Ancient Greek-English Dictionary Language

καταιγίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: καταιγίζω καταιγιῶ

Structure: καταιγίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to rush down like a storm, to be tempestuous

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταιγίζω καταιγίζεις καταιγίζει
Dual καταιγίζετον καταιγίζετον
Plural καταιγίζομεν καταιγίζετε καταιγίζουσιν*
SubjunctiveSingular καταιγίζω καταιγίζῃς καταιγίζῃ
Dual καταιγίζητον καταιγίζητον
Plural καταιγίζωμεν καταιγίζητε καταιγίζωσιν*
OptativeSingular καταιγίζοιμι καταιγίζοις καταιγίζοι
Dual καταιγίζοιτον καταιγιζοίτην
Plural καταιγίζοιμεν καταιγίζοιτε καταιγίζοιεν
ImperativeSingular καταίγιζε καταιγιζέτω
Dual καταιγίζετον καταιγιζέτων
Plural καταιγίζετε καταιγιζόντων, καταιγιζέτωσαν
Infinitive καταιγίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταιγιζων καταιγιζοντος καταιγιζουσα καταιγιζουσης καταιγιζον καταιγιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταιγίζομαι καταιγίζει, καταιγίζῃ καταιγίζεται
Dual καταιγίζεσθον καταιγίζεσθον
Plural καταιγιζόμεθα καταιγίζεσθε καταιγίζονται
SubjunctiveSingular καταιγίζωμαι καταιγίζῃ καταιγίζηται
Dual καταιγίζησθον καταιγίζησθον
Plural καταιγιζώμεθα καταιγίζησθε καταιγίζωνται
OptativeSingular καταιγιζοίμην καταιγίζοιο καταιγίζοιτο
Dual καταιγίζοισθον καταιγιζοίσθην
Plural καταιγιζοίμεθα καταιγίζοισθε καταιγίζοιντο
ImperativeSingular καταιγίζου καταιγιζέσθω
Dual καταιγίζεσθον καταιγιζέσθων
Plural καταιγίζεσθε καταιγιζέσθων, καταιγιζέσθωσαν
Infinitive καταιγίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταιγιζομενος καταιγιζομενου καταιγιζομενη καταιγιζομενης καταιγιζομενον καταιγιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταιγίω καταιγίεις καταιγίει
Dual καταιγίειτον καταιγίειτον
Plural καταιγίουμεν καταιγίειτε καταιγίουσιν*
OptativeSingular καταιγίοιμι καταιγίοις καταιγίοι
Dual καταιγίοιτον καταιγιοίτην
Plural καταιγίοιμεν καταιγίοιτε καταιγίοιεν
Infinitive καταιγίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταιγιων καταιγιουντος καταιγιουσα καταιγιουσης καταιγιουν καταιγιουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταιγίουμαι καταιγίει, καταιγίῃ καταιγίειται
Dual καταιγίεισθον καταιγίεισθον
Plural καταιγιοῦμεθα καταιγίεισθε καταιγίουνται
OptativeSingular καταιγιοίμην καταιγίοιο καταιγίοιτο
Dual καταιγίοισθον καταιγιοίσθην
Plural καταιγιοίμεθα καταιγίοισθε καταιγίοιντο
Infinitive καταιγίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταιγιουμενος καταιγιουμενου καταιγιουμενη καταιγιουμενης καταιγιουμενον καταιγιουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION