Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κατακοιμίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κατακοιμίζω κατακοιμίσω

Structure: κατα (Prefix) + κοιμίζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: = katakoima/w, II, Plat., Luc.

Sense

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοιμίζω κατακοιμίζεις κατακοιμίζει
Dual κατακοιμίζετον κατακοιμίζετον
Plural κατακοιμίζομεν κατακοιμίζετε κατακοιμίζουσιν*
SubjunctiveSingular κατακοιμίζω κατακοιμίζῃς κατακοιμίζῃ
Dual κατακοιμίζητον κατακοιμίζητον
Plural κατακοιμίζωμεν κατακοιμίζητε κατακοιμίζωσιν*
OptativeSingular κατακοιμίζοιμι κατακοιμίζοις κατακοιμίζοι
Dual κατακοιμίζοιτον κατακοιμιζοίτην
Plural κατακοιμίζοιμεν κατακοιμίζοιτε κατακοιμίζοιεν
ImperativeSingular κατακοίμιζε κατακοιμιζέτω
Dual κατακοιμίζετον κατακοιμιζέτων
Plural κατακοιμίζετε κατακοιμιζόντων, κατακοιμιζέτωσαν
Infinitive κατακοιμίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοιμιζων κατακοιμιζοντος κατακοιμιζουσα κατακοιμιζουσης κατακοιμιζον κατακοιμιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοιμίζομαι κατακοιμίζει, κατακοιμίζῃ κατακοιμίζεται
Dual κατακοιμίζεσθον κατακοιμίζεσθον
Plural κατακοιμιζόμεθα κατακοιμίζεσθε κατακοιμίζονται
SubjunctiveSingular κατακοιμίζωμαι κατακοιμίζῃ κατακοιμίζηται
Dual κατακοιμίζησθον κατακοιμίζησθον
Plural κατακοιμιζώμεθα κατακοιμίζησθε κατακοιμίζωνται
OptativeSingular κατακοιμιζοίμην κατακοιμίζοιο κατακοιμίζοιτο
Dual κατακοιμίζοισθον κατακοιμιζοίσθην
Plural κατακοιμιζοίμεθα κατακοιμίζοισθε κατακοιμίζοιντο
ImperativeSingular κατακοιμίζου κατακοιμιζέσθω
Dual κατακοιμίζεσθον κατακοιμιζέσθων
Plural κατακοιμίζεσθε κατακοιμιζέσθων, κατακοιμιζέσθωσαν
Infinitive κατακοιμίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοιμιζομενος κατακοιμιζομενου κατακοιμιζομενη κατακοιμιζομενης κατακοιμιζομενον κατακοιμιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοιμίσω κατακοιμίσεις κατακοιμίσει
Dual κατακοιμίσετον κατακοιμίσετον
Plural κατακοιμίσομεν κατακοιμίσετε κατακοιμίσουσιν*
OptativeSingular κατακοιμίσοιμι κατακοιμίσοις κατακοιμίσοι
Dual κατακοιμίσοιτον κατακοιμισοίτην
Plural κατακοιμίσοιμεν κατακοιμίσοιτε κατακοιμίσοιεν
Infinitive κατακοιμίσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοιμισων κατακοιμισοντος κατακοιμισουσα κατακοιμισουσης κατακοιμισον κατακοιμισοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοιμίσομαι κατακοιμίσει, κατακοιμίσῃ κατακοιμίσεται
Dual κατακοιμίσεσθον κατακοιμίσεσθον
Plural κατακοιμισόμεθα κατακοιμίσεσθε κατακοιμίσονται
OptativeSingular κατακοιμισοίμην κατακοιμίσοιο κατακοιμίσοιτο
Dual κατακοιμίσοισθον κατακοιμισοίσθην
Plural κατακοιμισοίμεθα κατακοιμίσοισθε κατακοιμίσοιντο
Infinitive κατακοιμίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοιμισομενος κατακοιμισομενου κατακοιμισομενη κατακοιμισομενης κατακοιμισομενον κατακοιμισομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεκοίμιζον κατεκοίμιζες κατεκοίμιζεν*
Dual κατεκοιμίζετον κατεκοιμιζέτην
Plural κατεκοιμίζομεν κατεκοιμίζετε κατεκοίμιζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεκοιμιζόμην κατεκοιμίζου κατεκοιμίζετο
Dual κατεκοιμίζεσθον κατεκοιμιζέσθην
Plural κατεκοιμιζόμεθα κατεκοιμίζεσθε κατεκοιμίζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "ὅτε δὲ κλαίοι, τῇ προβοσκίδι τὴν σκάφην ἐκίνει καὶ κατεκοίμιζεν αὐτό. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 85 4:9)
  • τῷ μὲν γὰρ οἰνοχοεῖν προσετέτακτο, τῷ δὲ δεῖπνον προσφέρειν, ὁ δ’ αὐτὸν κατεκοίμιζέν τε καὶ συγκατεκλίνετο. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 691:3)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION