφᾶς (4)
• κορυφάν (4)
• κορυφῇς (4)
• κορυφαῖοι (3)
• κορυφὰν (3)
• κορυφαίαν (3)
• κορυφαί (3)
• κορυφῇσιν (3)
• κορυφᾷ (2)
• κορύφαιναν (2)
• Κορυφασίῳ (2)
• κορυφαίῳ (2)
• κορυφῶν (2)
• Κορυφαντίς (1)
• κορυφέων (1)
• Κορυφασίας (1)
• κορυφωθῇ (1)
• κορυφαία (1)
• Κόρυφον (1)
• Κορυφαίας (1)
• Κορυφασίᾳ (1)
• κορυφαῖα (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.