Sense

1. one who calls, a summoner, a witness who gave evidence that the legal summons had been served, licet antestari)

Examples

• ὥστ’ ἔμοιγ’ ἰνδάλλεται ὁμοιότατοσ κλητῆροσ εἶναι πωλίῳ. (Aristophanes, Wasps, Prologue 5:12)
• ἕκτοσ δὲ κώμων ἕβδομοσ δ’ ὑπωπίων ὁ δ’ ὄγδοοσ κλητῆροσ · (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 3 1:5)
• τοιαῦτ’ ἀκούων χερσὶν Ἀργεῖοσ λεὼσ ἔκραν’ ἄνευ κλητῆροσ ὡσ εἶναι τάδε. (Aeschylus, Suppliant Women, episode11)

Similar forms

• κλητέον (18)
• κλητὴ (9)
• κλητοὶ (7)
• κλητοῖς (5)
• κλητοὺς (4)
• κλητῆρ (4)
• κλητῆρες (3)
• κλητὸς (3)
• κλητέος (3)
• κλητῆρα (3)
• κλητῆρος (3)
• κλητὰς (2)
• κλητῆρας (2)
• κλητέα (2)
• κλητήρων (2)
• Κλήταν (2)
• κλητεύσω (2)
• κληταὶ (1)
• κλητεύσετ (1)
• κλητοί (1)
• κλητήρ (1)
• κλητικὴν (1)
• κλητῆρί (1)
• κλήτορα (1)
• κλητεύειν (1)
• κλητόρων (1)
• κλητῆρές (1)
• Κλῆτιν (1)
• κλητούς (1)
• Κλητᾶς (1)
• κλητήν (1)
• κλήτορες (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.