Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κακοποιέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κακοποιέω κακοποιήσω

Structure: κακοποιέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from kakopoio/s

Sense

  1. to do ill, play the knave, to manage one's affairs ill
  2. to do mischief to, maltreat

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακοποίω κακοποίεις κακοποίει
Dual κακοποίειτον κακοποίειτον
Plural κακοποίουμεν κακοποίειτε κακοποίουσιν*
SubjunctiveSingular κακοποίω κακοποίῃς κακοποίῃ
Dual κακοποίητον κακοποίητον
Plural κακοποίωμεν κακοποίητε κακοποίωσιν*
OptativeSingular κακοποίοιμι κακοποίοις κακοποίοι
Dual κακοποίοιτον κακοποιοίτην
Plural κακοποίοιμεν κακοποίοιτε κακοποίοιεν
ImperativeSingular κακοποῖει κακοποιεῖτω
Dual κακοποίειτον κακοποιεῖτων
Plural κακοποίειτε κακοποιοῦντων, κακοποιεῖτωσαν
Infinitive κακοποίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κακοποιων κακοποιουντος κακοποιουσα κακοποιουσης κακοποιουν κακοποιουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακοποίουμαι κακοποίει, κακοποίῃ κακοποίειται
Dual κακοποίεισθον κακοποίεισθον
Plural κακοποιοῦμεθα κακοποίεισθε κακοποίουνται
SubjunctiveSingular κακοποίωμαι κακοποίῃ κακοποίηται
Dual κακοποίησθον κακοποίησθον
Plural κακοποιώμεθα κακοποίησθε κακοποίωνται
OptativeSingular κακοποιοίμην κακοποίοιο κακοποίοιτο
Dual κακοποίοισθον κακοποιοίσθην
Plural κακοποιοίμεθα κακοποίοισθε κακοποίοιντο
ImperativeSingular κακοποίου κακοποιεῖσθω
Dual κακοποίεισθον κακοποιεῖσθων
Plural κακοποίεισθε κακοποιεῖσθων, κακοποιεῖσθωσαν
Infinitive κακοποίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κακοποιουμενος κακοποιουμενου κακοποιουμενη κακοποιουμενης κακοποιουμενον κακοποιουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακοποιήσω κακοποιήσεις κακοποιήσει
Dual κακοποιήσετον κακοποιήσετον
Plural κακοποιήσομεν κακοποιήσετε κακοποιήσουσιν*
OptativeSingular κακοποιήσοιμι κακοποιήσοις κακοποιήσοι
Dual κακοποιήσοιτον κακοποιησοίτην
Plural κακοποιήσοιμεν κακοποιήσοιτε κακοποιήσοιεν
Infinitive κακοποιήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κακοποιησων κακοποιησοντος κακοποιησουσα κακοποιησουσης κακοποιησον κακοποιησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακοποιήσομαι κακοποιήσει, κακοποιήσῃ κακοποιήσεται
Dual κακοποιήσεσθον κακοποιήσεσθον
Plural κακοποιησόμεθα κακοποιήσεσθε κακοποιήσονται
OptativeSingular κακοποιησοίμην κακοποιήσοιο κακοποιήσοιτο
Dual κακοποιήσοισθον κακοποιησοίσθην
Plural κακοποιησοίμεθα κακοποιήσοισθε κακοποιήσοιντο
Infinitive κακοποιήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κακοποιησομενος κακοποιησομενου κακοποιησομενη κακοποιησομενης κακοποιησομενον κακοποιησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκακοποῖουν ἐκακοποῖεις ἐκακοποῖειν*
Dual ἐκακοποίειτον ἐκακοποιεῖτην
Plural ἐκακοποίουμεν ἐκακοποίειτε ἐκακοποῖουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκακοποιοῦμην ἐκακοποίου ἐκακοποίειτο
Dual ἐκακοποίεισθον ἐκακοποιεῖσθην
Plural ἐκακοποιοῦμεθα ἐκακοποίεισθε ἐκακοποίουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • γ πολλοὶ τῇ πλείστῃ τῶν εὐεργετούντων χρηστότητι πυκνότερον τιμώμενοι μεῖζον ἐφρόνησαν καὶ οὐ μόνον τοὺσ ὑποτεταγμένουσ ἡμῖν ζητοῦσι κακοποιεῖν, τόν τε κόρον οὐ δυνάμενοι φέρειν καὶ τοῖσ ἑαυτῶν εὐεργέταισ ἐπιχειροῦσιν μηχανᾶσθαι. (Septuagint, Liber Esther 8:15)
  • καὶ καρδία τεκταινομένη λογισμοὺσ κακοὺσ καὶ πόδεσ ἐπισπεύδοντεσ κακοποιεῖν. (Septuagint, Liber Proverbiorum 6:22)
  • ἡμεῖσ δὲ τέωσ τάδε τὰ σκεύη παραδόντεσ τοῖσ ἀκολούθοισ δῶμεν σῴζειν, ὡσ εἰώθασι μάλιστα περὶ τὰσ σκηνὰσ πλεῖστοι κλέπται κυπτάζειν καὶ κακοποιεῖν. (Aristophanes, Peace, Parabasis, prelude2)
  • παρὰ τὴν πρόνοιαν τὸ κακοποιεῖν. (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 34 13:1)
  • εἰ δὲ μή, οὐθεὶσ αὑτῷ αἴτιοσ τοῦ κακοποιεῖν, ἀλλὰ δι’ ἄγνοιαν τοῦ τέλουσ ταῦτα πράττει, διὰ τούτων οἰόμενοσ αὑτῷ τὸ ἄριστον ἔσεσθαι, ἡ δὲ τοῦ τέλουσ ἔφεσισ οὐκ αὐθαίρετοσ, ἀλλὰ φῦναι δεῖ ὥσπερ ὄψιν ἔχοντα, ᾗ κρινεῖ καλῶσ καὶ τὸ κατ’ ἀλήθειαν ἀγαθὸν αἱρήσεται, καὶ ἔστιν εὐφυὴσ ᾧ τοῦτο καλῶσ πέφυκεν· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 77:2)

Synonyms

  1. to do mischief to

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION