ἰσοδαίμων
Third declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἰσοδαίμων
ἰσοδαίμον
Structure:
ἰσοδαιμων
(Stem)
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- εἰ γάρ τισ ἢ πλούτου χάρισ ἢ τεκέων ἢ τᾶσ ἰσοδαίμονοσ ἀνθρώποισ βασιληίδοσ ἀρχᾶσ ἢ πόθων, οὓσ κρυφίοισ Ἀφροδίτασ ἄρκυσιν θηρεύομεν, ἢ εἴ τισ ἄλλα θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψισ ἢ πόνων ἀμπνοὰ πέφανται, μετὰ σεῖο, μάκαιρ’ Ὑγίεια,7 τέθαλε πάντα καὶ λάμπει Χαρίτων ὀάροισ σέθεν δὲ χωρὶσ οὔτισ εὐδαίμων ἔφυ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, compendium in ce, chapter 63 1:3)
- μᾶλλον δ’ ὥσπερ ἐν ταὐτῷ σώματι μιᾶσ κοινωνοῦντα φύσεωσ καὶ τροφῆσ τὰ ὑγρὰ καὶ ξηρὰ καὶ ψυχρὰ καὶ θερμὰ τῇ ὁμονοίᾳ καὶ συμφωνίᾳ τὴν ἀρίστην καὶ ἡδίστην κρᾶσιν ἐμποιεῖ καὶ ἁρμονίαν, ἧσ χωρὶσ οὔτε πλούτου φασὶν οὔτε τᾶσ ἰσοδαίμονοσ ἀνθρώ‐ ποισ βασιληίδοσ ἀρχᾶσ εἶναί τινα χάριν καὶ ὄνησιν· (Plutarch, De fraterno amore, section 2 2:1)
- ξηρὰ καὶ ψυχρὰ καὶ θερμά, τῇ ὁμονοίᾳ καὶ συμφωνίᾳ τὴν ἀρίστην καὶ ἡδίστην κρᾶσιν ἐμποιεῖ καὶ ἁρμονίαν, ἧσ χωρὶσ οὔτε πλούτου φασὶν οὔτε τᾶσ ἰσοδαίμονοσ ἀνθρώποισ βασιληίδοσ ἀρχᾶσ εἶναί τινα χάριν καὶ ὄνησιν ἂν δὲ πλεονεξία καὶ στάσισ αὐτοῖσ ἐγγένηται, διέφθειρεν αἴσχιστα καὶ συνέχεε τὸ ζῷον· (Plutarch, De fraterno amore, section 2 9:1)
- οὔτε γάρ πλούτου χάριν ἢ τεκέων οὔτε τᾶσ ἰσοδαίμονοσ ἀνθρώποισ βασιληίδοσ ἀρχᾶσ, τελευτῶντεσ δὲ καὶ τὴν ἀρετὴν ἀνωφελῆ καὶ ἀνόνητον ἡγοῦνται, τοῦ ὑγιαίνειν μὴ παρόντοσ ὥστε φαίνεσθαι καὶ περὶ τὰσ κρίσεισ αὐτὰσ τοὺσ μὲν μᾶλλον τοὺσ δ’ ‐ ἧττον ἁμαρτάνοντασ. (Plutarch, De virtute morali, section 10 12:1)
- τόν τε θάνατον οἱ μὲν ἀγαθῶν στερήσει μόνον οἱ δὲ καὶ τιμωρίαισ αἰωνίοισ ὑπὸ γῆν καὶ κολασμοῖσ φρικώδεσι κακὸν εἶναι νομίζουσιν ἥ τε τοῦ σώματοσ ὑγίεια τοῖσ μὲν ὡσ κατὰ φύσιν καὶ χρήσιμον ἀγαπᾶται, τοῖσ δὲ τῶν ὄντων δοκεῖ μέγιστον ἀγαθὸν οὔτε γὰρ πλούτου χάρισ ἢ τεκέων οὔτε τᾶσ ἰσοδαίμονοσ ἀνθρώποισ βασιληίδοσ ἀρχᾶσ, τελευτῶντεσ δὲ καὶ τὴν ἀρετὴν ἀνωφελῆ καὶ ἀνόνητον ἡγοῦνται, τοῦ ὑγιαίνειν μὴ παρόντοσ· (Plutarch, De virtute morali, section 10 3:3)
- ἦ ῥ’ ἀίει μου μακαρίτασ ἰσοδαίμων βασιλεὺσ βάρβαρ’ ἀσαφηνῆ ἱέντοσ τὰ παναίολ’ αἰ‐ ανῆ δύσθροα βάγματ’, ἢ παντάλαν’ ἄχη διαβοάσω; (Aeschylus, Persians, choral, strophe 11)