뜻

1. to be or become dizzy, lose one's head

예문

• ὅταν ἐκπίπτῃ μὲν τοῦ ἁρ́ματοσ ὁ ἡνίοχοσ, ἐν ᾧ πρόσθεν εἱστήκει βεβαίωσ, ἀπορῇ δὲ ὁ κυβερνήτησ ὅπωσ χρὴ σώζειν τὴν ναῦν πολλάκισ ἤδη σεσωκὼσ, ἰλιγγιᾷ δὲ ὁ κρείττων ὑπὸ τοῦ χείρονοσ, κιχάνῃ δὲ βραδὺσ ὠκὺν, πάντα δ’ ἄνω καὶ κάτω περιχωρῇ, τότ’ ἄν τισ ἴδοι τὸν σὸν λόγον, τόθ’ ὡσ ἀληθῶσ προφήτου τινὸσ εἶναι δόξειεν ἂν, ὡσ θεὸσ μὲν καὶ τύχη πάντ’ ἄγουσι, τὸ δ’ ἡμέτερον πᾶν ἦν ἄρα παιδιά. (Aristides, Aelius, Orationes, 144:7)

  (아리스티데스, 아일리오스, 연설, 144:7)

유사 형태

• ἰλιγγιάσας (3)
• ἰλιγγιῶν (2)
• ἰλιγγίασε (2)
• ἰλιγγιᾷ (1)
• ἰλιγγίασα (1)
• ἰλιγγιῴης (1)
• ἰλιγγιάσασα (1)
• ἰλιγγιᾶν (1)
• ἰλιγγιῶντας (1)
• ἰλιγγιάσεις (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.