뜻

1. to throw down a precipice
2. to throw headlong down, to be so thrown down

예문

• Ἐλπήνορα δὲ πάροινον ὄντα καὶ τρυφερὸν κατακρημνίζει . (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 18 2:3)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 18 2:3)

• ἢ μηδ’ ἑαυτὸν φύσει στέργειν τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν, ὅτι πολλοὶ σφάττουσιν ἑαυτοὺσ καὶ κατακρημνίζουσιν; (Plutarch, De amore prolis, section 52)

  (플루타르코스, De amore prolis, section 52)

• ἢ μηδ’ ἑαυτὸν φύσει στέργειν τὸν ἄνθρωπον λέγωμεν, ὅτι πολλοὶ σφάττουσιν ἑαυτοὺσ καὶ κατακρημνίζουσιν; (Plutarch, De amore prolis, section 52)

  (플루타르코스, De amore prolis, section 52)

• τί οὖν ἄλλο δόξειεν ἂν ποιεῖν ἢ ταὐτὰ πράγματα καὶ δόγματα παρεγγράφειν αὐτόσ, ἑτέρων δὲ γραφόντων ἐξαλείφειν, Πλάτωνι μὲν ἐγκαλῶν ὅτι τοῦ κακῶσ ζῆν καὶ ἀμαθῶσ τὸ μὴ ζῆν ἀποδείκνυσι λυσιτελέστερον, Θεόγνιδι δὲ συμβουλεύων κατακρημνίζειν καὶ καταποντίζειν ἑαυτὸν ὑπὲρ τοῦ ἀποφυγεῖν τὴν κακίαν; (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 14 8:1)

  (플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 14 8:1)

• ὑπὲρ τῆσ νομιζομένησ ἐλευθερίασ ταύτησ οἱ μὲν ἀπάγχονται, οἱ δὲ κατακρημνίζουσιν αὑτούσ, ἔστι δ’ ὅτε καὶ πόλεισ ὅλαι ἀπώλοντο· (Epictetus, Works, book 4, 171:1)

  (에픽테토스, Works, book 4, 171:1)

유사 형태

• κατακρημνίσαι (4)
• κατακρημνιεῖν (1)
• κατακρημνίζεται (1)
• κατακρημνίσειν (1)
• κατακρημνίσαντα (1)
• κατακρημνιεῖ (1)
• κατακρημνίζειν (1)
• κατακρημνίσειεν (1)
• κατακρημνίζων (1)
• κατακρημνίζει (1)
• κατακρημνίσειαν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.