Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κακοδαιμονάω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κακοδαιμονάω

Structure: κακοδαιμονά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to be tormented by an evil genius, be like one possessed

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακοδαιμονῶ κακοδαιμονᾷς κακοδαιμονᾷ
Dual κακοδαιμονᾶτον κακοδαιμονᾶτον
Plural κακοδαιμονῶμεν κακοδαιμονᾶτε κακοδαιμονῶσιν*
SubjunctiveSingular κακοδαιμονῶ κακοδαιμονῇς κακοδαιμονῇ
Dual κακοδαιμονῆτον κακοδαιμονῆτον
Plural κακοδαιμονῶμεν κακοδαιμονῆτε κακοδαιμονῶσιν*
OptativeSingular κακοδαιμονῷμι κακοδαιμονῷς κακοδαιμονῷ
Dual κακοδαιμονῷτον κακοδαιμονῴτην
Plural κακοδαιμονῷμεν κακοδαιμονῷτε κακοδαιμονῷεν
ImperativeSingular κακοδαιμόνᾱ κακοδαιμονᾱ́τω
Dual κακοδαιμονᾶτον κακοδαιμονᾱ́των
Plural κακοδαιμονᾶτε κακοδαιμονώντων, κακοδαιμονᾱ́τωσαν
Infinitive κακοδαιμονᾶν
Participle MasculineFeminineNeuter
κακοδαιμονων κακοδαιμονωντος κακοδαιμονωσα κακοδαιμονωσης κακοδαιμονων κακοδαιμονωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κακοδαιμονῶμαι κακοδαιμονᾷ κακοδαιμονᾶται
Dual κακοδαιμονᾶσθον κακοδαιμονᾶσθον
Plural κακοδαιμονώμεθα κακοδαιμονᾶσθε κακοδαιμονῶνται
SubjunctiveSingular κακοδαιμονῶμαι κακοδαιμονῇ κακοδαιμονῆται
Dual κακοδαιμονῆσθον κακοδαιμονῆσθον
Plural κακοδαιμονώμεθα κακοδαιμονῆσθε κακοδαιμονῶνται
OptativeSingular κακοδαιμονῴμην κακοδαιμονῷο κακοδαιμονῷτο
Dual κακοδαιμονῷσθον κακοδαιμονῴσθην
Plural κακοδαιμονῴμεθα κακοδαιμονῷσθε κακοδαιμονῷντο
ImperativeSingular κακοδαιμονῶ κακοδαιμονᾱ́σθω
Dual κακοδαιμονᾶσθον κακοδαιμονᾱ́σθων
Plural κακοδαιμονᾶσθε κακοδαιμονᾱ́σθων, κακοδαιμονᾱ́σθωσαν
Infinitive κακοδαιμονᾶσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κακοδαιμονωμενος κακοδαιμονωμενου κακοδαιμονωμενη κακοδαιμονωμενης κακοδαιμονωμενον κακοδαιμονωμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκακοδαιμόνων ἐκακοδαιμόνᾱς ἐκακοδαιμόνᾱν*
Dual ἐκακοδαιμονᾶτον ἐκακοδαιμονᾱ́την
Plural ἐκακοδαιμονῶμεν ἐκακοδαιμονᾶτε ἐκακοδαιμόνων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκακοδαιμονώμην ἐκακοδαιμονῶ ἐκακοδαιμονᾶτο
Dual ἐκακοδαιμονᾶσθον ἐκακοδαιμονᾱ́σθην
Plural ἐκακοδαιμονώμεθα ἐκακοδαιμονᾶσθε ἐκακοδαιμονῶντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἰ μὲν οὖν ἔτι δεῖ τὴν πόλιν τῆσ Δημοσθένουσ πονηρίασ καὶ ἀτυχίασ ἀπολαύειν, ἵνα πλείω κακοδαιμονῶμεν ‐ οὐ γὰρ ἔχω τί ἄλλο εἴπω ‐ ,στερκτέον <ἂν> εἰή τοῖσ συμβαίνουσιν· (Dinarchus, Speeches, 111:3)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION